Een goede buur...

Al wonen we dan nèt buiten de bebouwde kom van het dorp en staan de huizen behoorlijk ver uit elkaar, toch is het idee "buren" een heel veilig gevoel, vooral met zo'n buurvrouw als ik heb. Een schat van een vrouw, en het fijne is dat ze in de loop der jaren al heel wat zorgjes meegedragenheeft, want werkelijk, ze ziet alles. Maken de jongens buiten ruzie en heb ik nergens erg in, zij roept de vechtersbazen vermanend toe.. Een week of wat geleden belde ze me op, en vertelde ze dat mijn bij de bakker bestelde taart bij haar in de koekast stond. 'Toevallig' keek ze uit het raam en zag ze dat het busje van de bakker voor de deur stond. Ze wist (hoe bestaat het!) dat ik niet thuis was, dus vroeg ze de bakker vriendelijk de bestelling zolang bij haar neer te zetten, anders moest hij weer een keer rijden en dat vond ze sneu... Zit ik nèt acher de naaimachine aan 't verstelwerk de buurvrouw aan de telefoon: „Niet om het een of het ander, maar je was hangt nog buiten en 't begint te spikkelen..." Gedwee haal ik de was binnen, in de regen en even later schijnt de zon weer. Nu heb ik ook geen zin meer in 't verstelwerk. Maar 't allermooiste vond ik toch Koninginnedag, toen heeft ze ons toch behoed voor een flater... Al vroeg waren we uit de veren en terwijl ik in de keuken bezig was, besloot m'n man de vlag vast te hijsen, want 't was toch een feestdag nietwaar? Nog maar nèt was hij binnen en bespraken we met dkaar hoe gezellig zo'n Koninginnedag ieder jaar weer is, met al dat vrolijke rood-wit-blauw, toen de telefoon ging: de buurvrouw! M'n man nam op en onder 't praten zag ik hem steeds naar buiten kijken. „Heel erg bedankt buurvrouw, ik maak er gelijk werk van". „Was dat de buurvrouw?" vroeg ik. „Wat had ze?" „Willemijn", zei m'n man, „zullen we de buurvrouw altijd in ere houden, wat er ook gebeurd?"_ Verbaasd keek ik hem aan, en toen vertelde hij dat de buurvrouw 'toevallig' uit het raam keek bij het hijsen van de driekleur en tot haar grote verbazing zag dat de vlag ondersteboven in top ging: Blauw boven! Eerst dacht ze aan een grap, maar toen ze zag dat m'n man rustig weer naar binnen ging, begreep ze dat het ging om een groot misverstand. „En daarom belde ze", besloot hij z'n verhaal. Later hebben we samen nagelachen. „Die buurvrouw toch", zei hij iedere keer tussen een nieuw lachsalvo door. En inderdaad, die buurvrouw, die opmerkzame vrouw, is voor ons haar gewicht in goud waard...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen