De verzegeling met de Heilige Geest

Hiermee wordt de onmisbaarheid van de inwoning en het werk van de Heilige Geest aangegeven. Het is een groot wonder dat de Heilige Geest in harten van zondaren wil wonen en werken. Maar de Heere is een God van wonderen. Hij verheerlijkt Zich in deze weg in het zaligen van zondaren en het vergaderen van Zijn gemeente, tot het eeuwige leven verkoren.
Hoewel Gods Woord duidelijk is over het wonen van de Geest in de harten van de Zijnen, is er nogal verschil van inzicht op welke wijze dat gestalte krijgt. We willen pogen het licht van de Schrift hierop te laten vallen. Als uitgangspunt nemen we de tekst uit Efeze 1:13 en 14a: ‘In Welken gij ook zijt, nadat gij het Woord der Waarheid, namelijk het Evangelie uwer zaligheid, gehoord hebt; in Welken gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met de Heilige Geest der belofte, Die het onderpand is uwer erfenis’.
Deze tekst wordt bevestigd door vele andere teksten, zoals 2 Korinthe 1:22: ‘God, Die ons ook heeft verzegeld en het onderpand des Geestes in onze harten gegeven heeft’. En Efeze 4:30: ‘En bedroeft den Heiligen Geest niet door Welken gij zijt verzegeld tot de dag uwer verlossing’.

Er blijkt een groot verschil te zijn in de wijze waarop de tekst uit Efeze 1:13 in de loop der jaren is uitgelegd. Zo merkt Calvijn op dat deze tekst inhoudt dat door de Heilige Geest de beloften van het Evangelie worden bevestigd. De Heilige Geest hangt als het ware een Goddelijk zegel aan deze beloften.
Zo schrijft hij bij zijn verklaring van deze tekst: ‘Zo dan, de ware zekerheid, die de gelovigen hebben van Gods Woord, van hun zaligheid en van de ganse godsdienst, is niet uit het gevoelen van het vlees, noch uit menselijke of filosofische redeneringen, maar uit de verzegeling van de Heilige Geest, Welke hun consciëntie alzo verzekert, dat Hij alle twijfel wegneemt. Want wij behouden zulke vastigheden in onze harten niet, tenzij de Heilige Geest ons daarin bevestigt’.
Latere theologen - onder wie Wilhelmus à Brakel - bezien deze verzegeling als het doorbreken van de volle verzekering van het geloof. Daarvan nam hij aan dat deze niet in alle gelovigen aanwezig was of zijn zal.
Bij de puriteinen werd de verzegeling van de Heilige Geest meer en meer gezien als een persoonlijke, subjectieve ervaring, door de Geest tot stand gebracht. Een werk van de Geest, dat op de bekering volgt. Ze zagen de verzegeling als een bewuste ervaring van deze verzekering, die veelal plaatsvindt in het verdere verloop van het geloofsleven. Reeds door Perkins werden de verzegeling en inwoning van de Heilige Geest van elkaar onderscheiden.

Thomas Goodwin neemt een duidelijk standpunt in: ‘Het is een onmiddellijke verzekering van de H. Geest, door een hemels Goddelijk licht, met een Goddelijke autoriteit, dat de H. Geest in onze harten laat schijnen, waardoor Hij de gelovigen verzekert tot de dag der verlossing’. Hij verwerpt dus hiermee het standpunt van Calvijn. De vraag dient zich dus aan: hoe moeten we bovengenoemde woorden uit de apostolische brieven verstaan?

Het is goed het Woord Zelf te laten spreken. We beperken ons tot de exegese van Efeze 1:13b als een centrale tekst. Bezien we eerst de context, dan valt het volgende op: in dit hoofdstuk wordt de Drieënige God lof toegebracht voor de geestelijke zegeningen, waarmee Hij Paulus en de gemeente van Efeze gezegend heeft. Paulus wijst daarbij op de genadegaven van de Vader, van de Zoon en van de Heilige Geest, van de Drieënige God dus.
Paulus trekt eerst de lijn naar de Vader: in de verzen 3 tot en met 6. Hij brengt Hem lof toe voor Zijn zegeningen: uitverkoren in Christus, te voren verordineerd tot kinderen. Hier roemt hij in de verkiezende liefde van de Vader. Vervolgens het werk van de Zoon: in de verzen 7 tot en met 12. Hier roemt hij het uitvoerend werk van het voornemen van de Vader door de Zoon.
Tenslotte vers 13, waar het onmisbare werk van de Heilige Geest wordt genoemd. Die wordt genoemd de Geest der belofte, dat wil zeggen: de beloofde Geest.
Het is van belang op te merken dat Paulus trinitarisch spreekt. Zaligmaken is immers het werk van de Drieënige God. Dat komt ook hier tot uiting. Dus Paulus spreekt van het werk van de Heilige Geest, als hij ook het werk van de Vader en van de Zoon benadrukt. En dan spreekt hij van de verzegeling met de Heilige Geest. Dat noemt hij met nadruk het werk van de Geest, maar wel in een directe relatie met het werk van de Vader en van de Zoon, dat in het leven van de Efeziërs is verheerlijkt.
Wat zegt dus nu Gods Woord door middel van Paulus? Mij dunkt dat vanuit de context het antwoord niet anders kan luiden dan dat de verzegeling met de Heilige Geest een genade is, die alle kinderen van God uit Efeze hebben ontvangen, en die daarmee ook alle christenen uit het Nieuwe Testament geschonken is.
In een volgend artikel hopen we daar meer bewijs voor te leveren.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen