Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Semper reformanda

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Semper reformanda

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Moet de kerk steeds opnieuw ‘ge-reformeerd’ worden? Een vraag, die het waard is om gesteld te worden rondom de herdenking van de Kerkhervorming op 31 oktober. Als wij zien op ons eigen leven, dan erkennen we: zolang Gods Kerk het leven der heerlijkmaking nog niet deelachtig is, heeft zij dagelijkse hervorming en bekering nodig.
Zou er dan ook geen doorgaande hervorming nodig zijn in het kerkelijke leven?

Moet de kerk steeds opnieuw ‘ge-reformeerd’ worden? Een vraag, die het waard is om gesteld te worden rondom de herdenking van de Kerkhervorming op 31 oktober. Dan denken we er immers aan terug dat Maarten Luther zijn 95 stellingen sloeg op de deur van de slotkapel te Wittenberg. Een handeling, die het begin inluidde van de geweldige beweging van de Reformatie. Voor de geestelijke nazaten van de Reformatie is het een zaak van bezinning of zij bij het hart van de Reformatie gebleven zijn. Gedachtig aan het adagium ‘Ecclesia Reformata, semper reformanda’ (de kerk die gereformeerd is, moet steeds weer ge-reformeerd worden) zou men voor een zekere zelfreflectie op dit punt moeten openstaan. Zijn wij nog hervormd, in de diepe betekenis van dat woord, en geldt dat ook van het geheel van ons kerkelijke leven? Als wij zien op ons eigen leven, dan erkennen we: zolang Gods Kerk het leven der heerlijkmaking nog niet deelachtig is, heeft zij dagelijkse hervorming en bekering nodig. Zou er dan ook geen doorgaande hervorming nodig zijn in het kerkelijke leven?

‘Een kerk die echt gereformeerd is, moet steeds opnieuw gereformeerd worden.’ Nu is dit devies in de loop van de eeuwen nogal eens verschillend en ook verkeerd uitgelegd. Soms werd het aangegrepen als een soort vrijbrief om zich steeds weer op te splitsen in andere kerkverbanden. Moderne stromingen zeggen: Het is een oproep om als kerk met je tijd mee te gaan. We moeten vooral niet bij de oude leer blijven, maar de huidige tijd vraagt om nieuwe antwoorden en om andere gezichtspunten. De kerk moet met haar tijd meebewegen, en niet ‘statisch’ zijn, maar ‘dynamisch’ in haar belijden en ethiek. Dit laatste leidt echter meer tot deformatie, tot vervorming en afwijking, dan tot reformatie. Want: Wáártoe moet de kerk, die gereformeerd wil zijn, dan steeds opnieuw gereformeerd worden? Daarvoor moeten we eens luisteren naar de volledige tekst van het door ons geciteerde devies van de Reformatie. Die luidt in het Latijn: ‘Ecclesia Reformata, semper reformata secundum verbum Dei’. ‘De kerk, die gereformeerd is, moet steeds weer gereformeerd worden naar of in overeenstemming met het Woord van God.’

Alleen de Schrift
Het gaat er dus om dat wij teruggaan naar de Schriften. In de Reformatie werden de hervormers door Gods Geest teruggeleid naar het Woord van God en wat daarin geschreven staat. Niet de traditie, de menselijke overlevering of welke inzetting van mensen dan ook, heeft het laatste woord, maar alleen de Heilige Schrift. In de Schrift wordt ons Christus geopenbaard als de volkomen Zaligmaker. Het hart van de theologie van de Reformatie was dan ook verzoening door de Schrift alleen (sola scriptura), door genade alleen (sola gratia), door het geloof alleen (sola fide), door Christus alleen (solus Christus) en tot eer van God alleen (soli Deo gloria). Wie de preken van Luther leest, wordt daarin getroffen door de krachtige en nadrukkelijke prediking van Jezus Christus en Die gekruisigd. Er is alleen redding door het kruis, door de Gekruisigde. Bij dat kruis worden goddelozen gerechtvaardigd uit enkel genade en door het geloof alleen. Een zondaar kan alleen door vrije genade behouden worden en wie genade zegt, die moet zwijgen over eigen verdiensten. Dat is het hart van de Schrift en dat is het hart van alle Reformatorische theologie: de rechtvaardiging van de goddeloze uit genade en door het geloof alleen. Door Christus alleen.

Nu is de nood van de kerk, vaak de nood der prediking. Iedere kerk en iedere prediker heeft zich er dan ook gedurig op te onderzoeken of men bovengenoemde zaken onverkort predikt. En ook iedere christen moet zich afvragen: Leef ik (nog) van het wonder van zalig worden door genade alleen? Zijn wij waarlijk gereformeerd? Is het dan niet waar dat we telkens opnieuw gereformeerd moeten worden? Dan verstaan we Luther toch, die zei: ‘Als je een mens opensnijdt, dan komt er een paap uit.’ De werkheiligheid zit ons in het bloed en van nature willen wij niet leven van genade alleen. Wie ontdekt is aan die paap in het eigen hart, die erkent het: wij moeten steeds weer ge-reformeerd worden. Afgebracht te worden van eigen werken, om echt alleen op het werk van Christus te bouwen. Dat werkt de HEERE dus!

En tóch preken
Wij belijden dat de Reformatie een werk is geweest van Gods Geest. En zo geldt dat nog steeds. Het is de Geest Die een zondaar steeds weer moet brengen en moet houden bij het hart van het Evangelie: Jezus Christus en Die gekruisigd. En dat geldt ook voor een kerk die gereformeerd wil blijven en ook steeds opnieuw ge-reformeerd moet worden. Daarvoor moeten we het niet verwachten van activistisch menselijk handelen. Ook niet van vernieuwingen en veranderingen in de inhoud van de boodschap, hoewel we wel de taal van deze tijd mogen spreken. Nee, er mag verwachting zijn van de prediking van de rechtvaardiging van de goddeloze door het geloof in Christus alleen. Want zo wil de HEERE werken. Dat wil Hij nog steeds doen door de krachtige prediking van een gekruisigde Zaligmaker voor doodschuldigen. Werp het Woord er maar in. Telkens terug naar de Christus der Schriften! Ook anno 2013 mag op die prediking zegen verwacht worden. Zijn wij in die zin in ons kerkelijk leven nog ‘gereformeerd’? Waar dit hart van het Evangelie, verzoening door voldoening, niet meer gehoord wordt, daar wordt het leeg. Dan wordt een mens teruggeworpen op zichzelf en dan komen we in de armoede van onze eigen werken terecht. De HEERE behoede ons er genadig voor. Wij bidden het: ‘Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij nederkwaamt.’

Dit artikel werd u aangeboden door: Hersteld Hervormde Kerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 31 oktober 2013

Kerkblad | 16 Pagina's

Semper reformanda

Bekijk de hele uitgave van donderdag 31 oktober 2013

Kerkblad | 16 Pagina's