Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Petrus, Johannes en Thomas

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Petrus, Johannes en Thomas

over karakter en geloofsbeleving rond Pasen

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Was het Petrus' karakter, waardoor hij voortvarend uitsprak, dat hij Zijn Meester nooit zou verloochenen? Of was het de liefde die in zijn hart was uitgestort door de Heilige Geest en gewekt door Christus? Was het Johannes' karakter, waardoor hij als eerste het graf inging of de Heere Jezus als eerste herkende aan de Zee van Tiberias, of was het hetzelfde geloof dat Petrus en de andere discipelen hadden ontvangen? Was het Thomas' karakter, waardoor hij bij de eerste verschijning van de Heere Jezus aan Zijn discipelen niet aanwezig was en eerst wilde zien eer hij kon geloven, of is dit kenmerkend voor ieders geloofsleven? Vragen, die we willen overdenken met toepassing op onszelf. Hebben karakter en aanleg te maken met de geloofsbeleving?

Verschillende karakters

De grote verscheidenheid, die er in deze wereld is, is geen gevolg van de zondeval, maar een rijk gegeven van de schepping. Honderdduizenden verschillende bloemen, vlinders, vogels en andere dieren tonen ons iets van de wijsheid en macht van de Schepper. Zo zijn er ook onder de mensen verschillen in karakter en aanleg, die wc mogen zien als wijsheid van God. Hij wilde niet dat alle mensen eender zouden zijn, maar dat ieder zijn aanleg en aard zou krijgen. We moeten dus het bestaan van verschillende karakters niet herleiden tot de zondeval, maar tot de wijsheid van de Schepper.

ook van de verschillende karakters onder de discipelen. De Heere Jezus heeft twaalf mannen uitgekozen om Zijn discipelen te zijn. maar ze waren lang niet in alles eender. Om er slechts drie te noemen: de impulsieve Petrus verschilde veel van de bedachtzame Johannes, en beide verschilden van de melancholische Thomas. De onderlinge verschillen traden tijdens de omwandeling van de Heere Jezus door Galiléa en Judéa voortdurend aan dc dag. Petrus treedt op de voorgrond: hij neemt steeds eerst het woord. Hij is snel klaar met zijn oordeel en ontkomt daarbij niet aan zelfoverschatting. Het blijkt wel, dat karaktertrekken door de zondeval op een verkeerde wijze gaan funktioneren. Dat zien we ook bij Thomas, als

hij na de opwekking van Lazarus niet meer naar Judéa wil. Hij ziet steeds de donkere kant van de dingen en toont een pessimisme, dat het ongeloof wel weet te voeden.

Johannes' bedachtzame natuur blijkt dikwijls een gave te zijn, die hem bewaart voor te snelle beslissingen. Toch betekent dit soms een remming voor de uiting van zijn gevoelens, waar Petrus weer geen last van had.

Eenzelfde dierbaar geloof

Het heeft dc Heere Jezus niet in de weg gestaan, dat de mannen die Hij tot Zijn discipelen maakte, zo verschilden in karakter. De mensen die denken dat hun karakter een belemmering is voor Gods werk. vergissen zich. Als de Heere ons licht geeft over onze zondige natuur, dan zullen we vooral ook oog krijgen voor karakterzonden. Het zijn zonden, die verweven zijn met onze natuur en die we bij anderen niet zo waarnemen als bij onszelf. In dat verband kunnen we ook wel van boezemzonden spreken.

Micha heeft eens gezegd: De beste van hen is als een doorn: e oprechtste is (scherper) dan een (Micha 7:4a). Maar doornheg" Gods genade is sterker dan onze zonden. Als Hij door Zijn Geest openbaart. Wie Christus wil zijn voor zulke ellendigen, werkt Hij een geloofsvertrouwen dat Zijn genadekracht voortdurend bcnodigt in de strijd tegen de karakterzonden. En al verschillen die zonden dan, toch stemt de aard van dit geschonken, werkzame geloof overeen, Efeze 4:4-7 „Eén lichaam is het, en één Geest, gel ijkerwijs gij ook geroepen zijt tot één hoop uwer roeping; één Heere, één geloof, één doop. één God en Vader van allen. Die daar is hoven allen, en door allen, en in u allen. Maar aan elkeen van ons is de genade gegeven, naar de maal der gave. van Christus."

Ook kan de Heere bijzondere gaven geven, die niet als karaktereigenschappen gezien moeten worden, maar die wel onderscheid tonen tussen verschillende discipelen. de Denk aan wat Paulus hierover schrijft aan dc gemeente van Korinthe, 1 Korinthe 12:4-6 „En er is verscheidenheid der gaven, doch het is dezelfde Geest; en er is verscheidenheid der bedieningen, en het is dezelfde Heere; en er is verscheidenheid der werkingen, doch het is dezelfde God, Die alles in allen werkt."

Petrus' impulsieve liefde

Als we nu de drie genoemde discipelen volgen in de weken van Jezus" kruislijden en opstanding, dan zien we de verschillen tussen hen duidelijk openbaar komen. Petrus heeft heel impulsief gezegd, dat hij zijn Meester nooit zou verloochenen. In Gethsémané trekt hij even impulsief het zwaard. Niemand kan loochenen dat de liefde hierbij ontbrak. Toch overschatte hij zichzelf schromelijk. Met zijn onbezonnen handeling liep hij de Heere voor de voeten. Niet lang daarna heeft hij Hem smadelijk tot driemaal toe verloochend. Hij moest het gevoelig leren, dat hij zichzelf niet overeind kon houden. Dc Heere Jezus had hem al gezegd, dat Hij voor hem gebeden had. opdat zijn geloof niet zou ophouden, Christus' liefdeblik zag hem na. toen hij naar buiten ging en bitter weende. Zijn Meester bewaarde hem ervoor het slachtoffer te worden van zijn eigen karakter. Op de opstandingsmorgen zien wc Petrus na dc boodschap van de vrouwen zich naar het graf haasten. Dc last van zijn verloochening doet hem echter zijn snelheid inhouden en Johannes gaat hem dan toch voor het graf in. De Heere Jezus zoekt na Zijn opstanding Petrus als eerste van de discipelen op om hem te bemoedigen. En wat kreeg Petras bijzonder veel onderwijs aan de Zee van Tiberias, na de wonderbare visvangst!

Dan verloochent Petras zijn karakter niet. maar ook zijn Meester niet. als hij overboord springt en naar zijn Meester toesnelt. Dan mag hij leren dat de liefde, die God werkt onuitroeibaar is cn mag hij, beducht om zichzelf voorbij te lopen, de Heere leren volgen, waar Hij ook heengaat.

Thomas' lijdende liefde

Thomas zag het donker in, toen de Heere Jezus weer naar Judéa ging. Hij zag alleen de dood voor ogen.

Toen zijn Meester gevangen genomen werd en hij met de andere discipelen in de donkere nacht wegvluchtte, is het donker voor hem gebleven, tot lang na de opstanding. Hij kon niet terug naar een leven zonder Christus. Zo'n leven was voor hem leeg en zinloos, ja de dood. Maar toen hij wist, dat de Heere Jezus op Golgotha gestorven was, gaf hij dc moed geheel en al op. Er scheen geen geloof meer bij hem aanwezig; zijn hoop scheen uitgedoofd. Toch had zijn diepe droefheid alles te maken met de niet uit te blussen liefde, die er in zijn

hart voor zijn Heere was. Zijn melancholische karakter voedde zijn ongeloof, maar Eén zou ook hier doorheenbreken met Zijn wondere genade en Thomas leren, dat ons karakter niet over ons geloof mag heersen. Het geloof moet daarentegen over het karakter heersen. „Wees niet ongelovig, maar gelovig!", zo heeft de Heere hem liefdevol vermaand.

Johannes' bedachtzame liefde

Johannes heeft kennelijk het minst geleden onder zijn karakter. Zijn bedachtzaamheid deed hem dikwijls wat bij Petrus op de achtergrond staan, maar hij ligt toch aan Jezus' borst bij de instelling van het Heilig Avondmaal. Al is Johannes bezonnen in zijn optreden, toch is zijn godsdienst niet een louter beschouwelijke; integendeel, de liefde van Christus dringt hem. Daardoor is hij het eerste in hel lege graf.

Daardoor herkent hij de Heere Jezus aan de Zee van Tiberias ook het eerste; liefde ziet scherp! Zijn evenwichtige persoonlijkheid kon voor velen overkomen als een stil water, maar het had een diepe grond! Zo blijken bepaalde karaktereigenschappen moeilijkheden te kunnen geven bij de geloofsbeleving, terwijl andere als gaven kunnen worden gezien om bewaard te worden voor bepaalde strikken van de boze. De vraag die zich hier aan ons voordoet, is. of een karakter ook wordt bekeerd en of iemand die bekeerd is, andere karaktereigenschappen krijgt.

Wordt een karakter bekeerd?

Ons karakter is voor een deel ontstaan uit onze aanleg, voor een deel uit onze opvoeding. Nu is de uitwerking van de zonde in onze natuur zo erg, dat we niet mogen denken, dat wat in de aanleg gegeven is, goed is. Wat in het Paradijs gegeven was, was goed. Maar sinds dc zondeval kunnen cr ook in onze aanleg veel boze neigingen aanwezig zijn, die in karaktertrekken openbaar kunnen komen. Denk bijvoorbeeld aan leugenachtigheid. aan kleptomanie. aan homofiele neigingen, en dergelijke. Door de opvoeding vindt een zekere vorming van het in aanleg gegevene plaats. Daarbij kan in zeker opzicht worden aangeleerd jezelf te beheersen. God geeft in Zijn algemene genade ons daarvoor gelukkig middelen.

Bekering grijpt evenwel dieper in een mensenleven dan welk opvoedingsmiddel ook. Jc leert jezelf kennen in Goddelijk licht. Je leert jezelf ook veroordelen, niet alleen wat bepaalde dadelijke zonden betreft, maar ook wat je zondige natuur betreft. Daar horen karakterzonden bij. Tegen je zonden leer je strijden, ook tegen je boezemzonden. God leert Zijn kinderen niet om zich tc verontschuldigen in de zin van: „Ik ben nu eenmaal zo..." Nee. zonde is zonde, cn slechte neigingen tonen, dat we niet alleen zonden doen, maar zonde zijn. Wat een wonder als God zo'n zondaar leert, hoe Hij de zonden vergeeft, 'ook mijn zondige aard, waarmee ik al mijn leven lang te strijden heb' (Zondag 21).

Blijvende strijd

Schuldvergevende genade openbaart de Heere in de rechtvaardigmaking van de zondaar als een genade, waardoor Hij alle zonden vergeeft, ook de karakterzonden. Maar de heiligmaking van Gods kinderen geeft hen een voortdurende strijd tegen het kwade, allereerst in hun eigen 'vlees', en daaronder vallen ook die karakterzonden. Het is de begeert van ieder die geestelijk leven ontving, om de Heere te dienen met heel het leven en dus heilig voor Hem te leven. Wat kunnen die inklevende zonden dan een smart geven! Wat moeten ze ook alle dagen bestreden worden! Verslapt een kind des Heeren daarin, dan struikelt ze over zichzelf. Een wonder als je dan toch aan dc voeten van de Heere Jezus terecht mag komen. Als het karakter gaat heersen over wat God leert, gaat het altijd verkeerd, zelfs met het aangenaamste karakter. Dan trekt de mens immers de eer naar zichzelf toe. Alleen als het karakter dienstbaar mag worden door schuldvergevende en heiligende genade, verspreidt een kind des Heeren een reuk van Christus. Het karakter moet dus tot dienstbaarheid gebracht en dat gaat niet zonder strijd.

Vraag je eens af, welke jouw karakterzonden zijn. Moeten anderen die nog steeds bestrijden, of heb je er zelf tegen leren strijden? Bouw je zaligheid ook niet op vermeende karaklerdeugden.

Karakters mogen verschillend zijn, maar zc moeten geheiligd worden. Alleen door genade zal je God leren dienen met de jou door Hem gegeven gaven.

Vlaardingen

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 april 1993

Daniel | 32 Pagina's

Petrus, Johannes en Thomas

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 april 1993

Daniel | 32 Pagina's