Geselsie uit Suid-Afrika
Dit is denk ik de moeilijkste Geselsie die ik ooit geschreven heb. Het is namelijk m'n laatste, en hoe krijg je die zinvol gevuld? Ik stop trouwens niet omdat het me te veel wordt om elke twee weken een stukje over "hier" te schrijven. Natuurlijk hoef ik me met drie kleine kindertjes niet te vervelen, maar ik heb twee halve dagen in de week een "oussie" ofwel een huishoudelijke hulp (maar twee halve dagen, zeggen veel mensen hier verbaasd); dus er schiet echt wel eens wat tijd over voor een hobby. Bovendien geniet ik zelf van m'n schrijverij en heel wat lezers hebben in de loop van de tijd laten weten dat zij dat ook doen. Op een of andere manier zorgt dat ervoor dat het begrip "de lezer" niet meer zo vaag is. Toen ik begon schreef ik inderdaad voor de lezer, nu doe ik het voor een grote groep mensen die ik voor m'n gevoel een beetje ken. Natuurlijk was niet iedereen altijd tevreden, maar dat had ik ook niet verwacht. Als je een groepje van tien mensen bij elkaar zet, dan zijn ze binnen de kortste keren in discussie. Het lijkt me logisch dat dan onder de duizenden Terdegelezers ook de meningen verdeeld zijn. Hoe uw reactie ook was, hartelijk bedankt ervoor. Natuurlijk maakten de positieve brieven me blijer dan de negatieve en gelukkig zijn de eerste altijd in de meerderheid geweest. Ek sê weer baie dankie! Voor die positieve lezers vind ik het jammer om op te houden, want er is nog genoeg te vertellen over dit prachtige land dat toch zoveel problemen heeft. Over die problemen heb ik nooit veel geschreven, want de kranten zorgen wel dat u daarvan op de hoogte blijft. Ik vermoed dat er heel wat onder u zijn die meer weten dan ik! Aan den lijve ondervinden we weinig narigheid en aangezien er vaak weinig meer aan te doen is dan je er boos over maken, laten we het zoveel mogelijk aan ons voorbijgaan. Misschien is het struisvogelpolitiek, maar je bespaart jezelf er wel een rijtje zorgenrimpels door! Nu vraagt u zich waarschijnlijk dan toch af waarom ik met m'n Geselsies stop. Wel, dat is heel eenvoudig. De redactie wil af en toe ook eens een ander de kans geven om z'n zegje te doen en nu is dus mijn tijd gekomen om plaats te maken voor een ander. Ik hoop dat die net zoveel plezier aan z'n werk beleeft als ik! Onder het schrijven door heb ik regelmatig regeltjes geteld: Ben ik er al bijna? Bij zulke gelegenheden ben ik nu eenmaal niet iemand van veel woorden. Daarom wil ik u alleen nog al het goede toewensen en wat mij betreft: tot ziens! En zoals ze hier zeggen: Mooi bly.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 24 december 1996
Terdege | 80 Pagina's