Dag in dag uit

Of ik alleen gekomen ben vanavond, is de vraag van de jonge vrouw die naast me is komen zitten op de wekelijkse gesprekskring van onze kerk. Als ik antwoord datJelle vijf dagen naar Parijs is voor zijn werk, vraagt ze of ik hem niet heel erg mis als hij zolang weg is. „Nee, niet zo heel erg", zeg ik.
„ Tenminste, als het niet langer dan een  paar dagen duurt, zoals nu", laat ik er vlug op volgen. Mijn buurvrouw mocht eens denken dat er iets mis is met ons huwelijk. Ze zit inderdaad nogal verbaasd te kijken. Maar Jelle is zo vaak 'van huis en na tweeëntwintig jaar ben ik daar wel aan gewend. Zijn werk als militair muzikant bestaat voor een groot deel uit reizen, in binnen en buitenland. Lang voordat er sprake van was dat Rebekka eenjaar naar Noorwegen zou gaan, was Jelle er al geweest voor zijn werk. Het eerste wat hij zei bij thuiskomst was: „Daar wil ik ooit nog eens een keer samen met jou naar toe. Dat is wel zo 'n mooi land. "Ik heb toen maar eens geglimlacht naar hem en braaf "ja" geknikt, want ik weet hoe hard Friesland trekt, met al haar meren en hoe weinig behoefte Jelle zelfheeft om de grens over te gaan." Wat niemand echter heeft kunnen bevroeden staat nu op het punt te gebeuren: Over een paar dagen hopen we Rebekka op te gaan zoeken. Met ons hele gezin zelfs. Overal in het huis liggen stapeltjes met spullen die mee moeten: Fototoestellen, paspoorten, autokaarten en routebeschrijvingen, plus een "hoe zeg ik het in het Noors"-woordenboekje. „ Heeft u al wat Noors geleerd, mam ? "vraagt Anne-Ruth, als ze het boekje ziet liggen. „Ja, ha, ha,", zeg ik, „ik kan goedemorgen zeggen en  vertellen hoe ik heet, maar dan houdt het wel op. Ik snap niets van die taai Ze zeggen alles precies andersom.", Ja, leuk hef" lacht Anne-Ruth, die een week bij Rebekka gelogeerd heeft en al heel wat Noors opgestoken heeft. „Hé, Esther, moet je horen", roept ze dan, „jei heeter Anne-Ruth" (geschreven, jeg heeter).
„Hè, ik?" zegt Esther, „nee hoor, ik heet Esther." „Nei,jéi heeter Anne-Ruth", zegt Anne-Ruth, terwijl ze zelf in haar maag prikt. Niet begrijpend haalt ' Esther haar schouders op. Ze heeft, zo vlak voor haar eindexamen wel andere woordjes aan haar -hoofd dan "jeg" is "ik" en "ikke" is "niet". Bij de bank heb ik Duits, Deens, Noors èn Frans ..geld opgehaald. De juffrouw achter de balie vroeg of we soms op vakantie gingen. „Ja, naar Noorwegen, onze oudste dochter opzoeken", . vertelde ik enthousiast. Ik denk dat ze zich nu nóg het hoofd zit te breken over dat Franse geld, want ik had er niet bij gezegd dat mijn man éérst nog naar Parijs moest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen