Leer en Leven

(18.)

I. Het Woord Gods. (q)

Hebben we de vorige maal gelet op de g e n o e g-z a a m h e i d der Heilige Schrift, thans willen we haar d u i d e 1 ij k h e i d en klaarheid bezien. Deze stelling, dat de Schrift d u i d e 1 ij k en klaar is, wat haar inhoud betreft, wordt door de Roomse Kerk nadrukkelijk ontkent en daarom verbiedt zij aan de leken het lezen van de Bijbel. Zij is van mening, dat de eenvoudige mensen allerlei verkeerde leringen en gevolgtrekkingen uit de Schrift zullen trekken en daardoor van het Roomse geloof afkerig zullen worden. Nu, wat dat laatste betreft, daar kon zij wel eens gelijk in hebben, want dat heeft de geschiedenis van ons vaderland ons wel geleerd. De historie der Kerkhervorminggeeft ons daarvan genoegzaam getuigenis, toen onze vaderen hun geloofsbelijdenis, gegrond op Gods Woord met hun bloed moesten bezegelen. Het lezen van dat Goddelijk Getuigenis kon onmogelijk samengaan met de leer der Roomse K)erk. De stellingen van Rome en de leer des Bijbels kunnen niet tegelijkertijd omhelsd en geloofd worden. Wie dus Rooms wil blijven moet de Bijbel ongelezen laten; en wie Gods Woord leert geloven en dierbaar achten, kan het onmogelijk langer in de Roomse dwaalleer uithouden.

Niet voor niemendal onthoudt de Roomse geestelijkheid daarom de Bijbel aan de leden van haar kjerk! Het is een machtig wapen in haar hand en op die wijze dwingt ze haar volgelingen de Roomse kerkleer blindelings te gehoorzamen. Wat de Roomsen echter voor dwaling en misvatting aanzien ten opzichte van het lezen der Heilige Schrift, is in werkelijkheid juist het tegendeel. Niet degenen, die Gods Woord onderzoeken en naspeuren zijn aan het dwalen, maar de Roomste Kerk dwaalt, en dat leert men pas inzien bij het licht van 's Heeren Getuigenis.

Dat Woord is dan ook zo helder en klaar, ja zo duidelijk, dat de eenvoudigste en ongeleerdste mensen, wier hart naar de Heere uitgaat, het vatten en verstaan kunnen; zoals ook de Geloofsbelijdenis het zegt, dat de blinden zeiven tasten kunnen, dat de dingen, die daarin voorzegd zijn, geschieden. (N.G.B. Art. 5.)

Niettemin dienen we hier goed tc onderscheiden. Want enerzijds belijden we wel de volkomen klaarheid der Heilige Schrift, maar anderzijds is het ook waar, dat de Schrift niet altijd in alle bijzonderheden even duidelijk verstaan en begrepen kan worden. Dat i3 dan ook onze bedoeling niet.

De Schrift is helder en klaar in alles wat het Goddelijk oogmerk betreft, waarom en waartoe zij ons is gegeven, namelijk om ons wijs te maken tot zaligheid. Veel punten zijn er in geschiedenis, tijdrekening en

voorzeggingen, die inderdaad zwaar zijn om te verstaan. Maar tussen al die duistere plaatsen door glanst het licht van de leer der zaligheid. Al wat tot de wezenlijke geloofswaarheden behoort, clat is, al wat een arm zondaar nodig heeft te weten om met God in verzoende betrekking te gJeraken, staat in de Heilige Schrift voor ieder opmerkzaam lezer klaar en verstaanbaar geschreven. En wat soms op de ene plaats voor ons verstand niet zo duidelijk begrepen wordt, vinden we op een andere plaats weer meer toegelicht en verduidelijkt. De Schrift is haar eigen uitlegster voor elk, die in waarheid naar het licht vraagt.

Daarom is de klaarheid een eigenschap, die aan de Schrift in haar geheel genomen toekomt. In het bijzonder is de Schrift duidelijk en klaar in datgene, wat ter zaligheid strikt nodig is om gekend, geleefd en betracht te worden. Ieder naarstig Bijbelonderzoeker zal het de dichter van Ps. 119 moeten nazeggen: „Uw Woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad."

Onverstaanbaarheid der Schrift zou in strijd zijn met haar doel en met haar bestemming voor de Kerk des Heeren. Zij is haar LEER-en LEVENSBOEK. Zij is het samenstel der Goddelijke openbaringen en zij bevat, hoewel in verscheidenheid van vormen, de wilsverklaring Gods. Het is de bedoeling des Heeren, dat we verstaan zullen, wat Hij ons tje zeggen heeft. De Schriftwaarheden zijn dan ook in zulke bewoordingen gesteld, dat ze door ieder verstaan en begrepen kunnen worden.

Overigens wordt bij de klaarheid en verklaarbaarheid der Heilige Schrift niet onnodig geacht, maar veel meer verondersteld, het gebruik van hulpmiddelen, de uitlegging der Godgeleerden, de onderwijzing der kerkleraars, en bovenal de verlichting door diezelfde Geest, door Wie de Heilige Schrift is ingegeven. Luther sprak eenmaal: „Tot het rechte verstaan komt men niet dan .onder gebed, studie en beproeving", en dat woord is steeds van kracht gebleven. Men komt er dan ook niet ineens, maar van lieverlede toe.

Naar waarheid is eens gezegd door Wilh. a Brakel in zijn Red. Godsdienst, deel I, pag. 38: „Alle mensen zijn Hiet bekwaam om de Schrift in haar geestelijke zin te verstaan, dewelke nochtans klaar wordt voorgesteld; gelijk de zon, schoon zij is een verlichtend licht, door een blinde niet gezien kan worden, en een bijna blinde maar een schemering ziet, maar geen dingen onderscheidenlijk kent en de zienden trappen van klaarheid in het zien hebben, waarvan het gebrek niet is in de zon, maar in de mens; zo is het ook hier met het geestelijke licht. Een natuurlijke kan wel op een natuurlijke wijze de woorden van de Schrift, de zin, de samenhang in vele zien; maar de geestelijke zin kan hij niet verstaan, die is hem dwaasheid, hij weet daarvan zo weinig als een blinde heiden." Doch daarover in een volgend artikel nog meer.

J. KRAMP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen