Voor onze militairen

De dagsluiting

Deze keer wil ik het onderwerp dagsluiting (bijbellezing) eens aan de orde stellen. Ik doe dit op verzoek van één der medewerkers van Daniël. Hij schreef mij daarbij tevens zijn eigen ervaringen tijdens zijn diensttijd hiermede opgedaan.

De dagsluiting is voor de meeste militairen een niet erg aantrekkelijke bijeenkomst. De oorzaken daarvan zullen wel niet overal precies dezelfde zijn al komen ze in grote lijnen wel met elkaar overeen.

De meest voorkomende klachten zijn:1. geen goede leiding. 2. geen of weinig belangstelling. 3. vaak geen geschikte ruimte om bij elkaar te komen.

Alhoewel dit belangrijke punten zijn geloof ik dat toch wel een oplossing daarvoor te vinden is.

Wat het eerste betreft ben ik het volkomen eens met de schrijver van bovengenoemde brief, wanneer hij zegt: „Mijns inziens ligt het speciaal op de weg van onze dienstplichtigen die een rang bezitten, om hier te doen wat hun hand vindt om te doen."

Dit wil echter niet zeggen dat uitsluitend deze jongens de aangewezen personen zijn om dagsluitingen te organiseren of te leiden. Zij kunnen echter wel dit werk stimuleren en daar gaat het toch in de eerste plaats om.

De belangstelling voor dagsluitingen of bijbellezingen is niet erg groot. Naar mijn mening is daar toch wel iets aan te doen.

Wanneer we een dagsluiting willen organiseren dan moeten we dit niet in het wilde weg doen. We moeten, om de meeste kans op succes te hebben, zoeken naar jongens die echt behoefte en belangstelling hebben een dagsluiting te

houden. Dit zal echt wel een zoeken worden want zo heel veel interesse zul je niet ontmoeten, helaas.

Voor de oplossing van de moeilijkheid voor het krijgen van een geschikte ruimte, begin ik met hier artikel 159 van het Reglement op de Inwendige Dienst over te schrijven.

„Aan de militairen wordt in de regel des avonds gedurende 30 minuten gelegenheid gegeven tot het bijwonen van een in de kazerne te houden bijbellezing, dagsluiting of dienoverkomstige godsdienstige bijeenkomsten."

In dit artikel lees je dat er gelegenheid gegeven wordt een dagsluiting te houden.

Vanzelfsprekend kan dan ook voor een lokaal worden gezorgd.

Wanneer je een groep deelnemers hebt is de beste manier om geregeld over een ruimte te kunnen beschikken, dit te vragen (door middel van een schriftelijk verzoek) aan de kazernecommandant. Vergeet hierbij niet de hulp in te roepen van de legerpredikant, want die kan in dit geval veel voor je doen. Jammer genoeg wordt de legerpredikant, in gevallen waarin je zijn medewerking en hulp zo goed kunt gebruiken, te veel voorbij gelopen.

Ik geloof dat we de, in het begin van dit artikel genoemde, moeilijkheden nu voldoende hebben besproken. Tot zover kan dan ook alles wel geregeld worden maar het moeilijkste begint dan pas en dat is de eigenlijke dagsluiting, want hoe moet een dagsluiting worden gehouden en door wie?

In de kazerne waarin ik werk gebeurt het op de volgende wijze.

De ruimte die de jongens ter beschikking hebben is een lokaal waarin de legerpredikant dagelijks zijn lessen geeft. In dit lokaal staat een orgel en elke dagsluiting begint dan ook met het zingen van een psalm of een ander geestelijk lied. Daarna leest één der deelnemers een gedeelte voor uit de Bijbel. Dit Bijbelgedeelte wordt daarna, gezamenlijk, besproken. Aan het eind van de dagsluiting wordt er weer gezongen en eindigt één der deelnemers met gebed. Het voorlezen uit Gods Woord en het voorgaan in gebed gebeurt iedere dag door iemand anders, zodat iedereen een beurt krijgt.

Een andere manier om een dagsluiting te houden kan bijvoorbeeld zijn dit te doen met behulp van het, vaak verachte, scheurkalenderblaadje. Ik denk hierbij aan de Banieruitgave. Je kunt dan, behalve het aangegeven Bijbelgedeelte, ook de korte overdenking voorlezen.

Nu hoor ik enkelen van jullie al zeggen van „dat durf ik niet" of „ik laat me niet uitlachen."

Met deze beide gedachten zijn we eigenlijk gekomen bij het punt waar het in dit geval altijd om draait, het gemis van de vereiste vrijmoedigheid dit werk te doen.

Door tegen jezelf te zeggen dat je niet durft of bang te zijn uitgelachen te worden zijn beide zaken die het houden van dagsluiting of bijbellezing tegenhouden. Probeer nu eens je daar overheen te zetten. Er is een oud gezegde dat zegt; „Niet geschoten is zeker mis" en dat gaat hier toch ook wel op. Jullie zullen toch wel gemerkt hebben dat er in de kazerne niet veel gepraat wordt over God en Zijn Woord, laat staan dat dienovereenkomstig wordt geleefd. Plet houden van korte dagsluitingen is daarom juist in de kazerne, zeer nuttig en nodig. Wanneer er dan bovendien behoefte en lust is de dagen op deze manier te sluiten, dan zal het ook met de vrijmoedigheid wel gaan, want:

God zal zelf zijn Leidsman wezen, Leren hoe hij wandelen moet.

Militair.

Gaarne verwacht ik van jullie suggesties of ervaringen door jullie over dit onderwerp gedaan. Stuur je brief naar Administratie Daniël.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen