BEZWAREN TEGEN DE NIEUWE BIJBELVERTALING VAN HET NEDERLANDS BIJBELGENOOTSCHAP

(Vervolg)

In Numeri 24:20 vervolgens leest de Nieuwe vertaling: erste der volken is Amelek, maar zijn einde zal ondergang zijn. Wij cursiveren „volken" en „ondergang". De Leidse vertaling luidt: er natiën keur is Amelek, maar ten laatste is hij ten ondergang gedoemd. De Staten Vertaling 'heeft: melek is de eersteling der Heide-: ien, maar zijn uiterste is ten verderve.

Hierbij merken we op, dat volken en natiën meer een politiek begrip uitmaken, fnaar Heidenen idrukt tevens uit, dat het afgodendienaars zijn, en heeft dus tegelijk een godsdienstige en geestelijke zin èn betekenis. De Staten Vertaling gaat dan ook religieus veel dieper dan de Nieuwe Vertaling, waar „Heidenen" zoveel zegt als tegen God en Zijn Gezalfde vijanden gekeerd, en niet maar politiek tegen Israël gekante volken. En zo ook gaat het „ten verderve" veel verder dan een politieke ondergang als volk en wijst het niet slechts een ophouden in volksbestaan Éian, dus niet maar een tijdelijk, maar urtléindelijk het eeuwige verderf aan. Voor de verklaring in een preek die Theo-en Christo-centrisch zal zijn, spreekt dan ook de Stat. Vertaling duidelijke taal, doch is de Nieuwe Vertaling meer oppervlakkig te meer nog, waar het oorspronkelijke woord, zoals ook blijken kan uit de Stat. Vert. zelf, niet noodzakelijk zo te vertalen is. In 2 Thess. 1:9 heeft de Nieuwe Vert.: ezen zullen boeten met een eeuwig verderf, enz. De Leidse vertaling biedt: a, zij zullen boeten met het eeuwig verderf. De Canisius bijbel heeft daar: e zullen gestraft worden met eeuwig verderf.

In de Stat. Vertaling is het: Dewelke zullen tot straf lijden het eeuwig verderf.

Het eeuwig verderf tot straf lijden is zo scherp mogelijk gesteld en biedt geen mogelijkheid van ontkomen meer. Maar boeten met een eeuwig verderf sluit nog niet de mogelijkheid uit van een eindigen van dat boeten, zodat universalisten en aanhangers van een uiteindelijke vernietiging van sommigen, met hun dwalingen enerzijds van algemene behoudenis, en anderzijds van sommiger vernietiging, ook nog met de nieuwe vertaling mee zouden kunnen gaan, maar de Stat. Vertaling beslist zullen moeten afwijzen.

Slaan we thans eens 2 Tim. 3:16 op. Daar staat in de Stat. Vertaling: l de Schrift is van God ingegeven.

De roomse Canisius uitgave heeft daar: De hele Schrift is door God ingegeven. De Lutherse bijbel heeft: Want alle Schrift van God ingegeven, is, enz. Ook de Engelse bijbel heeft daar: Al de Schrift, of alle Schrift is gegeven door ingeving, terwijl de Leidse vertaling luidt: De gehele Schrift toch is van God ingegeven.

De nieuwe vertaling echter biedt een van die alle afwijkende vertaling van 2 Tim. 3 vers 16: In de uitgave van 1940 was het: Elke van God ingegeven Schriftplaats is.. en in de officiële uitgave van 1951 is dit geworden: Elk van God ingegeven Schriftwoord is, enz. Nu kan allereerst opgemerkt worden, dat de vervanging van Schriftplaats door Schriftwoord in de laatste uitgave van de Bijbelvertaling wijst op enige onzekerheid wat het nu eigenlijk is en daarmede op zekere gevaarlijke willekeur in de vertaling, want Schriftplaats en Schriftwoord deikken elkander niet.

Ook blijkt, zoals de grondteikst zelf ook alduidelijk 'genoeg aangeeft en de andere genooimde vertalingen mede bevestigen, dat Alle (al de) Schrift, zoals de Stat. Vert. biedt zeer juist is, en „Elk Schriftwoord" geheel overbodige wijziging is, waar Schrift en Schriftwoord niet hetzelfde zijn. Bovendien laat de nieuwe vertaling de mogelijkheid nog open voor de opvatting, dat niet heel de Schrift van God ingegeven zou zijn, maar dat er ook Schriftwoorden zouden kimnen zijn, die niet geïnspireerd zijn. Immers, de uitdrukking „Elk van God ingegeven Schriftwoord" zegt nog niet, dat al de Schrift van God ingegeven is. Maar wat is het dan toch al anders dan willekeur om de zuiver Schriftuurlijke vertaling van de Stat. Vert. „Al de Schrift" zo geheel nodeloos te gaan verzwakken tot „Elk Schriftwooord"; en dan verder de kracht van de zin: „Al de Schrift is van God ingegeven", nog weer verder weg te nemen door de weer willekeurige tussenvoeging van , , van God ingegeven", alsof er ook Schrift zou zijn in de Bijbel, die niet van God ingegeven zou zijn. En dat alles dan nog bij een zo gewichtvol Schriftgedeelte voor de zuivere opvatting van de leer der Schriftinspiratie. De deur voor Schriftcritiek en andere dwalingen, zo goed afgegrendeld door de Stat. Vertaling, wordt zodoende door de Nieuwe Vertaling weer wijd genoeg opengezet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen