Over Cultuur

RONDKIJK

We leven in een tijd, waarin het culturele leven in hoog aanzien staat. Duizenden en nog eens duizenden guldens worden van Overheidswege uitgetrokken om het culturele leven te bevorderen. Niet alleen in de grote steden maar ook in de kleinste dorpen op het platteland. Om een vooi'beeld te noemen: toen twee jaar geleden de ramp over onze Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden was voltrokken, togen er bij de vele hulpdiensten ook sociale en maatschappelijke werkers heen, die tot de ontdekking kwamen, dat deze gewesten cultureel op een laag peil stonden. Daarin diende naar hun mening verandering gebracht. Zo zijn er (naast het vele goede dat deze instellingen hebben ve2 - richt) door hun toedoen in vele dorpen ook verenigingsgebouwen en clublocaliteiten verrezen, en hier en daar zelfs jeugdleiders aangesteld. We kunnen dit lang niet als een geestelijk voordeel zien voor de jeugd.

Stellen we eerst eens de vraag: wat verstaan we onder cultuur?

Het woord is afgeleid van een Latijns werkwoord en betekent : verzorging, kweking, bearbeiding. Het veronderstelt dus iets, waaraan de mens zijn zorgen wijdt. In de ruimste zin genomen omvat het alle arbeid, door de mens aan de natuur ten koste gelegd. Maar deze natuur is tweevoudig. Zij bestaat niet alleen in de zinlijk waarnemende wereld, waartoe ons lichaam behoort, maar omvat ook de menselijke geest met de hem geschonken gaven en krachten. En het is ongetwijfeld nodig dat ook deze laatste bearbeid moet worden. Twee grote cultuurgebieden zijn er dus, n.1. die voor het materiële en die van de geest. Wat het materiële betreft kon dit gaan over de landbouw, veeteelt, industrie, handel en zoveel dingen meer. We spreken immers van iets in cultuur brengen of op dit gebied opvoeren van het culturele peil.

De christen behoeft dus niet afzijdig tegenover de cultuur te staan. Integendeel. Ook niet t.o.v. die van de menselijke geest. Maar dan ligt het een beetje anders. Op dat terrein dienen we waakzaam te zijn, te separeren. Onder cultuur begrijpt men ook bioscoop, film, dancings, schouwburg, kortom alle werelds vermaak. Om het culturele leven in het voorbeeld hierboven genoemd te bevorderen, komt men ook met films, volksdansen enz., terwijl de leiders de geest van de jonge mensen bearbeiden in realistische zin buiten het Woord van God om. Daar staan we lijnrecht tegenover.

Men begrijpt alles onder cultuur maar men vergeet één ding, dat de ware cultuur bestaat in het leven naar Gods Woord en Wet. Ter illustratie diene dat een commissie uit de Prov. Staten van Z. Holland onlangs zou nagaan hoe het in diverse plaatsen met het culturele leven stond. Kerken, en aanverwante verenigingen (w.o. Chr. knapen-, jongelingsmeisjes-, mannenverenigingen enz.) waren daarbij verwaarloosd! Daartegen is toen van rechtse zijde terecht opgekomen!

Strikt genomen brengt alleen Gods Woord en de naleving van Gods Wet en Getuigenis de ware cultuur. Al willen we andere opvoedende waarden daarmee niet wegredeneren. In de meeste woordenboeken staat achter het woord cultuur: „beschaving." Ik moet toegeven dat dit moeilijk is te omschrijven.

Wat beschaaft? In de eerste plaats het gezin, waar het kind naar het Woord Gods wordt opgevoed. De Chr. school evenzeer, waar men tevens wordt voorbereid voor het leven in de maatschappij. De kerk. de catechisatie, het verenigingsleven bevatten grote cultuurwaarden. Ook het beroep. (Over het laatste zouden bedenkingen kunnen worden gemaakt, wanneer het geestdodend werk betreft).

De opvoering-van liet culturele leven in onze tijd, houdt vele gevaren in zich. Soms lijkt het zo onschuldig: „wat geeft dat nou die film in het verenigingsgebouw" — zegt men dan, het gaat van kwaad tot erger.

Ik onderschrijf wat Bettex eens gezegd heeft: „Zeer veel niet te willen lezen, zeer veel niet te willen horen (en toen waren er nog geen radio's, die zoveel verderf zaaien!) aan zeer veel niet mee te doen — en ik meen hier volstrekt niet alleen slechte dingen — dit alles is eis der ware beschaving." De ware cultuur (beschaving) zijn wij verloren. Toen de Elohim sprak: Laat Ons mensen maken naar Ons beeld en naar Onze gelijkenis, lag daarin de volmaakte beschaving. Dat beeld zijn we kwijt! In al onze wegen zijn wij goddeloos en verdorven geworden, alle uitnemende gaven van God ontvangen (daar heb je 't) zijn wij verloren en wij hebben, volgens art. XIV van onze Nederl. Geloofsbelijdenis niets anders overig behouden dan kleine overblijfselen daarvan, dewelke genoegzaam zijn, om de mens alle onschuld te benemen!

De ontwikkeling en beschaving van de geest willen wij geenszins verachten. De zonde en onze vex'dorvenheid staat ons echter altijd in de weg. Waakzaam zijn is op dit punt het parool.

Weet ge wie de ware cultuurbrengers zijn ? Die in hun geest geleid worden door Gods Geest. Dat zijn vaak hele eenvoudigen. Vissers, handwerkslieden, plompe Galilëers brachten de ware cultuur over de gehele wereld.

En nog zijn er van die ongecultiveerden zo op het oog, maar die oude en nieuwe dingen weten voort te brengen uit de schat huns harten. Daar is naar te luisteren!

RONDKIJKER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen