SLOTWOORD

Als ik probeer deze conferentie met één woord samen te vatten dan wil ik het woord zoeken gebruiken. Zoeken naar het antwoord op de vraag hoe we kerk van Christus hebben te zijn nu en in de toekomst. Het moet mij van het hart dat dit zoeken soms ook wel worstelen is. Dat voel ik om me heen, in wat ik lees en hoor als het gaat over de gemeente van Christus. Dat het voor veel kerkenraden en allen die hiermee bezig zijn een worsteling is om te zoeken en te vinden wat goed is voor Gods woning. En hoe we er ook over denken: aan dat zoeken en soms worstelen valt niet te ontkomen. We kunnen er wel voor wegvluchten, o.a. door alles heel simpelweg bij het oude te laten, maar vroeg of laat zal dat hen die dit als oplossing zien opbreken.

Het is zoeken naar een antwoord op de vraag hoe we op een verantwoorde wijze de dialoog met de andere godsdiensten aangaan. Open, eerlijk, tegelijk waardig en respectvol, waarbij we ons voor het Evangelie niet behoeven te schamen.

Het is zoeken naar een antwoord op de vraag hoe we als kerk en als christen in de samenleving hebben te staan, waarbij het erom zal gaan dat we woorden spreken en daden stellen die ertoe doen. Niet een kerk als een machtsinstituut, of als een blok waarvoor de politiek op haar hoede moet zijn. Niet als een zedenmeester, die het altijd beter weet. Niet in de geest van superieur zijn aan alles en allen. Maar in ootmoed en duidelijkheid.

Het is zoeken naar een antwoord op de vraag hoe we deze tijd hebben te verstaan in het licht van de toekomst zoals de bijbel daarover spreekt. En om tekenen van die nieuwe toekomst te laten zien als signalen die hoop geven.

Dat alles, dat vraagt veel.

In het laatste bijbelboek dat over al deze dingen gaat, Openbaring, vinden we in hoofdstuk 1 iets veelzeggends. Ik heb er over gepreekt in Hilversum-Oost bij het uitbreken van de oorlog in Irak: Openb. 1. Het visoen van Johannes: Een machtige Christus.

Christus die een hand op Johannes legt. Vreest niet! Dat mag hij doorgeven aan de gemeenten van toen, die het alles behalve gemakkelijk hadden in hun tijd en hun wereld. Die ook geworsteld hebben om gemeente van Christus te zijn in context.

Dat is ook voor ons van betekenis. Bij alle zoeken en worstelen mogen we dit weten: Jezus zegt: Ik ben er ook nog. Koning Christus. En Ik ben de Alfa en de Omega, de Eerste en de Laatste. En alles zit daartussen in. De machten, de keizers, de wereldmachten, de legers, het kan heel wat lijken… maar het is allemaal slechts: interim. Tussenverschijnsel. Er tussen in.

Opgaan, blinken en verzinken.

En al het goddeloze, daar gaat het gericht van God overheen.

En wat over blijft is niet een chaos, een zwart gat in de kosmos. Maar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde , zo mooi als een bruid!

Johannes, voel je mijn hand? Het is wel moeilijk, en het kan ook moeilijk worden, maar je hebt mijn hand op je.

Voelen wij die hand? Jezus’ hand op ons, een sterke hand, die nooit heeft misgetast, dan kunnen we verder. De wereld weer in. Die moeizame en soms verschrikkelijke wereld, dat was de wereld toen en dat is de wereld nu. De wereld van oorlogen en Irak en geweld en spot en aanvechting.

“Hij legde Zijn rechterhand op mij.”

Als we dat weten, neen, geloven, dan kunnen we kerk zijn midden in de wereld en midden in de tijd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen