DE VIJFDAAGSE WERKWEEK EN HET VIERDE GEBOD.

Zo zagen we, dat de Overheid als Gods dienares ook het vierde gebod dient te handhaven. En dat zo ten aanzien van de instandblijving van de wekelijkse rustdag, alsook van de zesdaagse arbeidsweek Elke dag, van Maandag tot Zaterdag zal, volgens de Goddelijke ordinantie een gedeelte van de dag, naar elks o^mstandigheden, aan arbeid besteed worden. Vanzelf vallen de bede- en dankdagen voor 't gewas des velds, en de christelijke feestdagen daar niet onder, en zo ook niet het nemen of verlenen van vrije dagen in bepaalde omstandigheden, als rouw, huwelijk, enz.; en buiten eigen schuld geen werk hebben. Het gaat hierbij immers niet om een strikte dagindeling, maar om de algemene Goddelijke regeling van de weekindeling in de zesdaagse arbeidsweek en de ene dag als rustdag, waarbij de Heere ook weer veel vrijheid, al naar de omstandigheden aan de mens vergunt, mits het niet tegen Zijn heilige ordinantiën ingaat. Nergens echter heeft de Heere dispensatie gegeven van de algemene regel van de zesdaagse arbeid voor de menselijke-samenleving. Het Sabbatsjaar onder Israël ontsloeg wel van de veldarbeid, doch niet van de dagelijkse verzorging van het vee, en ook niét van de onderhouding van de wekelijkse Sabbat, en Avas bovendien ceremonieel, en mist dus bewijskracht voor de tijden van heden in dit opzicht. Zo was het ook met de vele feesten onder Israël, die ook al ceremonieel waren, en opgelegd voor de tijden der verbetering. Heb. 9:10, terwijl de vele roomse heiligendagen, als tegen Gods Woord indruisend door onze Vaderen worden aangewezen.

Nu wil men in onze dagen met die vijfdaagse 'werkweek, dat de produktie ook des Zondags op gelijke kracht als in de week zal doorgaan, en dat dan de werknemer in de dagen der week meer vrije tijd zal hebben. De machines moeten dag en nacht onophoudelijk doorwerken bij de industrialisatie, zo wil men, en moeten daarbij dan ook door mensen geleid en bediend worden. Dat houdt dan echter in een verandering van de ordinantie Gods- Deze toch laat op de rustdag alleen toe de strikt-noodzakelijke dagelijkse arbeid. Wordt die omgezet in de gewoon doorlo­

pende en dus niet-noodzakelijke arbeid, wat is dat dan al anders dan een overtreding van het vierde gebod? En moet dat gewoon doorgaan met de dagelijkse arbeid op de rustdag dan dienen om in de zesdaagse werkiveek bepaalde uren en (Jagen meer vrije tijd te hebben, dan wordt het principe van de vrije tijd het centrale punt van de tijdsindeling. Maar j^an dat dan toch al anders aangemerkt worden als een breken met het vierde wetswoord? Gaan de fabrieken op volle kracht voort op de rustdag, het als in de dagen der week, waarvan de symptomen er al zijn, en is het dan darbij zo gesteld, dat het werk volop doorgaat, maar er een werkverdeling in ploegen is, dan meent men te komen tot een werkweek van 48 of nog liever 45 uren. Deze tijdsverdeling zou dan meer vrije dagen medebrengen dan de gewone 52 rustdagen. Dan gaat dus niet meer de Heere de weekindeling aangeven, maar de produktie, en kan er sprake zijn van een technokratie. Dan zal god Mammon de regels uitstippelen. Dan zal dus, al naar gelang men in de ene of de andere werkploeg is, in hetzelfde gezin de een bijv. op Woensdag een vrije dag hebben om de zoveel dagen, en de ander op Vrijdag, enz. Dan wordt op die manier in een en hetzelfde gezin, de Zondag voor de één een werkdag en voor de ander een vrije dag. De een soms in de kerk en de ander aan 't werk. Dan wordt er zodoende ook niet meer naar Gods gebod gerekend maar naar de vrij e-tij ds-indeling, die de mens dan heeft, en dus naar de wens van de mens als het centra- Ie punt van "uitgang. Dan wordt de Zondag een werkdag en de werkdag een vakantiedag, al naar het zo uitvalt. De toenemende mechanisatie en automatisering roepen al meer de arbeiders op de dag des Heeren op de fabriek te werken. De ongodsdienstige en wereldse mens geeft daar mogelijk niet om, zo hij in plaats van 52 rustdagen 61 vrije dagen krijgt, en dan soms naar verhouding bijv. maar 25 Zondagen daaronder heeft. Het doel met de invoeriiïg van de vijfdaagse werkweek was aanvankelijk, zo als men zegt, o-m de vrije Zaterdag te benutten om er wat bij te verdienen, maar na korte tijd was de lust daartoe verdwenen, en werd de vrije Zaterdag een, vakantie-dag, waarop men trok naar bos en strand met de familie.

Daardoor kwamen inplaats van bijverdiensten hogere uitgaven, met als onvermijdelijk gevolg het verzoeken om loonsverhoging. Maar zal die loonsverhoging er zijn, dan moet ook de produktie weer opgevoerd, en meer uren gearbeid worden. En een algemene vaste regeling van twee dagen aaneen vrije dag, immers gedoogt de produktie niet met alles wat er aan verbonden is. En dus wordt het met dat alles een bepaalde groepsindeling zo van vrije dagen als van werkdagen, de Zondag incluis, waarbij alle vastheid Vi^eggeslagen wordt en alle orde en regel zoek raakt, naar te vrezen is, en daarom ook de voorstanders er van onbevredigd zal laten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen