Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Hoe gaat u naar de kerk?, een vraag aan critici

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Hoe gaat u naar de kerk?, een vraag aan critici

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Gebeurt er wel wat in de kerk? Heeft het wel zin ernaartoe te gaan? Wie geneigd is deze vragen met "nee" te beantwoorden, zou zich eens moeten afvragen: hóe ga ik naar de kerk?

,,Ons kerkelijk leven wordt gekenmerkt door een geweldige geestelijke crisis." Zo begon ds. Molenaar enige tijd geleden zijn bijdrage voor Pastoraal. In 'n scherpe analyse legde hij een van de oorzaken bloot, die aan deze (voor iedereen herkenbare) crisis ten grondslag ligt.
De tegenwoordige kerkmens is kritisch ingesteld. Hij heeft op alles en nog wat kritiek. Het minst op zichzelf. Uit verschillende reacties is gebleken, dat dit een zorg is die velen bezig houdt. Ook onder onze Terdegelezers.
De komende maanden wil ik met u in deze rubriek eens gaan nadenken over de vraag: „Wat is er aan de hand in kerkelijk Nederland?"

Afwezige
Een geestelijke crisis?! Dat zou je in de meest algemene zin van het woord kunnen zeggen van de toestand waarin wij ons allen, als land en volk, bevinden. In de samenleving is God de volstrekt Afwezige geworden.
Dit is tenminste de mening die door velen buiten de kerk wordt gedeeld. Maar hoe is de ervaring binnen de kerk? Ligt de beleving van de geestelijke crisis daar zoveel anders? Vragen velen zich niet (al dan niet hardop) af: „Wat heeft de kerkgang eigenlijk nog voor waarde?" Wat heeft het voor zin om naar de kerk te gaan? Gebeurt daar eigenlijk nog wel wat? Blijft alles niet zoals het was?
Uiteraard is hier de toon waarop deze vragen gesteld worden, bepalend voor het antwoord dat u erop wenst te ontvangen.

Horen
Is de geestelijke crisis niet veelal terug te leiden tot een geloofscrisis, dan wel een hoorcrisis (Van der Graaf)? Het horen of beter gezegd het luisteren naar Gods Woord is immers de weg om deze crisis te boven te komen.
Niet onbelangrijk daarbij is de vraag of dit besef nog wel voldoende leeft, wanneer wij op mogen gaan naar Gods huis. Ja, mógen gaan, want wij leven nog in het heden der genade!
Wij kunnen nog in vrijheid en rust naar de kerk. Hoe lang nog? Leven deze indrukken bij u als u zondags naar de kerk gaat? Wanneer u zich mag voorbereiden op de kerkdienst?
Ik vroeg eens aan iemand, die nogal wat kritiek had op mijn prediking (hij begreep er zo weinig van): „Hoe gaat u naar de kerk?" U zult het haast niet kunnen geloven, als u weet wat voor antwoord ik hierop kreeg.
Zonder het geringste besef van deze wezenlijk ernstige vraag antwoordde hij: „Op de fiets!"
Natuurlijk mag een dominee kritiek op zijn prediking nooit zó maar naast zich neerleggen. Dat zou een hoogmoedige houding zijn. Maar hier is, dacht ik, verder commentaar overbodig.
Het maakt ons wel duidelijk hoe zeer het nodig is dat we allen onszelfafvragen: hoe ga ik naar de kerk? Hoe bereiden wij ons voor op de kerkgang? Als prediker èn gemeente.

Voorbereiding
Waaruit bestaat onze voorbereiding en wanneer begint zij? Een van de lezers schreef: „Vroeger behoorde het tot de vroomheidsbeleving van christenen om uit te zien naar de Zondag, de dag des HEEREN,
waarop de HEERE tot Zijn gemeente wil komen met Zijn heil. Toen was het heel vanzelfsprekend om zich op zaterdagavond al voor te bereiden en alles gereed te maken voor de komende kerkgang. De kinderen wisten dat en accepteerden het. Vaders baden 's zaterdagsavonds in het gezin om Gods zegen. Oók voor de dienaar des Woords."
Wie herkent dit nog? Wie voelt zich bij deze woorden niet beschaamd? Schieten wij in dit opzicht niet allen te kort? Hoe brengen wij de zaterdagavond gewoonlijk door? Druk met allerlei zaken. Ontspanning, visites, het zoeken van gezelligheid, maar aan het allervoornaamste komen wij niet of nauwelijks toe. Onder Israël klonk het bevel: „Schik u om uw God te ontmoeten."

Innerlijk
Dat besef moet weer in ons gaan leven. De innerlijke voorbereiding om te komen tot die levende ontmoeting met die God, Die Zijn gemeente samenroept onder het Woord des levens. Zodra wij dat gaan inzien, wordt de noodzaak van de rechte voorbereiding onderkend. Dan beginnen wij te luisteren, zoals nooit tevoren werd gedaan. Dan leeft het ook op zaterdagavond in ons: „Och, mocht ik in die heilige gebouwen de vrije gunst, die eeuwig Hem bewoog, Zijn lieflijkheid en schone dienst aanschouwen!'' i< />

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 30 december 1992

Terdege | 72 Pagina's

Hoe gaat u naar de kerk?, een vraag aan critici

Bekijk de hele uitgave van woensdag 30 december 1992

Terdege | 72 Pagina's