Voor onze lezeressen

Begunstigd door een stralende lentedag hebben wij op 12 mei j.1. onze bondsdag van de meisjes-en vrouwenverenigingen mogen houden.

Daar alle copie voor „Daniël" reeds donderdag 13 mei verzonden moet zijn, kunnen we eerst in ons volgend nummer een verslag plaatsen van deze zo zéér geslaagde vergadering.

Wèl beginnen we in dit nummer reeds met het afdrukken van een gedeelte van de lezing, die de heer J. Koppejan, leraar aan „De Driestar" te Gouda hield.

„De Driestar" te Gouda hield. Volgt dus nu het eerste gedeelte van die lezing:

LEKTUUR IN HET GEZIN.

In Handelingen 8 lezen we de overbekende geschiedenis van Filippus en de kamerling.

Ik had gedacht deze geschiedenis als uitgangspunt te nemen voor mijn lezing.

De kamerling, een zeer aanzienlijk man, keert terug van een bezoek aan Jeruzalem. De weg naar huis is nog zeer lang en op de duur ook wat eentonig. Maar geen nood! De kamerling hoeft zich niet te vervelen, want hij heeft reislektuur meegenomen.

Dat klinkt modern, vindt u niet? Dat doen wij immers ook? Overal onderweg, als je op reis bent, ontmoet je in de trein of bus mensen die, in een hoekje gedoken, zich verdiepen in hun lektuur. Aan alle stations is er in de kiosken lektuur te kust en te keur.

Ik geloof echter niet dat de kamerling in 1965 zijn keus erg gemakkelijk zou hebben kunnen maken aan een van die kiosken! Doch daarover straks!

Ik zou bij enkele punten die voor onze lektuur van belang zijn, stil willen staan.

1. Waarom leest men?

De kamerling heeft nog een lange reis voor de boeg. Hij wil dus wat te doen hebben. Men zegt dan wel eens: hij wilde „de tijd doden" of hij leest uit „tijdverdrijf". Ik vind dat helemaal geen gelukkige uitdrukkingen. Wat is dat nou eigenlijk: de tijd „doden"? Is die tijd dan onze vijand, die we te lijf moeten gaan, die we zo gauw mogelijk moeten liquideren? Gods Woord spreekt nergens op deze wijze over de tijd. Integendeel: De Bijbel spreekt over de genadetijd, een kostbare tijd die we goed moeten gebruiken. De tijd is dus een geschenk van God waarmee we zuinig en met overleg moeten omspringen. Ik zou dan ook liever niet spreken van „de tijd te doden" of „uit tijdverdrijf". Die tijd hoeven we heus niet te doden of te verdrijven, want die gaat werkelijk vlug genoeg voorbij. Maar ik zou de voorkeur geven aan de uitdrukking: nuttige tijdsbesteding. Dat zien we ook bij de kamerling. De reis is vrij eentonig en hij zit daar in die reiswagen. Wat gaat hij nu doen? Zitten gapen en geeuwen of zitten mopperen, omdat het nog zo'n eind is en dat-ie al om zo en zo vroeg vertrokken is enz. enz. Verhalen die we, als we op reis zijn, altijd en overal kunnen horen? Neen, de kamerling gaat lezen in de rol van Jesaja en wel hoofdstuk 53, u allen welbekend.

Mogen we nu zeggen, dat de kamerling alleen maar las om zijn tijd nuttig te besteden, of was er ook nog een andere factor in 't spel? Ik geloof dat er ook nog een andere oorzaak was en misschien wel de voornaamste: hij was heilbegerig: hij hongerde naar geestelijk voedsel. Als die honger en dorst in ons aanwezig is, dan is het niet moeilijk om antwoord te geven op de vraag: wat moet ik met al die tijd aan. Hoe moet ik er toch door komen, ik verveel me naar! en meer dergelijke uitdrukkingen.

Nog eens: voor zo iemand wordt de tijd kostbaar. Die heeft tijd te kort, ja die komt in tijdnood. Voor hem of haar geldt het woord voor de doodslager op weg naar de vrijstad: haast u, spoed u om uws levenswil.

Dames, ik zie lezen dus o.a. als een nuttige tijdsbesteding.

(Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen