Een zeer beminde herder en leraar herder 8

Elke wedergeborene is een erfgenaam krachtens zijn geestelijke geboorte. Ja, een erfgenaam van de bediening, volbracht door de Heere Jezus. De wedergeborene is door God de Vader, om Christus' wil, van schuld en straf vrij verklaard en heeft een recht ten eeuwigen leven. Dat ligt van Gods zijde eeuwig vast. Maar nu blijft de verzekering in de toepassende daad van hét volbrachte werk, ook een Godsdaad.

Velen van Gods kinderen moeten deze verzekering missen. Och, werd het eens een waarlijk gemis. Wat moet er nu plaats vinden? Ik zeg u: de afsnijding. Velen willen daar niets van weten. Maar lees en herlees de levensschets maar eens van wijlen Ds. H. Roelofsen; hij heeft het toch zo duiddijk en klaar mogen ervaren. Hij had met al de onderhandelingen en liefdesopenbaringen van de Heere Jezus, toch nog een groot gemis. Zeker, hij had soms zalige toestanden in zijn leven. Hij mocht weleens getuigen van de omhdzingen des gdoofs; dan getuigde hij: „Mijn Liefste is mijn, en ik ben de Zijne." Dan wüde hij al Gods volk wel toeroepen: „Komt, maakt God met mij groot". O, dan smolt hij als het ware weg in bewondering en aanbidding. Maar met al deze weldaden kwam hij toch steeds weer in het gemis. Met al de wddaden was hij toch een vreemdeling van de verzoening met God. MaEir zo zeggen velen, als wij toch zo rijk de gdoofsoefening ervaren hebben, dan zijn wij toch gerechtvaardigd? Als wij zo de liefde Gods hebben ervaren dat wij wd kunnen sterven, dan is het toch goed? O, om zo veel van de Bloedbrmdegom ontvangen te hebben, wat wij reeds in verschillende artikelen hebben nagegaan, dan is het toch niet nodig om te schrijven dat vriend Rodofsen in een gemis moest leven? Hij had toch zalige Bethels mogen beleven in zijn leven? Hij heeft hét toch met een Job idt mogen roepen: , , Mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot"?

Maar ik zeg u het was zijn' dgen getuigenis, dat hij wat miste in zijn leven. Met alles had hij een ledige plaats In zijn hart. Hij miste de vrij spraak van schuld en straf van God de Vader, Die hij als Rechter had leren kennen. Velen wülen de reditvaardigmaking doen opkomen uit de vrucht van het gdoof! Berust de vrijspraak niet bij de rechter? Er zal toch een vrijspraak des Vaders moeten zijn, en dat blijft een richtelijke daad. Zeer duiddijk komt dit sttik uit in het geestdijke leven van wijlen Ds. Rodofsen.

Op zekere zondagmiddag ging hij naar de kerk te Ede, daar stond toen de gdiefde Ds. KEilfshoven. De leraar preekte naar aanleiding van zondag 23 uit de Heid. Catechismus, handelende over de rechtvaardigmaking. Toen hij deze preek mocht bduisteren, werd hij onderwezen in zijn gemis. O, aUes ontviel hem. Hij kwam in grote vrees, daeu: hij de vrijspraak van God als Réchter niet ontvangen had. Hij kwam zó ver in de aanvechting, dat hij nooit met God verzoend kon worden. Maar in de bange strijd kwamen deze woorden met kracht in zijn  ziel: „Hij, Die beloofd heeft, is getrouw. Die het ook doen zal". Hij mocht zes dagen met deze woorden vervuld zijn. Bijna waren de zes dagen om, en toen kwam de redding. Hij werd onderwezen met deze woorden: „Zie, Ik heb uw ongerechtigheid weggenomen en Ik zal u wissdklederen aandoen".

Maar de duivel was ook in de weer, en deze zeide: „dat staat niet in de Bijbel". Maar de volgende dag vond hij het in Gods Woord, en wel in Zacharia 3. De blijdschap was groot, maar hij was er niet mee gered. Doch het heeft de Heere behaagd op dezelfde dag des avonds hem vrij te spreken. Het mocht Hendrikus Rodofsen gebeuren de vrijspraak des Vaders in bewustheid der ziel door het gdoof te ontvangen. God den Heiligen Geest verzegelde hem er van, dat zijn zonden waren weggenomen. Ja, deze Geest gaf getuigenis met zijn geest, dat hij een kind van God was. Toen heeft zijn zid gehuppdd en hij is dronken geweest van hemelvreugde. O, wat gevoelde hij de liefde in zijn zid, zodat hij gedurig uitriep: , , O, liefde des Vaders! O, liefde des Zoons! O, liefde des Heiligen Geestes". Het was hem zo groot, dat hij wegzonk in aanbidding. Gedurig zong hij Ps. 32 vers 1: „Wdzalig. hij, wiens zonden zijn vergeven". O hij mocht nu in bewustheid roemen: , , Ik ben des Heeren". Mochten wij aUen met jaloersheid vervuld zijn, als wij de grote wonderen Gods in het leven van wijlen Ds. Rodofsen mogen nagaan. Ik hoop toch van harte lezers, dat gij u mocht houden bij deze grondslag.

Ik vergeet nooit dat mijn geliefde vriend Ds. Fraanje in het jaar 1947 tot mij zeide te Ridderkerk, op de dag dat ik voor het eerst naar Amerika ging: „Jongen, de tijden zijn en worden bang; er is een christendom dat uit de bdofte wil opklimmen tot de bewustheid van de rechtvaardigmaking. Maar geef het nooit over: de Heere maakt een afgesneden zaak". Ved moet ik aan deze gezalfde knecht des Heeren denken in onze dagen. De Heere make ons getrouw. Want het leven van, Gods volk ligt dan niet in hun rechtvaardigrriaking, riiaar enkel in Christus. Dit heeft ook onze vriend Rodofsen moeten ervaren, wat wij in ons volgende artikd zullen nagaan.

Sioux Center

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen