In Orde

Heeft een afgevaardigde naar een kerkelijke of andere vergadering een blanco mandaat of moet hij stemmen overeenkomstig de mening van de meerderheid van zijn kerkenraad?

Een ambtsdrager die naar een vergadering van een classis of een synode wordt afgevaardigd, is gebonden aan het Woord Gods, aan de belijdenis der kerk en aan de orde van de kerk. Is hij ook gebonden aan de mening van het college van waaruit hij afgevaardigd is?

Afgevaardigden naar een kerkelijke vergadering zullen tevoren de stukken grondig bestuderen. Op een kerkenraad zal meestal een bespreking plaatsvinden van de agenda van de aanstaande classis. Vaak zal er over de punten die aan de orde komen een zekere gedachtewisseling plaats vinden. Gewoonlijk zal de afgevaardigde in de geest van de bespreking op zijn kerkenraad in de vergadering van de classis spreken en handelen. Dat is een goede zaak en in middelmatige zaken zal hij daarbij zelfs eventueel zijn eigen iets afwijkende mening ondergeschikt maken aan die van de meerderheid van zijn kerkenraad.

Overigens is het niet zo dat de kerkenraad steeds bij elk punt een standpunt inneemt en dat dwingend meegeeft aan de afgevaardigden. Dat kan ook moeilijk. Want wanneer in een kerke­ lijke vergadering over een bepaald punt een beslissing genomen moet worden en daartoe gestemd moet worden dan zal aan deze stemming een beraadslaging vooraf (moeten) gaan. Een afgevaardigde behoort goed naar de beraadslaging te luisteren en behoort, voor zover dat nuttig is, daaraan ook deel te nemen door vragen te stellen dan wel zelf overwegingen of zaken naar voren te brengen. Dan kan het gebeuren dat er ter vergadering feiten of argumenten naar voren komen die hijzelf tevoren niet wist, die ook op zijn kerkenraad niet naar voren gekomen zijn. Mogelijk zelfs van zulk een gewicht dat hij op dat moment een standpunt gaat innnemen dat anders is dan hij van tevoren bij de bestudering van de stukken en ook na de bespreking in de kerkenraad van plan was in te nemen.

Trouwens er kunnen zich situaties voordoen waarbij er over een geagendeerd punt tevoren geen beraadslaging mogelijk geweest is. Stel op een particuliere synode brengt classis A een punt in. Dit punt is dan wel op classis A besproken, maar uiteraard niet op de classes B en C. De afgevaardigden vanuit de classes B en C moeten dus zonder voorgaand overleg voor hun persoonlijk geweten tot een standpuntbepaling komen. Dat is uit oogpunt van objectiviteit ook heel goed. In een appèlzaak is het zelfs goed dat de afgevaardigden van de classis van waaruit de appèlzaak wordt ingediend niet mee stemmen.

Een bredere kerkelijke vergadering is niet slechts de verzameling of optelsom van de meningen van de tot haar gebied behorende lagere kerkelijke vergaderingen (kerkenraden, of classes). Nee, een bredere kerkelijke vergadering is een zelfstandige vergadering, waarin een zelfstandige beraadslaging plaats vindt en waardoor zelfstandig een beslissing genomen wordt. De afgevaardigden hebben daarin naar hun geweten voor Gods aangezicht te handelen. Uiteraard volgens Gods Woord, de belijdenis en de orde der kerk.

In de vraag wordt ook gesproken over een afvaardiging naar een andere vergadering. We zullen dan wel moeten denken aan een bestuur, al of niet interkerkelijk, of een raad van toezicht. Het eerste punt dat dan onder ogen gezien moet worden, is hoe de bestuurssamenstelling statutair geregeld is. Is het bestuur eigenlijk samengesteld uit een aantal kerkenraden of hebben in het bestuur mensen zitting die deel uitmaken van een aantal kerkenraden. In het eerste geval zullen de afgevaardigden van de kerkenraden de standpunten van hun kerkenraden moeten verwoorden en innemen. In het tweede geval ligt dat anders, al zal ook dan goede communicatie met de eigen kerkenraad nodig zijn. Een bestuursconstructie waarbij het bestuur eigenlijk bestaat uit een aantal kerkenraden is in de praktijk onwerkbaar. Want dan zou voor ieder enigermate belangrijk besluit eerst door elke kerkenraad een kerkenraadsvergadering met besluitvorming plaats moeten vinden. En hoe dan aangebrachte nuanceringen weer op één lijn te krijgen? Enz. In bepaalde gevallen is zo'n formule voor een raad van toezicht mogelijk wel te hanteren. Bijvoorbeeld wanneer zulk een orgaan beslissen moet over eventueel wijzigingen van enkele heel wezenlijke artikelen van de statuten.

Overigens is bij vertegenwoordiging vanuit de kerk (in het algemeen) of vanuit de kerkenraad (heel concreet) naar een ander orgaan alles gelegen aan goede communicatie. Wanneer vertegenwoordigers open zijn, goed terug koppelen, over bepaalde gevoelige punten tijdig overleggen, dan is er veel te delegeren. Dan kunnen we met elkaar mee dragen en ook aan elkaar overlaten. Dan is er vertrouwen te geven en is er vanuit vertrouwen te werken.

Afgevaardigde te zijn betekent verantwoordelijkheid en vertrouwen ontvangen. En ook in verantwoordelijkheid en naar dat ontvangen vertrouwen handelen. Niet dat we dan mensen naar de ogen omzien, maar wel dat we tot verantwoording altijd bereid zijn. Zeker tegenover degenen die ons afvaardigen. En bovenal tegenover de Alziende Die ons het vertrouwen deed verkrijgen.

Dordrecht,

ds. P. Mulder.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen