Hemelvaartgeschenken

Over Wie gaat het hier? Van Wie wordt dit gezegd? Het is niemand minder dan Christus Zelf. Paulus schrijft in dit hoofdstuk over de eenheid des geloofs. Daarvoor is ootmoedigheid, zachtmoedigheid, lankmoedigheid en een elkander verdragen in liefde nodig (vers 2). Die eenheid mag natuurlijk niet gaan ten koste van de waarheid. Vandaar dat gesproken wordt over de eenheid des Geestes en er in vers 14 gewaarschuwd wordt tegen de dwaling.
Om die ware eenheid te behouden heeft Christus middelen gegeven. Gaven. Hij deelde die gaven met name uit bij Zijn hemelvaart. Het is een zinspeling op de gaven, die David gaf bij de opvoering van de ark. Hij gaf het volk een broodkoek, een schoon stuk vlees en een fles wijn. Zo deelt Christus, de opgevaren Zaligmaker, aan Zijn Kerk gaven uit (vers 8). Psalm 68 leert ons, dat Hij die gaven zelfs wil uitdelen aan wederhorigen. Dat zijn wederspannigen. Herken je jezelf misschien in die wederspannigen?

In vers 11 schijft Paulus over het geven van ambten. Zoals een koning bij zijn kroning ambtenaren en commissarissen benoemt om in het koninkrijk hem te vertegenwoordigen, zo heeft Koning Jezus mensen een bijzondere plaats gegeven in Zijn koninkrijk. Dat zijn de ambtsdragers. Dus dat we in de Kerk ambtsdragers hebben, wijst rechtstreeks naar hemelvaart. Daarom worden die ambten wel hemelvaartgeschenken genoemd. Dat betekent, dat die ambtsdragers niet aan mensen, maar aan hun Koning verantwoording schuldig zijn. Dat betekent ook dat wij hen eerbied en gehoorzaamheid verschuldigd zijn. Niet om hun persoon, maar om hun ambt. Die ambtsdragers moeten ook niet mensen behagen, maar het Woord van hun Zender bekend maken; de opdrachten van hun Meester uitvoeren en het livrei van hun Koning dragen. In De Christenreis van Bunyan lees je dat Christen in het huis van Uitlegger een schilderij ziet, waarop zo’n dienaar is afgebeeld. Kijk maar of je er wat van in de ambtsdragers herkent. Maar heb tevens geduld met hun gebreken en zwakheden.

De opgevaren Middelaar gaf sommigen tot apostelen, sommigen tot profeten, sommigen tot evangelisten. Dat zijn bijzondere ambten geweest, die we nu zo niet meer kennen. De voortzetting van de ambtelijke dienst vinden we in de herders en leraars. Dat zijn de predikanten. Op andere plaatsen in Gods Woord vinden we ook de instelling van ouderlingen en diakenen.

Waartoe gaf Christus de ambten? Er staat in vers 12: Tot volmaking der heiligen. Dat betreft Gods kinderen, die in de genade moeten opwassen, totdat ze de volkomenheid na dit leven verkrijgen. Tot het werk der bediening. Dat wil zeggen de instandhouding van de eredienst. Tot opbouwing van het lichaam van Christus. Dat betekent, dat allen toegebracht moeten worden, die verkoren zijn. Zij moeten tot één lichaam gemaakt worden.

Wat is het een wonder dat de ambtelijke dienst er nog is. Daarmee laat de Heere zien, dat Hij als de opgevaren Zaligmaker nog denkt aan Zijn Kerk in een tijd die zo vol spanning is, waarin we de grote afval zich zien voltrekken en de weg gebaand wordt voor de antichrist. Zolang de opgevaren Middelaar nog ambten geeft, werkt Hij nog. Wat een voorrecht, dat wij, dat jullie nog mogen zijn onder de ambtelijke dienst. Bid de Heere of Hij die bediening aan je hart wil zegenen. Om bevindelijk te leren dat we verloren liggen; dat we God kwijt zijn en ons uit Zijn gemeenschap gezondigd hebben. Maar om ook te leren door een weg van recht verlost te worden. En om iets te leren van het kleine beginsel der nieuwe gehoorzaamheid en om met alle dagelijkse zonden en zwakheden te vluchten tot het bloed van de Middelaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen