Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Uit de consistorie

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit de consistorie

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het was weer mis vanmorgen! De organist speelde een andere psalm dan de predikant had opgegeven. Je kunt vanaf de preekstoel dan zien. hoe sommige kerkgangers zich in hun bank ergeren. Jammer is dat. Overal waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. Dat is in de kerk ook zo. Dit is niet bedoeld als aanbeveling om maar fouten te maken, wel ter verontschuldiging.

Overigens is het me eens opgevallen (toen het helemaal misging omdat de wijs wel zo heel anders was dan ik met de opgegeven psalm bedoeld had, dat ik moest afbellen) hoe de gezichten van kerkgangers in eens veranderden, toen ik eerlijk zei: gemeente, dit is niet de schuld van de organist, maar van mijn slechte handschrift. In eens was de ontstemming weg. Zo ligt het echt niet altijd aan de organist.

Kosters kunnen zo iets ook wel eens met een predikant beleven. Hij had bij het schrijven van het briefje niet in zijn Psalmboek gekeken, en gaf een ander vers op dan op het bord stond. De koster krijgt gauwer de schuld dan de dominee. Soms echt ten onrechte.

Je kunt er als dominee ook wat mee beleven. Laatst moest ik ergens ambtsdragers bevestigen. Ik had als vers om de nieuwe broeders toe te zingen het derde couplet van de morgenzang uitgekozen. Kort voor het zover was keek ik op het bord en zag ik dat de koster ten onrechte gezang 9 had aangegeven (de avondzang). Toen ik in mijn psalmboekje keek, schrok ik een beetje en werd echt bang voor een fout. „Verkwik ons door ons een zoete rust”. Ik heb toen maar gezegd: gemeente, wij gunnen deze broeders de zoete rust ook wel, maar we zingen hen toch maar toe, wat ik voor deze gelegenheid uitgekozen had.

Ditmaal was het echt niet aan mijn handschrift te wijten, want ik geef deze verzen nooit als gezang op. Dat lijkt me terecht. Dat een koster dat wel doet, daaraan kan ik niets doen.....

Dit artikel werd u aangeboden door: Christelijk Gereformeerde Kerken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 maart 1968

Ambtelijk Contact | 12 Pagina's

Uit de consistorie

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 maart 1968

Ambtelijk Contact | 12 Pagina's