Overschot en honger

In augustus werden grote partij en fruit, vooral tomaten, "doorgedraaid"; alles ging naar de koeien. In de crisisjaren kwam het veelvuldig voor dat land- en tuinbouwprodukten onverkoopbaar bleken en in het weiland of op de mesthoop werden gedumpt. De situatie was toen nog schrijnender, omdat er niet zo zeer te veel werd geproduceerd, maar omdat honderdduizenden gezinnen door de grote werkloosheid gewoon geen geld hadden. Onverkoopbare overschotten werden ook vaakgedenatureerd, zodat ze niet meer eetbaar waren. Dit werd gedaan om de handel te beschermen, die ook al steen en been klaagde. Natuurlijk werd er destijds fel geprotesteerd tegen het vernietigen van kostbaar voedsel. Besloten werd toen om van miljoenen kilo 's overtollige tomaten soep te maken, hetprodukt in te blikken en in de winter tegen een minimale prijs beschikbaar te stellen. Toen dit enig succes had werd dezelfde methode toegepast op rund- en varkensvlees, waarvan eveneens een enorm overschot was. Ook dit vlees werd ingeblikt en beschikbaar gesteld aan "steuntrekkers". De prijs was respectievelijk 25 en 35 cent per blik. Ook nu is men er nog steeds niet in geslaagd omeen systeem te ontwikkelen dat voorkomt dat enerzijds onverkoopbare overschotten ontstaan en er anderzijds hongerrampen voorkomen.
Het is immers absurd dat alleen al in Nederlandper jaar 112 miljoen gulden
wordt uitbetaald aan graanboeren die bereid zijn om hun land braak te laten liggen, terwijl in Somalië miljoenen mensen met de hongerdood bedreigd worden. De EG zit momenteel met een overschot van 20 miljoen ton graan. Berekend is dat Somalië met 182.500 ton graan per jaar uit de brand is. Wanneer uit EG-voorraden wordt geput zou aankoop en vervoer ongeveer 150 miljoen gulden kosten. Dat is een heleboel geld, maar dat kan voor de Gemeenschap, diejaarlijk voor miljarden aan subsidies uitkeert, niet het grote probleem zijn. Natuurlijk zijn er vele argumenten te bedenken om zo 'n omvangrijk hulpplan onderuit te halen. Dat tot de tanden bewapende benden de hulptransporten overvallen. Dat de mensen niet echt geholpen worden, omdat ze moeten leren beter met elkaar om te gaan en voor zichzelf te zorgen. Bovendien zullen de weinige graanboeren ginds gedemotiveerd worden, wanneer zoveel voedsel goedkoop hun land binnenkomt. Dat is allemaal waar, maar de verschrikkelijke spiraal van geweld en de honger die de miljoenen bedreigt, moét doorbroken worden. Zouden onze graanboeren niet liever produceren voor hongerenden dan hun land braak te laten liggen? Ligt er voor christenen, vooral ook in de politiek, geen taak om zich hiervoor in te zetten ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen