VRAGENBUS

G. B. te Z. vraagt mij iets mede te delen over John Wesley en George Whitefield.

Antwoord. Laat ik met Wesley beginnen. Hij was een Engels theoloog en leefde in de achttiende eeuw. Zijn studiën voltooide hij te Oxford. Doordat in die tijd het dogma in verachting was, was het geen wonder, dat - de onkunde in de grondstukken der zuivere leer groot was.

Wesley zegt, dat op 24 Mei 1738 zijn bekering plaats had. Dit is reeds een eigenaardige uitdrukking. De catechismus geeft op de vraag: „In hoeveel stukken bestaat de waarachtige bekering des mensen? " dit antwoord: „In twee stukken: in de afsterving van de oude en in de opstanding van de nieuwe mens." Dit is een werk dat doorgaat. Het houdt op een bepaalde datum niet op, om dan „klaar" te zijn. Neen, waar Gods Geest het hart bewerkt, daar ontstaat een stervend leven. Achteruit leidt de weg naar de hemel. De strijd in dit leven blijft tot de laatste ademtocht.

De bekering van Wesley laten we voor wat zij is, maar ik geloof niet, dat we zijn preken zouden begeren, want naar het getuigenis van Dr C. Impeta waren die arminiaans in tegenstelling van zijn tijdgenoot Whitefield, die Calvinist was. Ook leerde hij, dat een christen in het leven de volmaaktheid kon bereiken.

Hij was een perfectionist.

Arbeidde hij eerst onder de broedergemeente, de zgn. Hernhutters, later vond hij zijn arbeidsveld onder de Methodisten. In het mijngebied bij Bristol heeft hij veel gepredikt onder de ruwe mijnarbeiders. Het moet gezegd worden, dat zijn woord op de man af dikwijls geweldige invloed uitoefende.

Van hem is bekend, dat toen hij voor een gezelschap aanzienlijken preekte over: „Gij adderengebroedsel, wie heeft u aangewezen te vlieden van de toekomende toorn? " zij aanmerking maakten en zeiden: „Deze preek had u beter in de gevangenis kunnen houden." Zijn antwoord moet geweest zijn: „Als ik daar had gepreekt, dan had ik tot tekst genomen: „Zie het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt."

Tenslotte heeft hij op sociaal gebied veel gedaan. Hij troostte de gevangenen, hij was een helper der armen

en hij lenigde de nood der ellendigen. Hij kan genoemd worden de voorloper van het „Leger des heils."

George Whitefield is een man, die ons meer aantrekt. Hij werd geboren te Gloucester als zoon van een herbergier en leidde in zijn jeugd een ruw leven. Op achttienjarige leeftijd kwam hij in aanraking met de Methodisten. Na bange zieleworsteling en ijverige studie werd hij op twee en twintigjarige leeftijd predikant. Na zijn vertrek uit Engeland kwam hij in Amerika in aanraking met de calvinisten en werd overtuigd van de leer der uitverkiezing. Daardoor kwam hij te staan tegenover zijn vriend Wesley, die de algemene verzoening leerde. De wegen van de twee vrienden gingen toen uiteen.

Whitefields prediking van de vrije genade Gods, leidde tot de vorming van een eigen kring.

Hij wordt genoemd de „prins der predikers", omdat hij zich ontpopte als een groot redenaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen