UIT DE PRAKTIJK 45

Met aangenaamheid hebben wij U beluisterd. Wat is het groot als we uit het leven mogen spreken, waarin de Heere ons ontmoet is in Zijne ontfermende liefde en genade, als wij terug geleid mogen worden in de weg die de Heere met ons gehouden heeft, als wij mogen denken aan de tijd dat we als verlorenliggende zondaars, ellendig in onszelven, en geen uitkomst ziende, een oog mochten ontvangen buiten onszelven, en kregen te beleven, dat er aan onze zijde geen mogelijkheid is tot behoud, dat daartoe alle wegen zijn afgesneden, en wij rechtvaardig moesten verloren gaan, dat de Heere nog een Weg ontsloot waardoor er verzoening met onze Schepper en Formeerder mogelijk is door de enige Borg en Middelaar, in een weg die nooit in ons hart zou opgekomen zijn, maar die, zoals U ons mededeelde, uit het vrije Welbehagen en de eeuwige liefde Gods geopenbaard en geschonken is aan een alleszins doemwaardig mensenkind. ’t Is een wonderlijke weg, vriend, omdat wij met een God te doen hebben Wiens naam is Wonderlijk, en Die nog wonderen werkt in het midden der aarde. En zien we dan op onszelve, dan is het toch te verstaan dat men somtijds vraagt: Wat is het toch Heere, dat U naar zo een heb willen omzien, want wie en wat ben ik, een verdorven schepsel vanwege mijn grondbeginsel en afmakingen. Ja, wat kan er na de dierbaarste belevenissen toch opkomen uit ons hart en gedachten; dit behoeven wij elkander niet te vertellen, want dat is niet tot onze eer, maar hetgeen de Heere de Geest in onze harten heeft gewerkt, dat zal alleen strekken tot de ere des Heeren. Wel vriend, van dit laatste heeft U ook het één en ander gezegd. Er wordt wel eens gezegd: de laatste Godsontmoeting is de beste verzekering, hoe staat het er nu bij? Ik heb wel mensen ontmoet die heel wat wisten te spreken van voorvallen in hun leven, die vele jaren geleden gebeurd zijn, waarop zij hun zaligheid bouwden, maar kwam het aan op hun dagelijks leven, dan stond de wagen stil, en scheen het alsof er geen bemoeienissen des Heeren werden opgemerkt, en men heimelijk rust had op hetgeen 30 jaar geleden gebeurd is; dan scheen het mij toe alsof die mensen van een standelijk leven geen weet hadden, het leven staat toch niet stil? Wat zegt U hier nu van?

Nu mensen, mijn ervaring is, dat na de dierbaarste Godsontmoetingen ik des te meer kennis opdeed van mijn verdorven bestaan, zodat ik meerdere malen voor de Heere moest zeggen: dat zal wel een dubbel wonder zijn als ik er nog komen mag, want vele donkerheden worden ervaren, en dat door eigen schuld, afmakingen en afwijkingen, en dan was ik die tedere gestalte des harten weer zo spoedig kwijt en kon ik er niet weer inkomen, ja, dan heb ik het wel ondervonden: „zou er nog wetenschap zijn bij de Allerhoogste?” dat is wel eens hoog uitgegaan, maar wat is het zalig des Heeren getrouwheid te ondervinden, ook in de stand van het leven, wanneer de Heere weer het licht doet opgaan in de duisternis, dan mag men weer over verdorvenheden heenzien, dan krijg je weer crediet op de Heere, en wordt alles wat gebeurd is weer waar en echt; dan kan je in die ogenblikken weer verder; och mensen, het is een weg van vallen en opstaan, dan eens boven het stof en dan weer er onder, en als je dan in Gods Woord deze wegen eens mag lezen, dan word je verblijd dat de Heere ook zulke wegen heeft laten beschrijven in Zijn Woord voor Zijn arm en ellendig volk. Het is zo waar, dat alles wat de Heere doet zo wonderlijk is, daar wij toch mensen zijn, die in ons eigen bestaan aangemerkt, alle recht kwijt zijn, en de eeuwige vloek onderworpen, en dat de Heere naar zulken heeft willen omzien, en reeds in de nooitbegonnen Eeuwigheid zulk een weg gesteld heeft, waardoor zo’n diepgevallen mens weer in de zalige gunst van zijn Schepper kan hersteld worden, waarvan wij door onze eigen schuld zijn uitgevallen. Dit te mogen beleven houd je laag aan de grond, want in jezelve aangemerkt heb je gedurig de invloeden des Geestes zo nodig om de voorgestelde Hoop vast te mogen houden. Ja mensen als het afhankelijke leven mag beoefend worden, dan ben je klein en word je al kleiner, en ga je begeren die lage plaats maar veel te mogen innemen, om de Heere nodig te hebben in alleweg en omstandigheid.

Vriend, dit past ons en is ons allen zeer nodig. Het is weer laat geworden, en we moeten weer huiswaarts keren. Als we mogen spreken over de leidingen des Heeren in ons leven, dan hebben wij er geen erg in dat de tijd doorgaat, dat bemerken wij ook deze avond, dan mag wel eens blijken wat je Hoogste Goed is.

Dat was een aangename avond, merkte mijn ambtsbroeder op, toen wij op weg waren naar huis, zulk een huisbezoek hebben wij niet zo veel; die man sprak niet over, maar uit het leven, en dat zo eenvoudig. Dat geeft weer moed in het ambtelijk werk. Daarmee waren wij het eens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen