Een heel mooie lelijke eend

Ho, pardon", zegt Rien van Bale (46) uit Genemuiden, wanneer we hem telefonisch vragen zijn Lelijke Eend eens te mogen bekijken: „Het is geen Lelijke Eend, het is een Mooie Eend." E
n hij heeft gelijk. De glanzend zwarte Eend die hij in een garage aan de Achterweg heeft staan, is zonder twijfel een van de mooiste 2CV's van Nederland. Maar Rien heeft er dan ook al voor 30.000 gulden in geïnvesteerd. Dat is een heel bedrag voor een Eend, want het laatste jaar dat het wagentje nog nieuw te koop was, bedroeg de prijs slechts 11.600 gulden. Hoe kan Rien dan een bedrag van 30.000 glden aan zo'n auto uitgeven? „Ik wilde hem helemaal perfect hebben", vertelt Rien. „Mijn Eend dateert uit 1987 en is een van de laatste Eenden die gemaakt is. Ik heb hem door een vakman helemaal uit elkaar laten halen en daarna laten restaureren tot hij beter was dan nieuw. Daarna heb ik de auto in een exclusieve zwarte lak laten spuiten en de stoelen met leer laten bekleden. Dat kost natuurlijk wel een paar cent allemaal, maar dat had ik er graag voor over. Deze Eend kan er weer honderd jaar tegen."

Leren bekleding
Het is een vreemde gewaarwording: je laten wegzakken in welriekend leder zoals alleen in topklasse-auto's wordt toegepast en tegelijkertijd weten dat je "slechts" in een Eend zit. Dat wordt direct duidelijk zodra het contactsleuteltje wordt omgedraaid: daar heb je het bekende kleppergeluid van de tweecilinder boxermotor die sinds jaar en dag in Eenden is toegepast. Het is eigenlijk een motor van niks. Slechts een inhoud van 600 cc en een vermogen van niet meer dan 27 pk. Geen wonder dat sommigen het over een overdekte bromfiets hebben.
„Ik heb met opzet niets aan de techniek willen veranderen", zegt Rien van Bale, terwijl hij de trek-draai-duw-paraplupook in z'n één zet. „Dus niks turbo's, spatbordverbreders of brede wielen. Ik wilde de Eend zo origineel mogelijk houden. Maar tegelijk ook zo mooi mogelijk. Vandaar die zwarte lak, chromen strips, houten stuurtje en leren bekleding. Ik wil er ook nog een notenhouten dashboard in laren maken. Maar de techniek is origineel: nog net zo simpel als vijftig jaar geleden."

Supersimpel
Misschien is het de simpele techniek die Rien zo in de Eend aanspreekt. „Simpeler en soberder kun je je het gewoon niet voorstellen", zegt hij. „Kijk, voor de ventilatie heb je deze draaiknop. Als je daaraan draait gaat er een klepje onder de voorruit open en krijg je rechtstreeks frisse lucht van buiten naar je gezicht. Toen de 2CV in 1948 op de markt kwam, was het een voertuigje dat alleen in het allernoodzakelijkste was voorzien. In het begin zat er bij voorbeeld slechts één koplamp op. Citroen wilde aan autootje op de markt brengen dat je voor de meest uiteenlopende dingen kon gebruiken. Zo is het dak hoog genoeg om met een hoge hoed op binnen te kunnen zitten; tegelijkertijd kun je er als je de achterbank even uithaalt met gemak een paar schapen in vervoeren. Schoonmaken was geen probleem: je kon er gewoon even met de tuinslang doorheen spuiten."

Dat Rien na jaren weer een Eend heeft aangeschaft, is pure nostalgie. „Mijn vader had een Eend en de eerste auto waar ik zelf mee reed, was ook een Eend. Dat wagentje bracht me door dik en dun overal naartoe. Later verdiende ik genoeg om grotere en sterkere auto's te kopen, maar de heimwee naar de Eend is altijd gebleven." Gelukkig is Rien voor het vervoer niet van de Eend afhankelijk. Tijdens de afgelopen winter heeft hij nog weer gemerkt wat een beroerd voertuig zo'n Eend soms ook kan zijn. „Bij 12 graden onder nul krijg je echt geen warmte meer van het kacheltje en moet je voortdurend de voorruit openkrabben om nog naar buiten te kijken. De kieren en gaten maken dat het tocht aan alle kanten." Afzien dus. Ook zijn vrouw is niet warm te krijgen voor een ritje met de Eend. „Ze vindt het een verschrikking; de dunne deurtjes en het overhellen in bochten geven haar een heel onveilig gevoel."
Maar Rien zelf geniet met volle teugen wanneer hij op een zonnige dag zijn Eend over de weggetjes en dijkjes rond Genemuiden stuurt. „Na een hartinfarct een jaar geleden zei de dokter tegen me dat ik het kalmer aan moest doen. Daarom heb ik toen de Eend gekocht: ter ontspanning. Het is een wagentje zonder enige pretentie dat je het idee geeft dat niets moet. Voor mijn werk pak ik mijn Toyota Customwagon 4,2 wel weer, maar als ik zomaar wat wil toeren, dan gaat er niets boven een Eend."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen