Moslims en de Bijbel

In dit nummer van ons blad wordt aandacht gevraagd voor een grote groep „mede-landcrs" die een andere godsdienst hebben, overwegend de islam.

De moslims, aanhangers van de islam, zijn o.a. gewoon om op vaste tijden van de dag neer te knielen in gebed, om op vrijdagmiddag het middaggebed gezamenlijk te bidden in de moskee, om eens in het jaar een maand lang overdag te vasten, om het vlees op speciale wijze te slachten en geen varkensvlees te eten, om hun doden op een andere wijze te begraven als wij.

De moslims geloven dat de Koran, hun bijbel, als een diktaat aan één man in fragmenten neergezonden is op Mohammed en afkomstig is uit het eeuwige ongeschapen oer-exemplaar van de Koran in de hemel.

De opvatting is dat Mohammed de profetie ongeschonden doorgegeven en bewaard heeft. Daarom wordt hij , , het zegel der profetie" genoemd. Die openbaring zou nu zuiver en helemaal voltooid zijn. Iemand heeft terecht gezegd: , .het christendom ontstond in tegenstelling tot de islam rondom een Persoon, de islam ontstond rondom een boek".

Hoe denken moslims over de Bijbel?

De inhoud van de openbaring is volgens de moslims aangetast door een aantal wezenlijke stukken te vervalsen, zoals bijvoorbeeld het God-zijn van Jezus, het kruis en de opstanding en de Drieëenheid Gods.

Het gezag van de Bijbel zou teniet gedaan zijn en vervangen, ingetrokken door de Koran. Een moslim zei: Als iemand mij bewegen wil om de Bijbel te lezen, is het net of een student aan een universiteit verwezen wordt naar het lesmateriaal van een basisschool". In de Bijbel zelf zou er op gewezen worden dat Mohammed zou komen, namelijk in Joh. 16 : 17 en in Deut. 18 : 18.

In de eerste tekst wijst de Heere erop dat de Trooster komen zou. de Paraklètos, maar de moslims spreken over de Periklutos, de Beroemde Mohammed. Deze interpretatie is in strijd met wat de Bijbel zegt. Dat geldt ook voor Deut. 18 : 18. Er wordt gezegd dat de beloofde Messias uit het midden van het volk Israël zou voortkomen. Er is hier geen sprake van een profeet uit een ander land. De moslimse traditie beroept zich ten onrechte op deze beide teksten om te bewijzen dat Mohammed als „het zegel der profetie" gezien moet worden.

Het geïnspireerde Woord van God

Gezien het voorgaande is het nodig dat we aan de moslims uitleggen wat de Bijbel zegt over openbaring en inspiratie. De Heilige Geest heeft heilige mensen Gods door de Heilige Geest gedreven zijnde in Zijn dienst genomen om op te schrijven. Er is geschreven opdat we geloven dat Jezus Christus de Zoon van God is en dat wij gelovende het leven in Zijn Naam hebben (Joh. 20 : 30-31).

Als we de Koran lezen dan zullen we nog meer de opdracht gevoelen om ook deze medemensen in aanraking te brengen met de boodschap van de Bijbel, „de kribbe waarin de Heere Jezus ligt", het gewaad waarin de Heere tot ons komt.

Verder zal blijken dat het godsbeeld van de moslims een ander is dan het godsbeeld dat vanuit de Bijbel ons tegemoet komt.

In de Koran worden 99 namen van God genoemd, de Vadernaam ontbreekt. En juist die Vadernaam duidt aan dat God niet een vaag onpersoonlijk wezen is. Hij is niet de kosmos of een deel van de kosmos. Hij is niet „Iets" maar „een Iemand". Hij is

de levende, de persoonlijke God, Die geen gemeenschap met de zonde kan hebben, maar in Zijn onbegrijpelijke liefde (Joh. 3 : 16) omziet naar de zondige mensheid en Zijn roepstem (nog) uit laat gaan.

Bij de bestudering van de Koran zal verder blijken dat er een heel andere visie op de mens je tegemoet komt. Moslims ontkennen de radikaliteit van de zonde en de gevolgen daarvan. De onmogelijkheid van zaligworden van onze kant wordt ontkend. De mensen hebben, volgens de moslims, mogelijkheden (genoeg) behouden. Lees maar mee: , , De mens is geen gevallen mens, gestempeld door de zonde, innerlijk verdeeld en gebroken, maar het edelste wezen van de schepping voor wie zowel de gehele stoffelijke wereld als die van de engelen zich neerboog. God ademde Zijn geest in hem, deelde met hem zijn wijsheid en zag hem aan in gunst en in de hoop dat hij bij zijn uitgaan in de wereld God zou gedenken. Hem danken en vereren als de ware Heer.

Adam bezit dus in de eerste plaats hoge waardigheid, vervolgens komt de hele schepping in hem tot eenheid en tenslotte is hij de dienstknecht voor Gods aangezicht."

Jezus de Enige Naam tot behoud

Juist wat betreft de Heere Jezus worden de verschillen tussen het christendom en de islam goed zichtbaar. En die verschillen ten aanzien van de persoon en het werk van de Heere Jezus mogen we niet wegredeneren, want Hij is de Enige Naam tot behoud (Hand. 4 : 12).

In de Koran wordt de Heere Jezus vooral als wonderdoener getekend. En de wonderen zijn dan mirakels: uit klei maakt Hij een vogel en Hij laat een feestdis uit de hemel komen.

Het zijn allemaal staaltjes van machtsvertoon. Maar in het Nieuwe Testament zijn de wonderen juist tekenen van het naderende Koninkrijk Gods.

Van de boodschap van de Heere blijft in de Koran niets over. Over de vergeving van de zonden en al de andere weldaden die de zondaar in de weg van wedergeboorte, geloof en bekering uit genade ontvangt, zwijgt de Koran. Alleen voorzegt Jezus dat na hem Mohammed zal komen.

Niet alleen het Borgwerk van Christus wordt ontkend, ook de opstanding. Er is alleen sprake over de komende opstanding der doden aan het einde der tijden. De islam doet alsof Jezus vóór Golgotha het pad verliet naar de volvoering van zijn verzoenende taak en of hij zijn overgave aan de opdracht van de Vader afbrak.

Moslimse geschriften beweren op grond van teksten uit de Koran „de belijdenis dat Jezus de Zoon van God is, een overblijfsel is van heidens en antropomorf bijgeloof."

„Het geloof dat Jezus de Zoon van God is, verlaagt God tot een dierlijk peil."

„Dat ik christenen hoor bidden tot iemand die slechts een mens was, doet mijn hart beven."

Deze citaten maken duidelijk dat er een absoluut verschil is tussen moslims en christenen.

In het kontakt met de moslims gaat het erom dat we over de Heere Jezus vertellen wat er in de Bijbel over Hem staat. Hij is Gods Zoon, de Borg en de Middelaar, Die gekomen is om de toorn van God tegen de zonden te verzoenen.

Het getuigenis van lijden, sterven en opstanding van de Heere Jezus mogen we ook deze „mede-landers" niet onthouden. We moeten vertellen dat we door de persoonlijke bekering de weldaden ontvangen, in ons leven in beginsel. En dat er een verlangen is om ten volle te mogen genieten van de zaligheid, die verworven is en door de Heilige Geest toegepast wordt. Een Javaanse predikant die zelf van moslim christen geworden was, sprak tot duizenden moslims die een processie maakten naar een rotsgraf: „U komt ieder jaar rondom een graf staan van een man die hier begraven ligt. Maar ik ben gezonden om te getuigen van Iemand die uit het graf opgestaan is en Die leeft en bidt voor Zijn kerk".

Het getuigenis van de levende Heere, de

Redder en de Rechter, moet verkondigd worden onder Jood en heiden, onder moslims en aanhangers van andere zelfverlossingsgodsdiensten. Het gaat om het doorgeven van Die heerlijke Naam. gesteld tot een licht tot verlichting van de heiden, maar ook tot een val voor degenen die in dit leven niet leren leven van genade, genade alleen.

Een in wezen en drie in personen

Diepe verschillen worden er ook zichtbaar als het gaat om de belijdenis van de drieeenheid Gods: God is één in wezen en drie in personen.

Vele moslims beschouwen de trinitarische belijdenis als een provocatie van het gezonde verstand, als een anti-rationele belijdenis en als een aanval op de eenheid Gods. De ergernis daarover is het heftigst bij hen die — geheel ten onrechte uiteraard - menen dat dc Drieëenheid volgens het christelijke geloof bestaat uit Vader, Maria (als godin) en Jezus als een uit een huwelijk tussen God en een godin geboren Zoon. Gelukkig weten duizenden moslims wel dat deze laatste opvatting berust op een vreselijk misverstand en dat het volgens het christelijke geloof zelfs godslasterlijk is te denken dat Maria wordt gezien als een godin en dat er volgens christenen een huwelijk tussen God en haar plaatsvond. Maar ook zij die dat weten, blijven toch geërgerd. Men merkt dat bijvoorbeeld uit de volgende citaten, ontleend aan allerlei moslimse publikaties:

- „De leer omtrent de Drieëenheid is nergens in het Oude of Nieuwe Testament te vinden".

- „Deze leer is absurd en het aanvaarden ervan behoort tot de meeste dodelijke zonden waaraan een mens zich kan schuldig maken".

- „Christenen zijn beïnvloed door de antieke mysterie-godsdiensten, die spraken van tiraden: Osiris, Isis en Horus en hebben naar analogie daarvan de leer van de triniteit ontwikkeld".

- „De moslim gelooft, dat Allah een almachtige, solitaire persoon is zonder interne onderscheidingen, maar de trinitarische belijdenis is een irrationele wanconceptie".

Deze en dergelijke uitspraken zijn overal in de moslimse literatuur te vinden en ze zijn te horen in elke diepere diskussie over het christelijke geloof. Dit verzet en deze misverstanden zijn ook in de Koran te vinden en worden uit deze bron gevoed. In sura, hoofdstuk 5:116 worden de christenen ervan beschuldigd dat ze „Isa en Maryam " (Maria) als goden vereren en wordt de triniteit, die de christenen belijden, misduid als een huwelijk tussen God en Maryam. waaruit Jezus zou zijn voortgekomen.

Er staat in die tekste:

„En toen Allah zeide: O Isa, zoon van Maryam, hebt gij gezegd tot dc mensen: Neemt u mij en mijn moeder tot goden, buiten Allah? "

In sura 5:117 klinkt dan het ontkennende antwoord:

„Niet heb ik tot hen gezegd dan wat Gij mij bevolen hebt: Dient Allah, mijn Heer en uw Heer", (dr. J. Verkuyl: met moslims in gesprek over het evangelie).

De belijdenis van de Drieëenheid Gods is gefundeerd in de Bijbel.

Denk aan de doop van de Heere Jezus in de Jordaan toen God de Vader zei: eze is Mijn geliefde Zoon waarin Ik Mijn welbehagen heb en de Heilige Geest in de vorm van een duif neerdaalde (Matth. 3 : 13-17).

We denken ook aan de apostolische zegenbede in 2 Kor. 13 : 13 en de trinitarische uitspraak in het zendingsbevel in Matth. 28 : 19.

Verder verwijzen we naar de artikelen 8 en 9 van de Ned. Geloofsbelijdenis.

Wegwijzer of gids?

Bij de benadering van de moslim-naaste is het noodzakelijk om op de hoogte te zijn van de levensbeschouwing en de levenswijze van deze „mede-landers".

Dan kan er pas een goed gesprek op gang komen. Dat zal niet altijd meevallen. Laten we in woord en daad in ons leven laten zien dat we leven onder het gezag van Gods Woord. En dat we ernst maken ook voor ons eigen leven met de vraag: Is er nog een weg ter ontkoming en om wederom tot genade te komen?

Want anderen die weg gewezen te hebben en zelf er niet op te wandelen, wat zal dat erg zijn. Het gaat om de vraag: wegwijzer of gids?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen