LUISTEREN NAAR HET LEVENSVERHAAL

Al op jonge leeftijd wist mevrouw Westland dat ze in de zorg wilde werken. Vanwege haar huwelijk en de komst van kinderen is het er niet van gekomen. Toch bleef het kriebelen. “Soms was het zelfs frustrerend dat ik mijn droom niet had waargemaakt. Toen onze kinderen volwassen werden zei mijn echtgenoot: “Als je je passie wilt volgen moet je dat nu doen”.” Zodoende ging mevrouw Westland op 51-jarige leeftijd de schoolbanken in.

Hoe heeft u het 'thuis komen zitten' ervaren en hoe heeft u dit opgepakt?
“In eerste instantie vond ik het wel prettig even niets te hoeven doen en geen verantwoordelijkheden meer te hebben. Toch voelde het na een paar weken gewoon leeg. Ik had het idee niet meer nuttig te zijn. Je beseft dan dat je het contact met je collega’s mist. Toen ik hoorde dat er een christelijk uitzendbureau in de buurt was opgezet, heb ik toch, zij het wat aarzelend, gesolliciteerd. Ik vroeg me af of ze nog wel een oudere werknemer wilden hebben. Dat bleek het geval. Het sollicitatiegesprek verliep op een heel prettige manier. Ik werd aangenomen als verzorgende-IG.”

Veel ouderen voelen zich 'teveel'. Herkent u dat?
“Het gevoel van teveel zijn, kan ik wel begrijpen. Maar ik heb geleerd om me daar overheen te zetten. Probeer, of je nu werkt of gewoon thuis bent, belangstelling te tonen voor jongeren die je ontmoet op je werk of thuisomgeving. Dat is voor jezelf ook goed. Het is zelfs heel verfrissend. In een gesprek krijg je, als je belangstelling toont, een gezonde wisselwerking. Ga niet mee in het negatieve. Dit laatste heb ik geleerd toen ik een paar jaar in een verpleeghuis werkte met veel jongere collega’s. Het is op geen enkele werkvloer volmaakt en dan is het fi jn om samen het werk voor elkaar te krijgen. Dat is ook weer het mooie als je uitzendkracht wordt. Je werkt op verschillende werkplekken en ziet wat minder goed gaat bij de ene organisatie en weer beter bij een andere organisatie.”

Ouderen hebben nogal eens het idee dat ze niet meer waardevol of zinvol zijn voor de maatschappij. Hoe komt dat volgens u?
“Dat komt vooral als je jongere generaties ziet opkomen. Zij hebben weer een eigen mening over bepaalde zaken op de werkvloer. Ze laten de moeilijke dingen niet zo op zich inwerken. Als oudere werknemer schud je wel eens je hoofd hoe er gewerkt wordt, maar als je dat te veel doet kom je zelf in een isolement. Ik probeer altijd weer een positief contact te hebben met de jongere collega’s op de werkvloer. Ik hoorde eens een goede uitspraak: op je werk zijn het niet altijd je vriendinnen, maar je moet wel samen door één deur kunnen. Veelkleurigheid leidt tot minder saaiheid. Positief is ook dat je op een voorzichtige manier je ervaring met anderen mag delen. Maar daarin blijft vriendelijkheid en tact geboden. Waardeer die ander met zijn of haar gaven. Dat geeft verbinding.”

Wat is uw advies aan ouderen die hun leven zinloos achten?
“Zorg dat je contact maakt met mensen in je omgeving. Activeer elkaar: betrek elkaar bij activiteiten van een vereniging of kerk. Ook in vrijwilligerswerk kunnen we veel doen. Ik denk aan een mevrouw die als vrijwilliger helpt bij het uitdelen en helpen nuttigen van de maaltijden. Die mevrouw brengt een prettige sfeer met zich mee. Het lijkt dan of er weer een frisse wind naar binnen waait. Dan schijnt de zon weer!”

Wanneer is het leven -ook voor ouderen- zinvol volgens u?
“Neem de tijd om als je even de kans hebt een gesprek aan te gaan. Luister naar iemands levensverhaal. Wijs op een fi jne periode die er in iemands leven was. Spreek waardering uit. Soms kan het zinvol zijn tijdens zo’n gesprek iemands hand vast te houden. Geef feedback op iemands levensverhaal. Ouderen hebben vaak, zeker na de oorlog in de wederopbouw, hard moeten werken. Geef positieve feedback. Maar ook als christen mogen we altijd weer wijzen dat er Eén boven ons leven staat. Hij die ons leven leidt en draagt.”

Wat grijpt u het meest aan in uw werk?
“De machteloosheid, als mensen naar lichaam en geest, totaal uitgeput zijn. Ik herinner mij een voorval van jaren geleden. Een oudere vrouw lag op haar sterfbed. Haar kinderen lazen in de oude huisbijbel een psalm voor. De vrouw kon niet meer reageren, maar een traan gleed over haar wang. Dat zijn bijzondere momenten. Ook als mensen totaal nergens meer in geloven, grijpt mij dat altijd weer aan.”

Wat is een aanrader voor iedere 65-plusser?
“Een goede tip: denk vóór je met pensioen na over wat je na je pensionering gaat doen. Er zijn nog al eens collega’s die zeggen: dat zal ik dan nog wel zien. Bijna onvermijdelijk val je dan in een gat. Na je werkzame leven nog doelen stellen, helpt je om nuttig te zijn en je nuttig te voelen.
Toen ik net 65 was ging ik bij het uitzendbureau als een speer aan de slag. Na verloop van tijd merkte ik dat je het niet té gek moet maken. Nu werk ik afwisselend twee of drie dagen per week. Vaak ook in kortere dagdelen. Houd ook je privésituatie in de gaten. Neem tijd voor je echtgeno(o)t(e), kinderen en je kleinkinderen, als je die hebt. Nergens meer tijd voor hebben, is niet goed. Het is fi jn om af toe er op uit te kunnen gaan. Een dagje uit of een reis. Probeer iets te vinden wat je ligt en wat je leuk vindt. Dat bevalt mij erg goed. Tenslotte is het fi jn dat het jachtige leven in een wat rustiger vaarwater komt.”

Mevrouw Westland (1950) ging op 51-jarige leeftijd de schoolbanken in en haalde haar diploma bij het Hoornbeeck College. Naast functies als eerst verantwoordelijk verzorgende en werkbegeleider werkt zij nu via uitzendorganisatie Operando -tijdens haar pensioen- in de zorg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen