Na de Generale Synode

7

Het rapport van de deputaten voor de evangelisatie vroeg langdurig de aandacht. Het deputaatschap bestaat uit acht predikanten, uit elke Particuliere Synode twee. Een van die deputaten was Ds. E. van Dalen. Deze ging omstreeks de tijd waarin het rapport aan de orde kwam over tot de Gereformeerde Kerken. Het is een vrij uitvoerig rapport van 13 bladzijden. In „De Wekker” van 8 november 1974 vermeldt de verslaggever van de synode daar een en ander uit. Het is niet onze bedoeling het rapport hier volledig te bespreken. We kunnen verwijzen naar de noemd „Wekker”-artikel.

Een voor-behandeling had plaats in de commissie waarvan we zelf de samenroeper waren. We hadden dus gelegenheid daar onze opmerkingen te maken, wat we ook hebben gedaan. Onze opmerkingen betroffen in hoofdzaak de principiële kant. In het verslag van de commissie wordt daaromtrent het volgende vermeld:

„De commissie deelt u mee, dat de samenroeper bedenkingen heeft ten opzichte van verschillende publikaties op het gebied van de evangelisatie, die hij ter synode wil toelichten. Hij is ook van mening dat in het evangelisatiewerk weinig of geen rekening wordt gehouden met het werk van de Heilige Geest en met de noodzaak van de oproep tot bekering naar binnen en naar buiten. Hem is bekend, dat gesignaleerde gegevens wantrouwen in de kerken wekken tegenover het evangelisatiewerk en dat daarom verschillende kerken niet of slechts ten dele voor dit werk bijdragen.”

In de openbare vergadering van de synode hebben we onze opmerkingen in hoofdzaak herhaald. In „De Wekker” wordt er in het kort melding van gemaakt, als volgt: „Er wordèn ook enkele andere geluiden gehoord. Een van de broeders, die ook deel uitmaakt van comm. V, wijst er op, dat in de kerk hier en daar wat minder tevredenheid is over het evangelisatiewerk. Zijns inziens komt het ook daardoor, dat vele kerken niet of niet geheel aan hun financiële verplichtingen voldoen. Hij heeft gehoord, dat er samenwerking is met de kerken, die niet met ons op dezelfde basis staan, vindt, dat de evangelisatie- lektuur (Licht en Waarheid) vaak te oppervlakkig is en kan ook niet zoveel waardering hebben voor het Extra nummer van „Ga”. Ook vraagt hij zich af of in het evangelisatiewerk de christelijke stijl wel wordt bewaard.”

Het lijkt ons goed hier een en ander van het toen gesprokene naar voren te brengen. Dit kan ook voor de toekomst van belang zijn. Er worden wel eens opmerkingen gemaakt in de geest van: er zijn gemeenteleden en gemeenten die allerlei bezwaren hebben tegen bepaalde zaken en activiteiten, maar ze brengen die niet te bevoegder plaatse. Het kan nooit genoeg gedaan worden. Dat is zeker. Maar de bezwaren zijn ook ten aanzien van de evangelisatie van verschillende kanten ingebracht, jaren geleden al. Er is een groot onbehagen en niet ten onrechte. Er ontbreekt alle vertrouwen in de hele opzet van de evangelisatie. Daaruit komt voort, dat er gemeenten zijn, die voor dit doel, d.w.z. voor evangelisatie die op deze wijze bedreven wordt, geen cent over hebben. De deputaten van hun kant roepen die gemeenten via classes en/of op andere wijze ter verantwoording, maar dat verandert aan de zaak niets.

Gaat het er dan werkelijk zo toe, dat we niet achter de evangelisatiearbeid kunnen staan? We hebben geen gegevens omtrent àl de arbeid die op dit terrein verricht wordt. Maar de gegevens waarover we beschikken zijn voldoende om een bepaald standpunt in te nemen.

Op de voorgrond willen we stellen, dat alleen kinderen Gods op de rechte wijze aan evangelisatie kunnen doen. Onze Heidelberger Catechismus vraagt, verkort weergegeven: „waarom moeten wij nog goede werken doen?” De eerste vraag in het stuk der dankbaarheid. Het antwoord zegt o.a. „en dat door onze godzalige wandel onze naasten ook voor Christus gewonnen worden”. Zie vraag en antwoord 86. Die roeping kan nooit genoeg voor ogen staan.

Daar gaat het dus over de roeping van elk van Gods kinderen. Dat betekent niet, dat er geen gemeenschappelijke activiteit kan zijn. Ook niet, dat onbekeerden niet mee mogen helpen. Het zal er in de praktijd wel op neerkomen, dat velerlei arbeid op het gebied van evangelisatie en zending in alle kerken meer verricht wordt door onbekeerden dan door begenadigden. Daar is niets tegen, wanneer het slechts op de rechte wijze en onder goede leiding gebeurt. Dan kan het tot zegen zijn. Wij allen, ambtsdragers of gewone leden, ouderen en jongeren of wie ook, we hebben allen de bekering van hart en leven nodig en dat mogen we nooit vergeten.

Ds. Van Leeuwen schreef indertijd in een nummer van september 1965 van „Tot Opbouw”, kerkblad voor de classis Rotterdam het volgende :

„Verontrustende berichten.

Velen met ons zijn verontrust geworden over ontstellende dingen welke door de „Rotterdammer”, het „Vrije Volk” en het „Rotterdams Nieuwsblad” werden gepubliceerd over de z.g. baddiensten in de linnen kerk te Rozenburg en over de uitgegeven brochure „van harte welkom op de Krabbeplaat” namens de Cie. „Kerk en Recreatie Krabbeplaat”; R.K. kerk, Ger. Kerk, Ned. Herv. kerk en Chr. Ger. kerk, waarin een van-harte-welkom wordt toegeroepen door de kerken van Jezus Christus te Rozenburg. Dus ook de R. Kerk „kerk van Jezus Christus.”

Daar deze zaak thans in onderzoek is, willen we nu niet ingaan op de vele ernstige vragen, welke hier rijzen en om beantwoording roepen.”

In de folder, die Ds. Van Leeuwen bedoelt, worden de kerkdiensten in de tent op het speelterrein vermeld: R.K. diensten, Protestantse diensten en Kinderkampdiensten. Ook kerkdiensten in Rozenburg: R.K. kerk, Ned. Hervormde kerk, Gereformeerde kerk, Christelijke Gereformeerde kerk. Een andere folder gaat over een volkskerstzang te Rotterdam op 24 december 1966. Medewerkenden: Ds. S. Wijnsma, toespraak, pater P. Lamb, schriflezing, enz. Organisatie: Comité Volkskerstzang onder auspiciën van de Oecumenische Raad en het Rooms-Katholieke Dekenaat te Rotterdam. We zouden op dit punt meer kunnen aanhalen, maar het bovenstaande is tekenend genoeg.

Vroeger was er het evangelisatieblad „Licht en Waarheid”. Dat werd van vele kanten bedenkelijk licht geacht. Er is nu samenwerking met „Echo”. Mogelijk is dat een verbetering, maar de bezwaren zijn niet weggenomen. In de lektuur, die van onze kerken uit verspreid wordt, moet duidelijk uitkomen de noodzakelijkheid van de wedergeboorte, de waarachtige bekering, het werk van de Heilige Geest. De grondslag moet goed zijn, anders deugt het gebouw niet. In het volgende artikel hopen we hiermee verder te gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen