Nieuwe studie dr. M. Golverdingen

Het kan gezien worden als een vervolg op “Om het behoud van een kerk; licht en schaduw in de geschiedenis van de Gereformeerde Gemeenten, 1928-1948” (uit 2004) en zijn promotiestudie “Vernieuwing en verwarring, de Gereformeerde Gemeenten 1946-1950” (uit 2014).

In “Geschiedenis van een scheuring” worden de kerkhistorische feiten en ontwikkelingen in de periode van 1950 tot 1957 geplaatst tegen de achtergrond van die tijd. In deze periode staat de ingrijpende scheuring van 1953 centraal. Zo beschrijft het onderzoek ook het ontstaan van de Gereformeerde Gemeenten (in Nederland).

Kort na de scheuring voltrok zich in de Gereformeerde Gemeenten ook een heroriëntatie ten aanzien van de zendingsopdracht en de taak van de kerk in een veranderende samenleving. Ook die facetten krijgen de aandacht. Bij elk hoofdstuk biedt de auteur in een afsluitende paragraaf een persoonlijke reflectie. We stelden ds. Golverdingen vast drie vragen.

1. Wat is het nieuwe in dit boek, wat we dus nog niet wisten?

‘Te veel om in deze korte reactie op te noemen. De stukken over 1953 liggen in de archieven. Ze bevatten veel nu onbekende gegevens. Het aantal personen dat de scheuring heeft meegemaakt is heel klein geworden. Herinneringen zijn getoetst en verwerkt.

Nieuw is bij voorbeeld de beschrijving van de omslag in het kerkelijk klimaat ten aanzien van dr. C. Steenblok in 1952; het vooroverleg van een aantal leden van de synode van 1953, die besloten dat dr. Steenblok moest worden ontslagen als docent. De studie geeft ook een gedetailleerde weergave van het verloop van de zitting van de Generale Synode onder de titel “Rumoer en beleid”. De ontmoeting van het moderamen met de vijf broeders, die bij de stemming over het docentschap de synode verlieten, wordt gedetailleerd beschreven. De wederzijdse rapportages spraken elkaar tegen’.

2. Opnieuw loopt u het risico van twee kanten bekritiseerd te worden. Hoe voelt dat?

‘Goed. Het gaat om een systematisch onderzoek, waarbij de feiten worden gepubliceerd en niet worden weggemoffeld. Veel mensen vinden een kerkhistorische studie alleen goed als de schrijver hun visie weergeeft. Kritiek van twee kanten kan een bewijs zijn dat de auteur streeft naar objectiviteit, waarbij hij zo getrouw mogelijk elkaar tegensprekende visies wil vertolken. Zijn persoonlijke visie mag niet ontbreken, maar mag de onderzoeksresultaten ook weer niet inkleuren. Kerkgeschiedenis schrijven is mensenwerk. Een auteur moet altijd openstaan voor nieuwe feiten en waarderingen’.

3. U schreef dit boek ‘vanuit het oprechte verlangen om polarisatie waar mogelijk te verminderen en de noodzakelijk communicatie te bevorderen’. Kunt u daar nog iets aan toevoegen? Wat is hier uw uitzien?

‘Het is na ruim zestig jaar tijd om onze eigen geschiedenis te evalueren. Vertekeningen en misverstanden kunnen in een kerkelijk gesprek van beide zijden worden recht gezet. Het belijden van zonden en gebreken uit het verleden, kan onder Gods zegen leiden tot verootmoediging voor des Heeren aangezicht en tot het zoeken van elkander’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen