Begrafenis Ds. C. de Ridder

VERSLAG

VERSLAG van de begrafenis van Ds. C. de Ridder Op zaterdag 5 juli j.l. vond te Nunspeet de begrafenis plaats van Ds. Cornells de Ridder. Hieraan vooraf werd een rouwdienst gehouden in het kerkgebouw van de Geref. Gemeente te Nunspeet. Vele belangstellenden uit de gemeente van Nunspeet zelf, alsook_uit omliggende gemeenten waren opgekomen. Onder de aanwezigen waren enige tientallen predikanten alsmede vele keikeraadsleden.

Er blijft dan een rust over voor het volk Gods. De rouwdiens werd geleid door de plaatselijke predikant. Ds. L. Blok. Na het zingen van Ps. 147 : 3, het lezen van Hebr. 4 : 1 - 13 en gebed richtte hij zich allereerst in hartelijke bewoordingen tot de weduwe en dochter van de overledene. We worden vanmorgen geroepen uw geliefde man, je lieve vader, onze beminde oud-herder en leraar en geliefde medebroeder in de bediening grafwaarts te gaan dragen en dat in de betrekkelijk jeugdige leeftijd van 48 jaar. De Heere, Die nooit iets verkeerd kan doen, heeft het hier ook goed gedaan, al is het dat er genade in ons leven nodig is om dat te erkennen en daaronder te mogen buigen. Moge de Heere u, mevrouw de Ridder, als straks zich de leegte zo zal laten gevoelen, ondersteunen als van onder eeuwige armen. Hij Zelf trooste u met de vertroostingen uit Sion. Een lieve, onvergetelijke vader wordt nagestaard. Hartgrondig bidden we je toe, waar die God van je vader leeft en er zeker ook vele gebeden voor jou liggen aan de troon van Gods genade, idat het de bede van je jonge hart zou mogen zijn om de God van je vader ook te mogen ontvangen. Om bij Hem te schuilen en in de droefheid van je jonge hart te mogen ervaren dat' Hij meer troosten kan dan ooit een mens vermag. Het is ook een roepstem voor de familie, waar een lieve broer, zwager en oom is heengegaan. Laat deze roepstem ook in de familie gehoord mogen worden. De Heere heeft onze geliefde broeder een korte bediening gegeven. Zeven jaren heeft hij de gemeente van Nunspeet mogen dienstbaar zijn. Met de volle liefde van zijn hart heeft hij niet alleen in de gemeente van Nunspeet, maar ook in andere gemeenten het Woord van vrije genade gepredikt.

Moge hij ook onder ons nog spreken, nadat' hij gestorven is. Een ernstige ziekte noodzaakte hem in 1974 emeritaat aan te vragen, hetwelk hem op de meest eervolle wijze werd^ verleend. De jaren, die daarop gevolgd zijn, zijn jaren geweest waarin de afbraak van het lichaam steeds doorging. Menigeen die hem bezocht trof het dat hij in die zo moeilijke omstandig- . heden toch zo goed van de Heere mocht spreken, als vrucht van GoddeUjke genade, welke de Heere ook in zijn leven verheerlijkte. J.l. dinsdagmorgen, 1 juli 1980, was het dat aan zijn lichamelijk lijden een einde kwam en de

Heere sprak: Het is genoeg, komt in gij gezegende Mijns Vaders en beërft het koninkrijk, dat voor u is weggelegd van voor de grondlegging der wereld. Al is het dat zijn stem hier op aarde niet meer wordt gehoord; zijn stem, die hij de laatste tijd zo moeilijk kon gebruiken en ook moeiHjk te verstaan was, zijn stem mag zich nu paren aan die van de gezaligden in de hemel en dat in alle volmaaktheid. Hem toebrengend de lof, de eer en de aanbidding tot in alle eeuwigheid.

Zo gemakkelijk zouden we ons in een samenzijn als dit kunnen laten verleiden om uitsluitend maar te spreken over hem, wiens stoffelijk overschot we straks gaan uitdragen. Laten we ons echter laten leiden door het eeuwige Woord van God. Voor Gods kinderen en ware knechten, ook juist in verband met al datgene wat ds. de Ridder heeft moeten wedervaren, mag het gelden wat we lezen in Hebr. 4:9- Br blijft dan een rust over voor het volk Gods. Dit Schriftwoord staat in een rijk verband. Alles wat bet volk Israël mocht verkrijgen in het land Kanaan was alles nog maar zeer ten dele. De rust is hier niet, hoe die hier ook kan worden gezocht. Dat ervaren ook al Gods kinderen. Wat een onrust, teleurstellingen en verdrieteUjkheden moet hier al niet worden doorworsteld. Dit alles vindt zijn oorzaak in dat ene, dat de mens het 'niet goed gedacht heeft God in erkentenis te houden en de band met de levende God moed- en vrijwillig heeft doorgesneden. Wanneer de Heere, door het wonder van hantvemieuwende genade uit de duisternis gaat roepen tot Zijn wonderbaar licht dan is het dat niet één van die de Heere heeft staande gehouden, van die onrust vreemd blijft. Rust noch vrede wordt dan gevonden. Nu is er echter voor Gods kerk een goed dat is weggelegd. De apostel spreekt van een rust, welke overblijft voor Gods volk. Die rust is beloofd. Hij heeft het gesproken, Die niet liegen kan.

Hoe die rust dan ook kan worden weggeschonken? Dat kan langs geen andere weg dan door Hem, Die voor Zijn kerk in de onrust is willenindalen. Die het heeft moeten uitroepen: de vossen hebben holen, de vogelen des hemels nesten; de Zoon des mensen heeft niet, waar •Hij het Hoofd op nederlegge. Hij heeft de grootste onrust moeten doorworstelen, plaatsbekledend en sohuldovernemend, opdat Hij langs die weg voor allen die nergens rust in kunnen vinden dan in de Heere, die rust zou verwerven. Het woord, dat de apostel hier gebruikt, wijst op sabbatsrust. In dit leven zijn er slechts pauzes, die de Heere doet beleven in het strijdperk van het leven en waarover in het verband van de tekst ook wordt gesproken. Daar is ook de overledene niet vreemd van gebleven. Op de rouwkaart staat vermeld: "Zachtmoedigen wil Hij bewaren, Hij houdt ze staand in hun gevaren."

Daarmee vervulde de Heere in het laatste van zijn leven zijn hart, toen hij in voor het Uchaam zulke moedlijke omstandigheden verkeerde. Zoals nu Christus, na de vreselijkste onrust uiteindelijk in Zijn rust is ingegaan, zo geldt het ook allen die van Christus zijn, die met Hem gestorven zijn, met Hem opgewekt, met Hem ook in die rust, die sabbatsrust zullen mogen ingaan. Een rust, die niet afgewisseld wordt door strijd. Dat is een rust die volkomen zal zijn, wanneer gerust mag worden in dat volmaakte werk van Hem, Die Zijn kerk ge- , kocht heeft met de prijs van Zijn dierbaar bloed. Wanneer gerust mag worden in dat eeuwige welbehagen des Vaders, hetwelk Gods kerk in de hoogtijden van het leven weleens doet zingen: Het is door U, door U alleen, om het eeuwige welbehagen. Wie zal er onder woorden kunnen brengen wat God Zijn kinderen doet beleven in die sabbatsrust hierboven. Daar kan slechts van gestameld worden. Daar zullen ze God zien in volkomenheid. Daar mag ook ds. de Ridder Hem volmaakt dienen, dag en nacht in Zijnen tempel. Die sabbatsrust modit ook hij na al zijn moeiten en wederwaardigheden aandoen. Van harte wenst ds. Blok de weduwe en haar dochter iets van die rust toe, waarin haar man en vader nu in volkomenheid mag delen en waarop met jaloersheid kan worden gezien. Ook temidden van de familie mocht de Heere geven dat dit zou mogen worden opgemerkt.

De 'gemeente en alle verdere aanwezigen spreekt ds. toe met de vermaning van de apostel: Gedenkt uw voorgangeren, die u het Woord Gods gesproken hebben. Volgt bun geloof na, aanschouwende de uitkomst van hun wandeling. Zich tenslotte richtend tot de aanwezige medebroeders predikanten is bet dat hij erop wijst dat ook dominees gaan sterven. Ook deze kunnen alleen als arme zondaars de hemel binnengaan.

En dit is het eeuwige leven, dat zij u kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die gij gezonden hebt.

Na bet zingen van Ps. 73 : 12 sprak Ds^ A. Bregman van Rijssen op verzoek van de overledene. Na een leven van veel zwakte, moeite en verdriet, kan van ds. de Ridder gezegd worden: Hij is verlost. God heeft hem welgedaan. Ds. memoreerde dat de overledene tijdens zijn ziekte hem meegedeeld had dat hetgeen hij in theorie had gepreekt, hij dit nu in de praktijk moest inleven. De Heere heeft hem in zijn leven Goddelijk onderwijs en hemelse lessen willen schenken. Zijn ziel mag nu juichen voor Gods troon. N.a.v. Joh. 17 : 3 sprak Ds. Bregman over het eeuwige leven. Dit in tegenstelling tot het eeuwig sterven onder de toorn Gods. Een geheiligde kennis van God zal er in dit leven moeten gekend worden, wil het wel zijn. Dit is een genadegift, gekocht door de bloedgerechtigheid van Christus. Waar dat waarachtige leven mag toegepast worden, wordt getuigd: Ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij. Zulk een volk valt de Rechter te voet: Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig, Heere. Die leren Hem als hun banier boven tienduizenden kennen, als hun Goël, hun Verlosser. Dat is ook het deel van ds. de Ridder uit genade mogen worden. Van harte wenst ds. Bregman de weduwe en haar dochter sterkte en kracht toe. alsmede de familie. Na het zingen van Ps. 43 : 4 verkreeg Ds. J. Koster van Barneveld het woord.

En geen inwoner zal zeggen: Ik ben ziek. Want het volk, dat daarin woont, zal vergeving van ongerechtigheid hebben.

Als vriend van de overledene spreekt ds. Kos-' ter n.a.v. Jes. 33 : 24. Een zevental jaren is de overledene ziek, geweest. Een zeer ernstige ziekte, waaraan hij overleden is. Voor hem is in vervulling gegaan, niet alleen wat het lichamelijke betreft, maar gekocht naar ziel en

lichaam mag het nu gelden: geen inwoner zal zeggen- ik ben ziek. In dat land mag ds. de Ridder nu inwoner zijn. We komen in de eeuwigheid terecht, als we de oorzaak opzoeken van hoe dit mogelijk is, wat de tekst zegt. Toen heeft Hij gezegd: Zie Ik kom, o God, om Uw wil te doen. Door Zijn striemen is ons nu genezing geworden. De oorzaak van onze geestelijke doodstaat lig: in ons. Het is nu zo noodzakelijk dit in het leven door waarachtige wedergeboorte te leren kennen. Om vergeving van ongerechtigheid te verkrijgen, omdat nu Hij om onze ongerechtigheden is verbrijzeld. Wat wordt er dan een zaligheid ervaren, als dat gekend mag worden: door Zijn striemen, door Zijn verbrijzeling is ons genezing geworden. Daardoor wordt hier reeds vergeving van ongerechtigheid verkregen. Dan is het ook, dat er geen inwoner meer zal zeggen: ik ben ziek. In de gemeenschap met die gezegende Borg wordt alleen maar rust, liefde en gemeenschap ervaren. Daarop ziet het wonen uit de tekst; hier tenv, dele, straks volkomen. Die volkomen genezing en volmaakte gemeenschap mag de overledene nu beoefenen. Gedénke de Heere ons allen tesamen naar de rijkdom Zijner genade. De Heere doe ervaren, dat Hij wil zijn een Man voor de weduwe.en een vader der wezen. Zo menigmaal reeds heeft Hij betoond een wonderdoend God te zijn. Na te hebben laten zingen Ps. 68 : 10 eindigt Ds. Koster deze rouwdienst met gebed.

Op de Begraafplaats. Aan de geopende groeve sprak als vriend van de overledene Ds. R. Boogaard van Leiden, n.a.v. het tekstwoord uit 2 Kon. 13 : 20a Daarna stierf Elisa, en zij begroeven Herh. Elisa komt ons in de Schrift voor als de man met het herderlijke hart, die veelmeer in Israël opzocht de zevenduizend, die de knie voor Baal niet gebogen hadden. Dit in tegenstelling tot Elia, die wel de vuurprofeet wordt genoemd. En is in dat kenmerkende voor Elisa ook niet uw dierbare overledene getekend, zo merkte ds. Boogaard op. Niet dat we samen zijn gekomen om een mens te verheerlijken. We mogen echter toch ook niet zwijgen van hetgeen de Heere u en ons in hem geschonken heeft. Geroepen door de Heere uit de duisternis tot Zijn wonderbaar Kcht op de zeer jeudige leeftijd van 5 jaar, heeft hij niet veel tijd versleten in de dienst

van de wereld en de zonde. God heeft Zijn liefde in zijn hart geschonken. Ook heeft de Heere hem geroepen tot de ambtelijke bediening in Zijn Koninkrijk. Van 1967 tot 1974 heeft hij zijn ambtelijke arbeid in dienst van zijn Koninkrijk te Nunspeet mogen verrichten. Gedurig deed de Heere hem ervaren dat bij Hem wijsheid was voor dwazen. De Heere heeft zijn dienst te Nunspeet willen gebruiken. Dat is het voornaamste, als God ons werk kroont tot zaligheid van zondaren en zondaressen. Elisa is ziek geworden. We weten niet hoelang. Op dit ziekbed is Elisa nog nuttig geweest voor zijn volk. Ook uw man, uw vader, uw familielid, uw oud leraar is nuttig geweest. Zijn ambtelijke dienst moest hij opgeven. Echter mocht hij nog een worstelaar zijn aan de troon der genade voor de noden der gemeente. We lezen: daarna stierf Elisa. Toen zijn werk beëindigd was. Daartoe behoort ook het leven der gebeden. Elisa stierf, zijn werk was klaar. Ook de arbeid van onze geliefde broeder was klaar. ^ Eén van de woorden, die gebeiteld staan op het graf van John Wesley te Londen zijn deze. "God begraaft Zijn arbeiders,

maar zet Zijn arbeid voort." Dat zien we ook hier. Arbeiders vallen weg, maar Zijn arbeid gaat voort. Hij zal Zijn gemeente vergaderen uit alle geslachten en natiën. In gevoelvolle bewoordingen sprak ds. Boogaard tenslotte nog als vriend tot de weduwe en haar dochter, hen wijzend op de God van hun man en vader. Sprekend tot de familie wees ds. erop dat de overledene ook de familie was voorgegaan in leer en in leven. Ook onder de medebroeders in de bediening heeft de overledene zijn sporen getrokken. Door Gods genade is hij mogen komen aan het einde van de strijd. Ds. Boogaard besloot met het verzoek samen te zingen Ps. 89 : 1 'k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheên.

Namens Mw. de Ridder, haar dochter en de famiKe sprak de broer van de overledene woorden van dank. Niet alleen voor het betoonde meeleven deze dag, maar ook voor de vele steun, op velerlei wijze de achterliggende jaren van vele zijden ontvangen, werd na de Heere in 'hartelijke bewoordingen dank gezegd. Hierna verlieten de vele aanwezigen de begraafplaats.

N.

H. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen