Jongenskamp Markelo

Zaterdag 13 juli was het rond 2 uur op het station van Holten een drukte van belang: de deelnemers van het jongenskamp werden hier opgewacht door de staf. Voordat we de fietsen gingen halen, kreeg iedere deelnemer een zonneklep met naam op zijn hoofd. Dat was gemakkelijk, zodoende wist je gelijk ieders naam. In het oord kregen we koffie, fris en koek waarna de kampopening begon. Ook werden er duidelijke afspraken gemaakt. Zal dat lukken? Door middel van kranten slaan en het maken van een rebus probeerden we eikaars namen in het hoofd te krijgen. Na soep, slaatje en brood deden we nog een spel. Toen een heerlijke wandeling door de bossen. Het 'borreluurtje' met alleen maar fris en chips was gezellig. Daarna: in de slaapzak en maffen!

Zondagmorgen was het vroeg dag: na het ontbijt stonden we om half 9 met de fiets klaar om naar de kerk in Rijssen te gaan. Twee keer mochten we die dag een preek van ds.

Verweij beluisteren. Wat we verder deden op zondag? 's Morgens uit de kerk maakte iedereen een persoonlijke kwis. Wat was de tussenzang ook alweer en welk hoofdstuk was er in de kerk gelezen? Als je niet goed had opgelet, miste je zo een aantal vragen! Ook konden we antwoorden in de Bijbel opzoeken. Maar waar moest je precies zoeken? Dat was voor sommigen een probleem.

Na de warme maaltijd was er weer een kwis: nu in groepen. Voorzeggen mocht niet, maar als je goede oren had... 's Avonds na de kerkdienst maakten we de avondwandeling, dronken fris en we kregen heerlijke bitterballen. Na de dagsluiting was het weer tijd om de slaapzaal op te zoeken.

Maandag: vandaag erop uit! Na het ontbijt de eerste bijbelstudie: 'Het gebed verhoord'. Er werd behoorlijk gediscussieerd in de groepen. Fijn om rond Gods Woord met elkaar na te denken. Daarna op de fiets richting Borculo waar we het brandweermuseum bezochten.

Interessant, vooral door de spannende verhalen van onze gids. Vlakbij was de Hambroekerpias waar we ons de rest van de middag vermaakten met zwemmen, voetballen, jeu de boules en kletsen. Het water was koud, maar ook op het grasveld kun je nat worden! Thuis gekomen moest er flink gewerkt worden: de kookploeg dook de keuken in om de macaroni klaar te maken. Vier kilo verdween als sneeuw voor de zon, ondanks de zakken chips en ijsjes die genuttigd waren, 's Avonds naar het bos voor levend stratego. Die regels waren niet helemaal duidelijk, maar plezier hadden we wel! Daar ging het toch om? Na de dagsluiting was het weer richting slaapzaal. Tja, als er dan een staflid naast je slaapt, krijg je niet zoveel de gelegenheid om te klieren. Jammer!? In ieder geval rust je wel goed uit!

Voor dinsdag stond er een puzzeltocht in de omgeving op het programma. De opdrachten waren niet moeilijk, maar die twee stafleden opzoeken valt toch niet mee! Wie denkt er ook aan dat het om een foto gaat? Aan een boom schudden om te kijken of ze daarin zitten helpt dan ook niet veel. Met z'n vieren een auto vooruit duwen is een warm karweitje. Maar goed, een bekertje frisdrank geeft je weer voldoende vocht. Om 3 uur nog een kort bezoek aan het infocentrum van Staatsbosbeheer en daarna een mooie wandeling. Die mevrouw kon wel aardig vertellen, maar die denne-appels op de grond zijn ook leuk! Na het avondeten waren er twee gasten: ds. Verweij en zijn vrouw. Hij vertelde ons iets over het leven van Jozef, waarna we vragen

Jozef, die de Heere al op jonge leeftijd mocht dienen en vrezen? Een vraag die van ons allemaal een antwoord vraagt!

Woensdag: na ontbijt, corvee en bijbelstudie fietsten we richting Rijssen voor een bezoek aan een dagverblijf voor gehandicapten. Deze week denken we na over gehandicapten en hun vakantie en we halen ook geld op voor dit doel.

Zondag hielden we een collecte en we sparen lege flessen om het bedrag nog wat hoger te krijgen (totaal bleek later ƒ 300, - te zijn). In het dagverblijf 'De Molenhoek' kregen we een indruk wat de gehandicapten daar doen: appels schillen voor de appeltaart, van hout leuke treinen maken, snoepjes inpakken, stencils bij elkaar rapen en nieten. Na ons bezoek was de snoepvoorraad een heel eind uitverkocht! Wat konden we op deze zonnige middag beter doen dan een kano-tocht maken? Dat was heel leuk en heel wat schouders en gezichten kregen een rode kleur, 's Avonds opnieuw het bos in: op verzoek deden we nu het douane-spel. Er werd hevig gesmokkeld, maar de douaniers deden hun werk heel goed. Na de dagsluiting rap de slaapzak in, want het was niet vroeg meer!

Donderdagmorgen waren er een aantal niet het bed uit te krijgen, maar gelukkig had de staf haar eigen manier hiervoor: desnoods werd je bed omgekeerd. En als dan ook je slaapzak nog van je wordt afgetrokken... Na ontbijt, corvee en bijbelstudie gingen we naar Markelo waar op de markt een vossenjacht werd gehouden, johan noemden we nu Johanna en Simon was een echte postbode. Maurits is een brutale bedelaar; dit leverde hem nog een gulden op ook! Wat de dag verder bracht? Fietstocht naar de Holterberg, bezoek aan de Canadese Militaire begraafplaats, 's avonds dia's over de gehandicapten en praten over stellingen, dagsluiting en naar bed. Maar eerst nog: kussengevecht en lekker eten en drinken! Gezelligheid, terwijl de staf aan het nabespreken is. Maar als dat gedaan is, moesten we echt rusten gaan. Vooruit dan maar!

Vrijdag: de laatste hele dag alweer. Na ontbijt, corvee en bijbelstudie wachtte ons een sportmorgen. Dat werd zweten. Oneerlijk doen lukte helaas niet, daarvoor was de staf te uitgeslapen! Bij het voetballen raakten enkelen bijna oververhit,

's Middags een paar uur vrij, daarna barbecue met salades en stokbrood. De staf gaf een partijtje roddelen weg. 'Wist je dat' werd opgevoerd en twee deelnemers bleken de stafleden goed te kunnen nadoen.

Daarna: de video van deze week. Wat is er mooier dan te zien dat er met touwtrekken echt gemeen gedaan werd, hoe goed de aardappels werden geschild en hoe hard er gewerkt werd met de afwas? Na de dagsluiting naar de slaapzaal. Dat ging niet van harte, maar ja, het moest van de staf. Na een paar vermaningen was het stil.

Zaterdag was het vroeg opstaan, want na het ontbijt moest er hard gewerkt worden. Gelukkig hielp iedereen een handje mee. Na de kampsluiting gingen we de fietsen wegbrengen. Daarna naar het station, waar diverse ouders al stonden te wachten. Een hartelijk afscheid. Dag lieve jongens, misschien tot ziens. De zakdoeken bleven in de broekzakken. Goede reis allemaal en bedankt voor deze hele fijne en leuke kampweek!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen