Gebedsleven (2)

Het klinkt misschien vreemd: gebrek aan eenzaamheid. In onze gejaagde tijd is er nauwelijks gebrek aan eenzaamheid. Velen voelen zich eenzaam en alleen. En toch...! Er is gebrek aan eenzaamheid.
Ik wil niet ontkennen dat er geen oprechte gebeden kunnen worden opgezonden te midden van dagelijkse bezigheden. Denk maar aan Nehemia, die voor het aangezicht van koning Athasasta stond. Uit zijn hart ging een gebed op tot de God van de hemel of zijn verzoek niet zou worden afgewezen.

Gebrek aan eenzaamheid! Door de moderne media zijn de contacten die we hebben vaak heel vluchtig en oppervlakkig. Tegelijk zijn er heel veel contacten. Iemand kan via de media honderden ‘vrienden’ hebben. Maar zou hij ook in staat zijn die vriendschappen te onderhouden? Of zou hij een gevangene, een slaaf worden van al die ‘vrienden’. Wil je vriendschap onderhouden, dan moet je investeren. En dat is misschien wel een van de kwalen van onze tijd. Willen wij nog wel investeren? Of blijven wij liever aan de oppervlakte?

Eenzaamheid! Christus heeft gezegd dat een christen de binnenkamer in moet en de deur op slot moet doen. Wie zijn deuren altijd open heeft staan, leidt een nietszeggend en kwijnend leven. Door oppervlakkige contacten leer ik de ander niet echt kennen en hij mij niet.
Gebed is gegeven om tot een ontmoeting te komen met de levende God. En voor een wezenlijke ontmoeting is tijd en rust nodig.
Vandaar die gesloten deuren. Uit al het aards gedruis. Weg van al het wereldse gewoel. Weg van al de dagelijkse beslommeringen. De bidder heeft immers iets te zeggen. Alleen voor Gods aangezicht.
Schuldig, ontbloot, geen waardigheid of verdienste. Wie zou voor de hoge God bestaan? En toch mag daar wel eens ervaren worden: Uw Vader, Die in het verborgen ziet, zal het u in het openbaar vergelden. Als je weten mag dat de Heere ervan afweet, dan is het tot een ontmoeting gekomen.

Hoe komt het dat de deuren van de binnenkamer zo vaak open staan? Wat een schuld. Niemand is in staat om te bidden. Een waar gebed komt van de Heilige Geest. De natuur van de mens heeft de eer van God niet op het oog en voelt zijn gebrek niet.
Wijlen ds. F. Bakker zegt: Niemand gaat verloren omdat hij te veel van God heeft gevraagd; wel omdat hij te weinig heeft gevraagd. Het is de Geest van God Die ons het gebrek laat zien. Ook na ontvangen genade!
Het gebeurd wel dat een kind van God totaal geen begeerte heeft en daarom ook geen werkzaamheden. Een verkeerde tevredenheid. Onze nood is dat er geen nood is!

Wanneer gingen de deuren van uw bidvertrek weer dicht? Hoelang zijn de deuren van uw bidvertrek gesloten? Wat een biddeloosheid en wat een gebedsschuld. Misschien is er dan herkenning in dit gedicht van Guido Gezelle:

Gij badt op enen berg alleen,
en... Jesu, ik en vind er geen
waar ’k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden;
De wereld wil mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn ogen sla;
en arm als ik en is er geen,
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die honger en niet vragen kan;
die pijn, en niet gewagen kan
hoe zeer het doet!
O, leer mij, arme dwaas, hoe dat ik
bidden moet!

Zou de Heere aan zulken niet iets kwijt kunnen en willen? Liever levende nood dan vermeend bezit!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen