„Ik moet wel veel aan mijn huiswerk doen"

Met de woorden „Als je daar gaat zitten, kun je de sneeuwklokjes zien", wijst mevrouw A. Hobbes-Holtrop me een zitplaats in de woonkamer. Bedrijvig gaat ze koffie zetten, en serveert die even later met een plak zelfgebakken cake.

Het pakje dat ze draagt, heeft ze gemaakt van zijde die ze zelf heeft geverfd. „Ik dacht, laat ik het maar aantrekken." Het is een van de weinige werkstukken die ze in huis heeft. Het meeste geeft ze weg. „Als m'n kleinkinderen slagen voor het examen geef ik ze wel eens een zijdeschilderstukje. Je kunt het toch niet zelf houden. En als ze dan op kamers gaan en je ziet het daar later hangen, och, dat is dan ook wel weer leuk."

Een jaar of 15 geleden begon de "schilderloopbaan" van mevrouw Hobbes. „Eerst deed ik van dat boerenschilderwerk, op hout. Dat lukte wel leuk. Toen stapte ik over op Hindeloper schilderen. Maar ja, op een bepaald moment heb je zoveel gemaakt, dan houd je ermee op. Je wilt wat anders.

En toen kwam dat zijdeschilderen zo in, een jaar of tien geleden zal dat zijn. Ik ben nu ongeveer elf jaar weduwe, mijn man was toen net overleden. Dan val je in zo'n gat, toen ben ik gaan zijdeschilderen."

Engels
Het zijden pakje is een uitzondering; ze naait niet veel meer („vroeger wel, voor de zeven kinderen"). Schilderijen maakt ze nog wel. Meestal schildert ze iets na.

„Toen we een keer in een Londens museum waren, zei een van de groep: Anne, daar hangt jouw schilderij. Ik had het van een plaatje uit een boek, misschien was het wel een plaatje van dat Londense schilderij." Het uitstapje naar Londen werd gemaakt met de cursisten Engels.

„Ik doe die cursus nu voor het vierde jaar. Het is een uur per week, heel leuk. Het heeft wel wat weg van Fries, en ik kom zelf uit Friesland. Ik had eigenlijk Frans moeten doen, want ik heb een schoonzoon in Franssprekend Zwitserland, maar iedereen zei dat dat zo moeilijk is. Maar goed, in de media kom je nogal eens Engelse woorden tegen, en die weet ik dan.

Aan m'n huiswerk moet ik wel tijd besteden, maar ik wil ook goed meekomen. Ik heb tegen de teacher... de lerares gezegd: Als u denkt dat het niet meer gaat, geef me dan een seintje, dan kan ik zélf bedanken. Ik ben me wel bewust dat ik ouder word, minder energie heb. Maar die ik nog heb, wil ik proberen goed te gebruiken."

Theemiddag
Naast de jaarlijkse reis naar haar dochter in Zwitserland hoopt ze, na veel aarzelen, in oktober naar Israël te gaan. „Er gaat nog een dame van 90 mee. Toen ik dat hoorde, dacht ik: Anne, nu doen!"

Mevrouw Hobbes is verder lid van een literaire kring. „Oh ja. Zelf zeg ik altijd boekenclub. We lezen romans over een buitenlandse cultuur, dat vind ik interessant. Eens in de twee maanden geven een paar dames toelichting erover. En af en toe hebben we met vier dames een theemiddag" (blik in de agenda: „morgenmiddag weer").

 „We roddelen niet, maar bespreken een onderwerp uit de krant of zo, politiek, of ook wel over het ouder worden of je bezoek aan de oogarts."

Gaven
Dat ze ouder wordt, ervoer ze onlangs nog pijnlijk. „Er was een avond van de kerk, waarvoor ik me opgegeven had. Toen zei iemand: ,Jij hoort er niet bij hoor, je bent al 80 geweest." Op de uitnodiging bleek namelijk te staan: van 16 tot 80. Ze bedoelden daarmee, dat begreep ik later: voor iedereen.

Maar het ging een hele poos door me heen: Je hoort er niet meer bij, je bent 80 geweest. Nu is het over hoor. Maar ik dacht wel: Je moet ook voor dingen bedanken. Anders draaf je maar door. Ik moet wat bewuster met mijn leeftijd omgaan. Aan de andere kant: De gaven die ik heb, hoef ik toch niet in de kast te stoppen?"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen