HUGO DE GROOT

II.

De onachtzaamheid van de wacht, bracht Elsje van Houwening op het idee om de gevangene in zo'n boekenkist te laten ontsnappen.

De Groot was direct voor dat plan te vinden, en probeerde enkele uren in een gesloten kist door te brengen, wat goed gelukte, alhoewel het geen pretje was, om uren in één houding in een muffe kist door te brengen.

Men besloot het waagstuk te ondernemen, en toen de bevelhebber van het kasteel enkele dagen afwezig zou zijn werd van de gelegenheid gebruik gemaakt.

Door twee soldaten werd de kist met de Groot uit Loevenstein gedragen. Men zegt dat een der soldaten lachend vroeg: „Zou de Arminiaan er ook in zitten? " waarop Maria van Reigersbergen zei: „Het zijn Ariminiaanse boeken."

Onder geleide van Elsje kwam de kist te Gorkum aan en vermomd als metselaar vluchtte Hugo de Groot naar Antwerpen. Van Antwerpen ging hij naar Parijs, waar zijn vrouw en kinderen zich bij hem voegden. Hier werd hij met open armen ontvangen, maar als blijkt dat hij bijna niets bezat, omdat al zijn goederen waren verbeurd verklaard, stond de Franse regering hem met tegenzin een beperkt jaargeld toe van drieduizend livres. Doch het beloofde geld liet nogal eens op zich wachten, daar de Franse schatkist in die tijd berooid was.

Zo leefde de familie cle Groot weldra in stille armoede ver van het vaderland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen