Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Waarom eigenlijk huisarts?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Waarom eigenlijk huisarts?

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Maar wat vind je nu zo leuk aan het huisartsenvak? vraagt Wim, een zojuist afgestudeerde collega die nog twijfelt of hij huisarts danwel specialist wil worden, en daarover nog eens met mij van gedachten wil wisselen.

Het lijkt er soms op dat huisartsen hun vak niet leuk meer vinden. Maar dat betreft dan vooral de omstandigheden waaronder ze hun werk moeten verrichten, niet zozeer de inhoud van het vak. Misschien aardig om eens te zien wat er zoal op een huisartsenspreekuur passeert. Als ik om 8 uur begin, lijkt het grootste deel van de agenda nog leeg, maar een onophoudelijk rinkelende telefoon zal daar wel verandering in brengen...

Patiënt A heeft een afspraak om 8 uur, maar belt af. Patiënte B, middelbare leeftijd, is gelukkig aan de vroege kant. Zij gebruikt sinds enkele weken een antidepressivum, maar het effect valt nog wat tegen. We praten wat over de wijze waarop de depressie haar dagelijks functioneren beïnvloedt, en hoe ze daarmee zou kunnen omgaan. Een vervolgafspraak over enkele weken volgt.
Inmiddels zitten we al over de geplande 20 minuten heen, en patiënte C zit te wachten. Een week geleden heb ik haar onder het mes gehad vanwege een ingegroeide teennagel, en zij komt nu voor wondcontrole en het verwijderen van de hechting. De teen is nog wat onrustig, en zij gaat door met Biotex-badjes.
Aan patiënt D, 56 jaar, zijn enkele weken geleden pufjes voorgeschreven vanwege bronchitisklachten. Hij blijft hoesten en kortademig, en omdat hij jaren geleden bij de longarts liep vanwege de ziekte van Besnier Boeck geef ik formulieren mee voor een longfoto en bloedonderzoek.
Patiënt E, een man van 38 jaar, heeft al weken rugklachten, uitstralend in één been. Medicatie heeft onvoldoende geholpen, de chiropractor evenmin. Bij onderzoek zijn de verschijnselen toch niet kenmerkend voor een echte hernia. We besluiten tot een proefbehandeling bij een in rugklachten gespecialiseerde fysiotherapeut.
Patiënt F is een spoedje tussendoor. Hij heeft bij een bedrijf in de buurt zijn hand opengehaald aan een stuk metaal. Bij onderzoek blijken de pezen heel. De wond wordt verdoofd en gehecht. Met een achterstand van ruim een kwartier gaan we verder met patiënte G, die al enkele dagen onderbuikpijn heeft. Urine-onderzoek bevestigt de diagnose blaasontsteking. Een driedaags kuurtje moet afdoende zijn.
Patiënt H, 20 jaar, is al maanden moe. Hij komt om de uitslag van het bloedonderzoek te bespreken. Gelukkig is er niets afwijkends gevonden. Maar die moeheid dan? Ik leg uit dat een uitgeput gevoel niet alleen bij ziekte of te sterke lichamelijke inspanning, maar ook bij psychische en emotionele inspanning kan optreden. Op het werk gaat alles goed. En stukje bij beetje komt het verhaal over de spanningen thuis, de onredelijke kritiek van zijn ouders op zijn a.s. schoonouders en het loyaliteitsconflict waar hij nu middenin zit. Een vervolggesprek wordt afgesproken.
Patiënt I heeft een huiduitslag die niet jeukt of pijn doet. Op de rug zit een rode vlek, verder zijn borst en rug bezaaid met kleine ovale rode vlekjes. Het beeld is kenmerkend voor een onschuldige huidaandoening die zonder behandeling in ongeveer 8 weken spontaan geneest.
Kindje J, 4 jaar, hoest al weken. De nachtelijke hoestbuien met braakneiging doen aan kinkhoest denken. Er is geen koorts, en de longen klinken schoon. Dat past bij de 100-dagen-hoest, zoals kinkhoest wel wordt genoemd. Helaas bestaat er geen afdoende behandeling; wel lijkt een kuur clarithromyeine de duur van de aandoening soms bekorten.

En dan de K van koffie; even een inlooppauze en tevens tijd om een aantal telefonisch aan de assistente voorgelegde vragen te bespreken. Vaak kleine kwalen of verzoeken om herhaling van medicijnen. Toch altijd alert blijven; achter een schijnbaar onbelangrijk kwaaltje kan wat anders schuilgaan.
Er zullen die dag nog zon 30 contacten plaatsvinden, op het spreekuur, telefonisch, of als huisbezoek. Tenslotte nog wat handwerk, het verwijderen van enkele moedervlekken. Zo is er weer een dag omgevlogen. Het huisartsenvak blijft boeiend.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 28 februari 2001

Terdege | 116 Pagina's

Waarom eigenlijk huisarts?

Bekijk de hele uitgave van woensdag 28 februari 2001

Terdege | 116 Pagina's