DEM I LVA

(2.)

Vóór ik over bovenstaand onderwerp ga schrijven, wil ik eerst iets anders behandelen. Dit was oorspronkelijk niet mijn, bedoeling maar gezien de belangrijkheid van hetgeen nu volgt ben ik genoodzaakt even een uitstapje te maken. Jongens, het loopt niet. Je zult onmiddellijk vragen: „wat loopt er niet? " Het loopt niet goed met de verklaring die jullie ontvangen 0111 vrijstelling te verkrijgen van vaccinatie. Wat toch is het geval. Daar schijnen jongens te zijn, die de verklaring in hun bezit houden inplaats dat ze die verklaring bij hun request voegen dat naar de minister van Oorlog wordt gezonden. Gevolg is dat de scriba van de kerkeraad een brief ontvangt van de „Commissie Gewetensbezwaren" waarin deze Commissie dan met spoed verzoekt opzending van de verklaring omdat deze niet aanwezig was bij het ingezonden request tot vrijstelling van de vaccinatie.

Deze gang van zaken jongens, is beslist niet goed en geeft maar dubbel werk. Ook onze Synodale Commissie heeft hier terecht haar bezwaren. Ik heb daar eens over nagedacht hoe we deze gang van zaken kunnen verbeteren en ik geef dit voorstel van mij gaarne door aan onze kerkeraden, Synodale Commissie en onze jongens. Ik neem aan dat A. 15 Juli a.s. in militaire dienst moet en dat hij gewetensbezwaren heeft om zich te laten inenten.

Wat moet A. nu doen? Uiterlijk 1 Juli maakt hij een request en gaat met dat request, kant en klaar gereed voor verzending aan de Min. v. Oorlog naar de voorzitter of de scriba van zijn kerkeraad. Deze neemt het request in ontvangst en houdt dit in zijn bezit totdat de verklaring getekend is door Burgemeester Kodde en de voorzitter van de kerkeraad, voegt dan de getekende verklaring bij het request en zendt beide op naar de Min. v. Oorlog. Deze gang van zaken biedt de meeste zekerheid en voorkomt dubbel werk. Ik moge er bij een ieder op aandringen zorg te dragen dat het requesUmet verklaring uiterlijk 8 dagen vóór opkomst in werkelijke dienst bij de Min. v. Oorlog aanwezig is.

Laten wij deze zaak accuraat behandelen.

En nu dc Milva.

Boven verwachting is deze proef geslaagd. Ik heb dit niet durven denken. Dora, je kunt tevreden'zijn. In mijn eerste stukje heb ik beloofd dat ik alle brieven die door mij over dit onderwerp ontvangen zouden worden, zou plaatsen in „Daniël". Tot mijn zeer grote spijt is dit werkelijk niet mogelijk. Als ik ze alle zou plaatsen dan zou ik de Hoofdredacteur zeker 0111 2 „Daniëls" moeten vragen. Ze kwamen vol. Ik kreeg dat natuurlijk nooit gedaan. Bovendien: wie weet wat er nog komt. Daar zijn dames bij die zijn bang dat ze wat lang van stof zijn. Zijn dames dat misschien over 't algemeen? Enfin dames, jullie zijn deze keer nu eens werkelijk niet te lang van stof geweest. D brieven die ik heb ontvangen zijn zakelijk en belangwekkend 0111 te lezen. Weet je waar ik aan gedacht heb bij het lezen van jullie brieven. Dat „Daniël" voor zo ver ik weet geen enkele vrouwelijke medewerkster heeft. Hoe komt dat dames? Daar zitten krachten onder jullie die zeer zeker kunnen schrijven. Ik ken er zelf een bij name die het graag zou willen. Waarom doe je het dan toch niet. Daniël is toch geen blad enkel en alleen voor onze jongens. Het tracht toch een blad te zijn van voorlichting voor de jeugd van de

Geref. Gemeenten. Daar behoren onze meisjes toch zeker ook bij.

Ik zou zeggen dames, schrijf eens naar onze Hoofdredacteur hoe die er over denkt.

Dit uitstapje moet je me maar vergeven. Van al de brieven die ik heb ontvangen is er geen een die zegt dat onze meisjes maar vrijwillig dienst moeten nemen bij de Milva. Unaniem is men van mening dat onze meisjes hierin niet thuis horen maar dat de roeping van de vrouw in het gezin ligt. Zonder vermelding van naam zal ik via „Daniël" Dora enkele brieven doorgeven. Zij wier brief niet volledig of helemaal niet vermeld wordt mag beslist niet boos zijn want de reden waarom clit niet gebeurt, heb ik boven vermeld. Hier volgt een brief. Dit meisje schrijft als volgt:

„Ik geloof niet, dat een vrouw of meisje dienst behoort te nemen bij de Milva. Natuurlijk moet ons land weerbaar zijn en in tijd van directe nood hoeft ook een vrouw niet werkeloos toe te zien, maar kan zij op allerlei andere manieren helpen. Het is niet zo, dat een vrouw geheel buiten het maatschappelijke leven staat. Maar, dat een vrouw vrijwillig haar levenstaak in het leger zoekt, acht ik in strijd met Gods Woord. De vrouw mag zich niet in of op de plaats van de man stellen en in dit geval doet ze dat toch. Ze wordt gelijk gesteld met de man en heeft dezelfde rechten en plichten. Ik kan niet inzien dat hier een roeping voor cle vrouw ligt.

Een gehuwde vrouw heeft haar taak in haar gezin. Wanneer ze nog tijd over heeft, laat ze zich clan bezig houden met sociaal of liefdadigheidswerk. En tot de ongehuwde vrouwen en meisjes zou ik willen zeggen: „Kies toch een echt vrouwelijk beroep." Dat geeft toch ook veel meer arbeidsvreugde en voldoening. Laat het niet zo worden dat cle vrouwen op allerlei gebied de plaats van de man innemen en de mannen en jongens soms met moeite een passende betrekking vinden. Ik ben. . .. jaar en werk als gezinsverzorgster. Ik zou heel veel voorbeelden kunnen noemen van gezinnen waar de moeder ziek is en ze geen raad weten, omdat ze, al cloen ze nog zoveel moeite geen hulp kunnen krijgen. Als mijn tijd om is vind ik het vreselijk, wanneer ik dan weg moet en er nog geen andere hulp aanwezig is.

En dan te bedenken clat er zoveel meisjes in fabrieken en ook bij cle Milva zijn! Zouden die zich niet op veel mooier manie? nuttig kunnen maken? Er is zoveel leed en, waar blijft onze naastenliefde dan? God gebiedt toch onze naaste lief te hebben als onszelf. Ik weet wel, dat daar in eigen kracht niet veel van terecht komt. Laten wij dan bidden of Hij ons kracht en wijsheid wil schenken.

Het werk van gezinsverzorgster is soms moeilijk, maar het is ook een heel mooi en dankbaar werk. Ik gevoel het als mijn roeping en ik zou geen vrede hebben, wanneer ik het niet deed.

Nu weet ik wel, dat niet iedereen geschikt is voor gezinsverzorgster, maar ook om verpleegsters wordt „geschreeuwd." En hoeveel mensen vragen een dienstmeisje, heus, laten we toch niet denken clat dit minderwaardig werk is. Ik vind clat een goede dienstbode goud waard is. Die weet later ook een gezin te besturen.

Maar hoe zal iemand dat kunnen, die nooit huishoudelijk werk heeft gedaan. Er is nog wel meer mooi vrouwelijk Werk en ik hoop dat veel meisjes zich er voor willen geven."

Hier eindigt deze brief. Ik ben het van harte met je eens. Dank voor je brief. Volgende keer D.V. nog enkele brieven en dan hoop ik mijn mening kenbaar te maken.

„Krijgsman".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen