Hart voor gehandicapte kinderen

Het is alweer ruim acht jaar geleden dat Gerda stuitte op een advertentie van Kimon. De reformatorische, interkerkelijke ontwikkelingsorganisatie was op zoek naar iemand die verpleegkundige taken op zich wilde nemen en kinderevangelisatie wilde doen in Guinee- Bissau. “Ik wist niet eens waar dat land lag.”
De puzzelstukjes vielen in elkaar, beseft Gerda nu. “Ik had voor die tijd zeven jaar verzorging gegeven op een middelbare school.
Daarnaast had ik ervaring in het ziekenhuis, in de psychiatrie en in de thuiszorg.” Ze werd aangenomen. Twee maanden proefperiode volgden. Een paar maanden later, juli 2003, volgde de uitzenddienst. Gerda kreeg de woorden uit Markus 16: 20 mee: En zij uitgegaan zijnde, predikten overal, en de Heere wrocht mede en bevestigde het Woord door tekenen, die daarop volgden. Amen.

Geesten en goden
Guinee-Bissau ligt in het westen van Afrika, ten zuiden van Senegal.
De armoede is groot, tweederde van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Verder is het vaak onveilig. Behalve economische en politieke spanningen, zijn er religieuze verschillen. Bijna de helft van Guinee-Bissau is moslim, de overige Afrikanen leven puur heidens: ze vereren voorouders, offeren aan geesten en proberen elke dag de goden te vriend te houden. Af en toe beklemt die sfeer Gerda. “Soms voel je een vreemd soort van druk op je, of een gevoel van lusteloosheid om het evangelisatiewerk te doen. De macht van de boze is erg sterk in deze cultuur. De aanwezigheid van satan in Afrika is duidelijk waarneembaar.”
Het christendom heeft het niet makkelijk in de omgeving van Foia, het werkterrein van Kimon. Toch staan er een paar kerkjes in de omliggende dorpjes. Gemiddeld komen er vijf volwassenen en zo’n veertig kinderen naar de bijeenkomsten. Gerda en haar collega’s vertellen ze uit de Bijbel en beleggen wekelijks een zondagsschool en momenten van Bijbelstudie.

Dorpscultuur
Gerda is blij met de tientallen kinderen en jongeren die de kerk bezoeken, maar helaas komt ze ook minder mooie dingen tegen.
“Er zijn er die erbij komen, maar ook jongeren die plotseling niet meer op komen dagen. Dat doet pijn.” Christen worden in Guinee is een enorme stap voor jongens en meisjes. Jongens die kiezen voor de doop, hebben geen stem meer in het dorp. Want daar telt alleen de besnijdenis, vertelt Gerda. “Meisjes die christen worden krijgen te horen dat ze maar met één man mogen trouwen. Dat wekt de woede op van de mannen in het dorp. Die houden er vaak meerdere vrouwen op na en kunnen het niet verkroppen als een meisje hun aanzoek negeert. Dan komt hun eer als man in het geding.”
Niet alleen de dorpscultuur staat haaks op het christendom, ook de wereld trekt. Gerda: “Sinds kort staat er midden in het dorp een televisie. Helaas zien de jongeren daar heel veel slechts vanuit de Westerse wereld. En vergeet niet de enorme invloed van een mobieltje. Helaas oefent ook een naburige discotheek aantrekkingskracht uit op onze jongeren.”

Naaien en timmeren
Vorig jaar startte het Kimon-team in Guinee-Bissau het project Jedidja – ‘Door de HEERE bemind’.
Dit project richt zich op kinderen met een beperking. Gerda: “Niemand kijkt om naar gehandicapten, doven, blinden en mensen met epilepsieaanvallen. Ze krijgen geen onderwijs, geen dagbesteding en geen hulpmiddelen. Maar in de ogen van God tellen deze mensen evenveel mee als alle anderen. Vandaar de naam van het project.”
Gerda en haar collega’s trainen twintig mensen uit de regio rond Foia, die op hun beurt de begeleiding van deze kinderen op zich kunnen nemen.
Door het werk van Kimon worden gehandicapten meer en meer geaccepteerd in het dorp, vertelt Gerda. “Laatst hebben we nog een meisje geholpen met bottuberculose. Ondanks haar ziek zijn hebben we voorgesteld dat ze toch naar school zou gaan. Nu kan ze lezen en schrijven. Ook hebben we haar leren naaien. Er is grote behoefte aan naaisters. Haar vaardigheden bleven niet onopgemerkt. Onlangs werd ze zelfs ten huwelijk gevraagd.” De werkloosheid in Guinee- Bissau is hoog. Veel jongeren die naar school gaan, krijgen echter geen baan. Gehandicapte kinderen maken nog veel minder kans op werk. Toch is dat raar, vindt Gerda.
“Een dove jongen kan toch prima timmeren?”

Verkondigen en oogsten
Gerda wijst op de kruidkoek die we bij de koffie gegeten hebben. “Soms denk ik, voor dat geld hadden we in Afrika twee kilo rijst voor kunnen kopen. Genoeg voor een gezin om een dag van te leven.” Over een paar dagen zal het vliegtuig via Lissabon naar Bissau vliegen.
Gerda ziet reikhalzend uit naar haar terugkomst in Foia. Beschamend vindt ze de geloofsbeleving in Afrika. “Godsdienst behelst in Guinee-Bissau het hele leven. Laat je het geloof los, dan komt er ziekte en tegenslag. Wat dat betreft kunnen we nog veel leren van de manier van leven daar.” Wat de oogst zal zijn van haar werk weet ze niet. “Ik ben gekomen om te verkondigen, ik kom niet om te oogsten. Dat is aan God.”

www.gerdaklaver.nl en www.projectjedidja.org

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen