De verzoening met God

Deze geluiden zijn niet nieuw. Het nieuwe is wel, dat een professor van de Theologische Universiteit in Kampen deze visie over jezus openlijk naar voren brengt en door velen in zijn kerk met applaus begroet wordt.

Wat staat er op het spel?

Niet alleen ons geloof, onze hoop en de prediking van het Evangelie, maar het messiasschap van Jezus van Nazareth staat hiermee op het spel. Het gaat om de vraag: wie is Jezus van Nazareth? Ik ben bang dat velen zich nog nooit op die vraag bezonnen hebben. Men heeft maar aangenomen wat van jongsaf over Jezus verteld is, zonder het voor zichzelf te verwerken. Ik vrees dat Jezus daarom voor velen geen werkelijkheid is. Wie is Hij? Dat is de eerste en belangrijkste vraag.

Als je zegt: de beste mens, die ooit op aarde leefde, dan is Zijn dood een tragedie, die door een menigte fanatieke Joden over hem gebracht is. Als je zegt: de Zoon van God, de beloofde Messias, Die onze natuur heeft aangenomen en Zijn leven stelde voor Zijn schapen. Dan is Zijn dood een verzoening voor de zonde. In het conflict met de moderne theologie moet tussen deze twee meningen gekozen worden.

Wat is verzoening?

De Bijbel moet ons daarop antwoord geven.

In het Oude Testament worden enkele verschillende woorden gebruikt voor verzoening.

Het eerste Hebreeuwse woord voor verzoening is kofer. Het is een woord, dat thuishoort in de rechtspraak. Er is een moord begaan en bloed van een mens vergoten. Daardoor is het evenwicht verstoord. Dit evenwicht moet worden hersteld. Het evenwicht wordt hersteld door wat wij lezen in Genesis 9:6 'Wie des mensen bloed vergiet, zijn bloed zal door de mens vergoten worden'.

Bekend is ook het woord uit Exodus 21:24 'Oog voor oog, tand voor tand, hand voor hand, voet voor voet'. Door de uitvoering van dit vonnis werd het evenwicht hersteld en verzoening (kofer) tot stand gebracht. Het woord kofer heeft in zich: er vervanging van.

Een ander Hebreeuws woord voor verzoening is kipper. Het betekent vcywv.jM , y en schadeloostelling. Wij komen dit begrip tegen in 2 Samuëi 21. Koning Saul heeft het verbond met de Gibeonieten verbroken en velen van hen gedood-. Daarom rust Gods oordeel op Israël. Er is al drie

jaren een misoogst. Wanneer David de Heere zoekt en om de reden van de misoogsten vraagt, zegt de Heere dat dit is vanwege de bloedschulden van Saul. David gaat dan naar de Gibeonieten en vraagt: 'Waarmede zal ik verzoenen? ' Zij zeggen hem: 'Laat ons zeven mannen van zijn zonen gegeven worden, dat wij hen de Heere ophangen te Gibea Sauls.' Door de dood van deze zeven mannen wordt de misdaad verzoend. Zij dienen als verzoening (kipper), dat is: als vervanging of vergoeding. Zo biedt Mozes, na de zonde met het gouden kalf zijn leven aan in de plaats van het volk, opdat dit zal dienen als verzoening (kipper) en Israël van de dood zal redden.

De reddende betekenis van het plaatsvervangende offer blijkt vooral op de Grote Verzoendag. Het bloed van het offerdier brengt verzoening te weeg. God accepteert het bloed van het dier als vervanging van Israëls eigen leven. Grote Verzoendag is dan ook in het Hebreeuws: Yom Kippoer. Dit leert ons, dat het woord kipper wordt gebruikt wanneer een schuldig leven gered wordt.

De zonde verbreekt de verhouding met God. God neemt de zonde zo ernstig, dat wie zondigt niet kan blijven leven. In Zijn genade accepteert God echter een plaatsvervangend offer. Door de dood van het offerdier komt verzoening tot stand. Het is van belang te zien, dat dit genade van God is. God is niet verplicht om het plaatsvervangend offer te accepteren.

Is Jezus de vervulling van de Oud-Testamentische offerdienst?

De grote vraag is: heeft jezus Zichzelf gezien als de vervulling van de Oud-Testamentische offerdienst? Heeft jezus aan Zijn dood de betekenis toegekend van het plaatsvervangend offer dat God verzoend heeft? De critici zeggen: jezus heeft Zichzelf niet gezien als de vervulling van de Oud-Testamentische cultusdienst. Hij weet wel een werk te doen, dat de Vader Hem opgedragen heeft, maar een heenwijzing naar een voldoening van Gods rechtvaardigheid ontbreekt. jezus spreekt niet over Zijn dood als een offer voor de zonde waardoor de toorn van God wordt weggenomen. De christenen hebben dit van jezus' sterven gezegd, maar Hij Zelf heeft dit niet geleerd. Jezus heeft slechts het Koninkrijk van God gepredikt.

De vraag is: hoe is de kerk er dan toe gekomen om zoveel eeuwen te spreken over de dood van Jezus als een zoenoffer voor de zonde?

De moderne theologie wijst dan vooral de apostel Paulus als de boosdoener aan. Paulus heeft aan de dood van jezus naar analogie van de Joodse offerdienst de betekenis gegeven van een plaatsvervangend offer.

De critische theologen vinden het een ramp, dat Saulus van Tarsen ooit christen is geworden. Zonder hem zouden wij alleen de zuivere boodschap van Jezus hebben gehad, namelijk de leer van de bergrede. Daarin vinden wij, volgens hen, nog het oorspronkelijke christendom terug.

De moderne theologie verzet zich vooral ook tegen de gedachte van een wraakvorderende God, Die eerst bevredigd moet worden, voordat Hij vergevingsgezind is. Vandaar de herhaaldelijke uitspraak: 'God wil geen bloed zien'. Met een beroep op de gelijkenis van de de verloren zoon, betoogt professor Den Heyer dat verzoening ook tot stand kan komen zonder een offer. God is barmhartig en vergeeft ieder die berouw heeft.

Hoe zag Jezus Zijn lijden en dood?

Wanneer wij Jezus' spreken over Zijn lijden en dood samenvatten komen wij tot de volgende conclusies:

1. Jezus weet dat het ondergaan van het lijden en de kruisdood voortvloeit uit de wil van God. jezus zag niet op Zijn lijden als een toevallige gebeurtenis of als een tragedie, die over Hem kwam. Het waren voor jezus gebeurtenissen, die besloten waren in de raad van God.

In al de lijdensaankondigingen lezen wij steeds de woorden: 'De Zoon des mensen moet veel lijden en verworpen worden van de ouderlingen en overpriesters en schriftgeleerden en gedood worden, en na drie dagen opgewekt worden.' Het gaat steeds over 'zal' en 'moet'. Het gaat over een goddelijk moeten.

2. Jezus zag Zijn lijden en dood in het licht van de profetieën van het Oude Testament. Hij zag in Zijn verwerping door de Joden en Zijn opstanding uit de doden de profetie uit Psalm 118 vervuld worden: De steen, die de bouwlieden verworpen hebben, deze is tot een hoofd des hoeks geworden' (Lukas 20:17).

Hij zag Zijn dood en de uiteendrijving van Zijn discipelen vervuld worden in de profetie uit Zacharia 13:7'Ik zal de Herder slaan en de schapen der kudde zullen verstrooid worden' (Mattheüs 26:31). 3. Jezus zag Zijn lijden en sterven als een plaatsvervangend offer. Het geschiedde niet voor Hem, maar voor anderen.

Wij denken hierbij aan de bekende tekst uit Markus 10:45 'Want ook de Zoon des mensen is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen'. Zijn dood is een losprijs voor velen.

Door Zijn sterven zullen velen vrijgemaakt worden uit de macht van zonde en satan. Vooral ook bij de

instelling van het Avondmaal sprak ]ezus op die wijze over Zijn sterven. Hij zei: Dit is Mijn bloed, het bloed des Nieuwen Testaments, hetwelk voor velen vergoten wordt' (Markus 14:24). Het is een duidelijke heenwijzing naar de vervangingsleer van het Oude Testament. Alles wijst op plaatsbekleding en verzoening met God.

Deze gedachte is bevestigd door Zijn grote voorloper en gezant Johannes de Doper, johannes de Doper kende maar één preek: 'Zie het Lam Gods, dat de zonde van de wereld wegneemt'.

Met uitzondering van Jakobus en Judas komt in alle boeken van het Nieuwe Testament naar voren dat Jezus' dood een offer is voor de zonde. Dus niet alleen in de brieven van Paulus, maar ook in de brieven van Petrus en Johannes.

De nood zaak van de verzoening

De aartsketters Faustus en Lelio Socinus leerden reeds in de zestiende eeuw dat de voldoening van Christus onnodig, ongerijmd en onmogelijk is. Dezelfde gedachten vinden wij terug bij de hedendaagse moderne theologen. Volgens hen is voldoening onnodig. God vergeeft vrijwillig, vanuit Zijn loutere barmhartigheid. Daar hoeft Christus niet voor te lijden en te sterven.

Voldoening is ongerijmd. Het is ook immoreel om een onschuldige voor de schuldigen te laten sterven. Dat doet God niet.

Voldoening is onmogelijk. Iemand anders kan onze zonden niet verzoenen. leder mens is voor zijn eigen zonden verantwoordelijk.

De vraag is: waarom was verzoening met God en voldoening aan Gods rechtvaardigheid nodig? Waarom moest Christus in de plaats van Zijn volk lijden en sterven en de straf van de zonde dragen? Kon God nu echt op geen andere wijze zondaren zalig maken?

De natuur van God

In de eerste plaats heeft de verzoening en dus het lijden en sterven van Christus als de Borg en Middelaar van Zijn volk te maken met de natuur van God!

Van God staat geschreven: Gij zijt te rein van ogen, dan dat Gij het kwade zoudt zien en de kwelling kunt Gij niet aanschouwen' (Habakuk 1:1 3). God heeft Mozes toegeroepen: Die de schuldige geenszins onschuldig houdt' (Exodus 34:7).

In Romeinen 1:18 lezen wij: Want de toorn Gods wordt geopenbaard van de hemel over alle goddeloosheid en ongerechtigheid der mensen'.

Gods toorn en afkeer tegen de zonde heeft te maken met Gods natuur. Het heeft te maken met Wie God is. De heiligheid, de zuiverheid, de rechtvaardigheid van God is de reden waarom Hij niets dat onzuiver en onrein is in Zijn tegenwoordigheid verdragen kan. Wij kunnen zeggen, dat het natuurlijk is voor God om de zonde te haten.

Dit is het antwoord op de vraag: waarom kan God de mens, die zegt dat hij berouw heeft niet gewoon vergeven? Waarom moest Christus eerst sterven op het kruis? God kan zonder voldoening de zonde niet vergeven.

Wij moeten bedenken, dat God niet is zoals wij. Wij zijn onreine, zondige, walgelijke schepselen. Wij weten niet wat heiligheid, zuiverheid en rechtvaardigheid is. Maar God is een Licht en geen duisternis is in Hem. God is heilig, rechtvaardig, zuiver en goed. Daarom kan Hij de zonde niet ongestraft laten en moest Christus voor de zonde van Zijn volk sterven. God kan zonder voldoening de zonde niet vergeven.

Het kwaad van de zonde

De verzoening heeft ook te maken met de zonde! De afschuwelijke natuur van de zonde maakt het noodzakelijk dat dit kwaad niet ongestraft kan blijven.

Wij weten niet wat de zonde is in de ogen van een oneindig heilig en rechtvaardig God. Wij zijn door de zonde en het bedrijven van het kwaad afgestompte mensen geworden, die het ware besef van de zonde niet meer bezitten. De zonde is het grootste en ten diepste het enige kwaad. De zonde is een kwaad dat zich keert tegen God en tegen alles van God. Het keert zich tegen Zijn goedheid, Zijn waarheid, Zijn heiligheid, ja tegen Zijn ganse wezen. Gods heilig wezen kan dit kwaad niet ongestraft laten. De Schrift leert: De bezoldiging van de zonde is de dood' (Romeinen 6:23). Zonder dat de zonde veroordeeld wordt, kan God het kwaad van de zonde niet

vergeven. De Schrift leert duidelijk: Zonder bloedstorting geschiedt geen vergeving' (Hebreën 9:22). De zonde kan niet worden weggenomen door beter te gaan leven of berouw te hebben. Het kwaad van de zonde heeft verzoening nodig!

Toch verzoening

Maar zie dan hier het wonder van de eeuwige liefde van God.

Waar God wilde vergeven en Zijn heiligheid dit niet toeliet zonder voldoening, daar heeft God Zichzelf een Lam ten brandoffer voorzien. Hij spaarde Zijn Zoon niet om goddelozen te kunnen sparen. God is niet de God van de wraak, Die noodzakelijk tot andere gedachten moet worden gebracht. Nee, Gods gedachten over Zijn uitverkorenen waren gedachten van vrede. Maar omdat God onmogelijk kan vergeven zonder dat het kwaad van de zonde wordt gestraft, heeft Hij in Zijn wijsheid de weg van de verzoening gevonden en Zijn Zoon aangesteld als een Borg voor Zijn uitverkorenen.

Genade kan nu als koning heersen, maar niet ten koste van rechtvaardigheid, maar met voldoening van Gods rechtvaardigheid. De apostel kan nu schrijven: Opdat gelijk de zonde geheerst heeft tot de dood, alzo ook de genade zou heersen door rechtvaardigheid tot het eeuwige leven door Jezus Christus onze Heere' (Romeinen 5:21).

De onmisbaarheid van het persoonlijk geloof in Christus

Jezus Christus heeft op het kruis verzoening teweeggebracht. Hij heeft Zichzelf als een onbesmet offerlam aan God opgeofferd. Gods toorn en het oordeel zijn daardoor weggenomen! God is in Christus verzoend! Maar wie ontvangt daarvan het nut? Natuurlijk kun je zeggen: al Gods uitverkorenen, want voor hen heeft Christus Zijn bloed gestort.

Maar met deze kennis van Gods verborgen voornemen met jezus' dood kun je voor je eigen behoudenis weinig beginnen. Je kunt niet in de hemel klimmen om te lezen in het verborgen boek des levens of je naam er in staat geschreven.

Daarom moet je letten op de boodschap van het Evangelie. Het Evangelie zegt wie het nut van Jezus' verzoenend lijden en sterven zullen ontvangen. Het roept ons toe: 'Opdat een iegelijk, die in Hem gelooft niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.'

Daar komt het op aan. Het komt op de vereniging met Christus aan door een waar geloof.

Daarom zegt Calvijn: 'En in de eerste plaats moeten wij weten, dat al wat Christus tot zaligheid van het menselijke geslacht geleden en gedaan heeft, voor ons zonder nut en van geen gewicht is, zo lang Christus buiten ons is en wij van Hem gescheiden zijn'.

Dat is de grote vraag. Ben je in Christus of nog buiten Christus? Als je nog buiten Christus bent, ben je onder de toorn van God en rust de vloek van de overtreden Wet op je. Hoe kun je rustig verder leven met zo'n dreigend oordeel boven je hoofd? Deze nood moet dringen om te zoeken naar een persoonlijke verzoening met God. Je moet de werkelijkheid beleven: zonder Christus ga ik voor eeuwig verloren! Het is de boodschap van het Evangelie, dat God het bloed van Christus zo waardig acht, dat een iegelijk, die in Hem gelooft niet zal verderven, maar het eeuwige leven hebben. Dat betekent: wie wij ook zijn, wat wij ook gedaan hebben, hoe lang en zwaar iemand ook gezondigd heeft, indien de zondaar tot de gekruisigde Christus vlucht, zal hij niet verderven, maar het eeuwige leven ontvangen. En wat is het geloof anders dan de vlucht van een veroordeeld zondaar tot de genade van God geopenbaard in jezus Christus? 'Wanneer Ik het bloed zie', zegt de Heere, 'zal Ik aan u voorbijgaan.' Laat God je vinden achter het bloed van Jezus. Hoe bevreesd, hoe bestreden, hoe heiwaardig de zondaar ook mag zijn, wie schuilt achter het bloed van Christus, is veilig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen