Onder ons

Beste mensen,

„Ik vind hem zo ontroerend", schrijft moeder Pol over de foto van haar man en dochtertje. Dat zijn we helemaal met haar eensl Hebt u ook zo 'n bijzondere foto? Of een 'gewone' foto van een voor u bijzonder iemand? Welkom in onze brievenbus.

Mevrouw Van Leeuwen bestemt de 25 gulden voor stichting Ontmoeting. Als u ook iets voor Doelgericht stuurt, vermeld dan welk doel u bij plaatsing wilt steunen. We houden het deze keer kort, want de lezers hebben veel te melden...

Gezegende kerstdagen gewenst!

                              ------------------------------

Doelgericht

We gaan de grotten in. Onze gids is een studente. Er zijn ook Schotten bij. Ze zullen er niet veel van verstaan. Eindeloze gangen zijn in het mergel uitgegraven. De gids vertelt lange verhalen. Er heeft zich hier nogal wat afgespeeld. Dan... „Miljoenen jaren geleden was er de oerknal..." De evolutietheorie zou in grotschilderingen zijn uitgebeeld.

Ik merk dat ik mijn adem inhoud. Hier moet wat anders worden verteld! Maar hoe zeg je dat nou? De gids geeft me nog even de tijd om erover na te denken. Maar dan eindigt haar verhaal: „Er zal nog eens zo'n oerknal komen. Dan zal de wereld vergaan. Maar dat duurt nog wel een miljoen jaar. Heeft iemand nog vragen?"

Wat klinkt m'n stem hard hier in de grot: „Heeft u de Bijbel wel eens gelezen?" Haar antwoord is duidelijk: „Ik ben niet gelovig. Dit verhaal moet ik vertellen. Dat hoort bij mijn werk." Weer hoor ik m'n stem: „In de Bijbel kunnen we lezen dat de Heere de aarde geschapen heeft in zes dagen..." De gids haalt haar schouders op. We gaan verder.

Sommige mensen kijken wat spottend naar me. Een beetje verdrietig volg ik. Eenzaam voel ik me. Mijn aandacht is weg. „Heere, wat is er over van de mensen die door U geschapen zijn?"

Ineens tikt er iemand op mijn arm. „Did you ask a question about the Bible?" Het is een van de Schotten. Jarenlang sprak ik nauwelijks Engels, maar nu komen de woorden er vlot uit. Over de Bijbel, de schepping... Ook hij gelooft de evolutietheorie niet, want, zegt hij: „We are christians."

Buiten praten we nog even fijn door. Als we afscheid nemen wijst hij naar boven: „Praise the Lord!" Blij ga ik verder. Verwonderd over deze ondergrondse ontmoeting.

G.W. van Leeuwen-van Haaften,
Geldermalsen

Het geld is overgemaakt naar stichting Ontmoeting

                              ------------------------------

Anneke van den Bos uit Dirksland schrijft ieder jaar rond Kerst een gedicht voor elk van haar drie kinderen. Toen jongste dochter Ellen 5 jaar was schreef ze dit:

Lieve Ellen, ledere morgen voor het opstaan,
gaat om 7.30 uur het lichtje aan.
Ellen doe je oogjes open,
dan kunnen we de trap aflopen.
Ellen eet je boterham nou op,
kom, kom ik sta erop!
Ellen, wassen en je kleren aan,
kom blijf nou weer niet staan!
Ellen heb je alles nu gedaan,
kunnen we dan eindelijk gaan,
o nee, eerst nog even kroelen,
je moet mama nog even voelen.
Ellen, nu is het echt tijd
en nemen we afscheid!
Zwaaien, zwaaien nog een keer,
je bent m 'n wijfje altijd weer!
Leer maar vroeg naar Jezus vragen,
ook al heb je soms geen geduld.
Hij is bij je alle dagen.
Die jouw hartje graag vervult!

Mama

                              ------------------------------

Mijn dochter en mijn man

Drie dagen is ons dochtertje op deze foto. 's Nachts moesten we haar bijvoeden omdat de borstvoeding nog niet goed op gang was. Het was de beurt van mijn man. Maar hij was zo moe... Beiden vielen in slaap en snel maakte ik deze foto. Ik vind hem zo echt en ontroerend!

Mama Pol,
Rijssen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen