NIEUWJAAR 1955

Zo ligt het jaar 1954 weer achter ons met alles wat het in zijn schoot bevatte. Het is als een voorbijgaande schaduw, zo snel is het weer ten einde. Het mag wel een rampjaar genoemd worden op alle terrein, zowel maatschappelijk als kerkelijk. Over de gehele aarde heeft de stem Gods krachtig gesproken en heeft Hij Zijn almacht getoond. Hoevelen werden er opgeroepen voor Gods rechterstoel, en niettegenstaande dat, werden wij nog bevoorrecht om het oude jaar te sluiten en het nieuwe aan te vangen. Zulks behoort ons te verwonderen en tot ootmodige dank te stemmen!

Deze psalm is een lofpsalm maar tevens ook een overwinningslied. Hoe bang was het voor de vrome koning Josafat en de mannen van Jeruzalem toen hem het bericht gewerd, dat een machtige vijand optrok om hen uit hun bezittingen te verdrijven. (2 Kron. 20). Hoe groot was het voor die vorst dat hij God tot zijn toevlucht had leren kennen, tot Wien hij in deze omstandigheden de toevlucht mocht nemen. Hij riep het volk tezamen in 's Heeren huis, en daar ging een noodgeschrei tot Hem op. „Heere", zeide hij, „in ons is geen kracht tegen die menigte, maar onze ogen zijn op U!"

God gaf redding op het ootmoedig gebed van eigen onwaardigheid en krachteloosheid. De Heere stond Zelf op ten strijde, en toen Juda tot de wachttoren in de woestijn gekomen was, wendden zij zich naar de menigte; en ziet, het waren dode lichamen, liggende op de aarde (2 Kron. 20 vers 24). Josafat en zijn mannen roofden de buit, en eindigden met deze redding in cle Heere. Hoe groot en noodzakelijk is het voor een ieder onzer deze God te kennen in het aangezicht van Jezus Christus. Die God, Die Zijn volk redt uit nood en dood, en voor hen blijft de Onveranderlijke, Die hen zal geleiden ter dood toe. Hoe groot is dan cle veiligheid van Sions burgers. Dit heeft toch altijd cle ervaring geleerd van hen die door genade, door wedergeboorte en geloof in gemeenschap met Christus gebracht zijn. De Heere stelt Zichzelf ten Borg, clat wat Hij belooft ook zeker zal bevestigen. Al wisselen de jaren, dan tóch blijft Jezus Christus gisteren en heden en tot in eeuwigheid Dezelfde!

Op kerkelijk terrein is het afgelopen jaar van zeef grote betekenis geweest. Als wij gedenken dat een drietal van onze leraren ten grave werd gebracht (Ds. cle Wit, Ds. van den Berg en Ds. van Stuyvenberg) dan zal het jaar 1954 in cle gedachten blijven voortleven. Wij gedenken hun betrekkingen, alsmede hun gemeenten die in diepe rouw gedompeld werden. Heeft het geen grote betekenis voor ons, als de Heere Zijn kinderen en knechten komt in te zamelen? Laten wij het toch ter harte nemen, opdat wij leren sterven, eer dat wij sterven moeten. Hoe groot is het dan toch, dat wij nog leven op de erve des verbonds, en onder het welmenend aanbod der genade. De Heere stote nog arbeiders uit in Zijn wijngaard! En wat ons geliefd blad „Daniël" aangaat, dan hebben wij stof tot erkentelijkheid dat het onder al de schokkende gebeurtenissen op het kerkelijk terrein door de Heere nog gehandhaafd is gebleven! Neen, niet door ons, maar door Hem clie alles regeert is het gehandhaafd gebleven. Onder de beste verstandhouding hebben wij als vrienden mogen arbeiden aan het belang van de jeugd onzer gemeenten. Met grote toewijding heeft iedere medewerker zijn krachten en gaven mogen aanwenden en niet in het minst ons aller vriend, de heer Hoogendoorn, clie wij langs deze weg onze hartelijke dank mogen betuigen. AI onze vergaderingen stonden in het teken van liefde en eensgezindheid, en daarin ligt toch onze kracht verklaard, want tweedracht en staan naar wie de meeste is, brengt niets dan verwarring en verbreking met zich! Het is clan ook mijn vurige bede voor het jaar 1955 clat wij in dezelfde eenheid mogen voortgaan, en dat cle Heere Zijn zegen over onze arbeid mocht schenken. Ook al onze trouwe agenten, die ook hun krachten geven tot bloei van ons geliefd blad, ook hén wensen wij des Heeren zegen toe. Laten wij in eenvoudigheid voortgaan, en dat het tekstwoord, waarmede wij dit eerste nummer van het nieuwe jaar beginnen, ons uit genade mocht geschonken zijn of worden. Ook alle plaatselijke verenigingen met hun besturen, ook hen bieden wij onze wensen aan, en dat hunne en onze arbeid strekken moge tot heil van cle jeugd onzer gemeenten, maar bovenal tot verheerlijking des Heeren. Dit is cle bede van uw voorzitter en vriend,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen