Voor de kinderen

De biddende dominee van New-Foundland

Dominee Jones van New-Foundland kan het maar niet geloven. Toch zeggen al zijn vrienden dat het waar is. Het lijdt geen twijfel of ook zijn beste vriend moet in de golven omgekomen zijn. Enige weken geleden voer hij met een deel andere schippers uit naar Amerika. Nog maar nauwelijks waren ze op zee of een zware storm overviel hen. Verscheidene schepen gingen met man en muis onder en de rest van de vloot keerde spoedig terug. Ook de vriend van dominee Jones keerde niet terug.

Groot is de verslagenheid onder de bevolking van New-Foundland. De dominee is vooral erg aangedaan door het bericht dat zijn vriend, een godvrezende man, ook omgekomen is. Met anderen blijft hij hopen dat de schipper de een of andere dag alsnog zal binnen komen. Hij hoopt het niet alleen, maar hij vraagt ook aan de Heere of het zo zijn mag.

Dagen en weken gaan voorbij. Van de schipper wordt echter niets meer vernomen. Het is duidelijk dat ook hij vergaan is en zijn vrouw gaat dit maar al te goed beseffen. Op zekere dag trekt ze zelfs rouwkleren aan. Nee, haar man keert niet meer terug, denkt ze.

Dominee Jones gaat echter door met bidden. Hij doet het thuis, maar hij doet het ook op de preekstoel. Dit nemen een deel mensen hem kwalijk. Iedereen zegt, dat de schipper verdronken is, anders was hij allang op komen dagen. Het is dwaas van de dominee om met bidden door te gaan.

Op zekere keer spreken enkele mensen de dominee hierover aan. "Dominee, hoe kunt u nu toch bidden voor iemand die waarschijnlijk al in de hemel is? ", vragen ze.

"Ik geloof, dat hij nog terug zal keren, ik geef de hoop niet op, " is het eenvoudige antwoord.

Enige tijd daarna, op een zondag, gaat de kerk uit. Weer heeft de dominee voor de schipper gebeden. Juist als de mensen vanaf de hoogte waarop het kerkje gebouwd is de haven inkijken, zien ze een schip binnenlopen. Meteen herkennen ze het scheepje: het is van de vriend van de dominee.

Als een lopend vuurtje verspreidt zich het blijde nieuws en al gauw wordt de schipper omringd van opgetogen mensen. Ontroerend is het weerzien van zijn vrouw in rouwkleren. Hoe wordt de Heere geloofd en gedankt voor Zijn ontferming. De schipper vertelt dat hij zware schade in de storm had opgelopen en een afgelegen haven was binnen gelopen om het schip te laten repareren. Er was geen gelegenheid geweest om brieven te versturen.

”Dus jullie dachten allemaal dat ik in de golven was omgekomen? ”, vraagt de schipper.

De mensen knikken. ”Ja, dat hebben we allemaal gedacht, behalve de dominee”, antwoorden ze.

"Maar hoe wist de dominee dat ik nog levend was? ", vraagt de schipper. Daar de mensen hierop geen antwoord kunnen geven, besluiten ze met zijn allen naar de dominee te gaan. Trouwens, de schipper wil ook zo vlug mogelijk zijn vriend ontmoeten.

”Dominee, hoe wist u dat uw vriend nog in leven was? ", vragen enkele gemeenteleden als ze nog maar nauwelijks in de pastorie zijn.

”Ik weet het door een teken, dat mij nog nooit bedrogen heeft!”antwoordt de dominee.

”Welk teken is dat, dominee? ” vragen de mensen nieuwsgierig.

"Beste mensen, ik kreeg telkens een aandrang om voor mijn vriend te bidden. Ik moest voor hem bidden en kon het niet laten. De Heere bond hem op mijn hart waardoor ik de Heere moest aanlopen als een waterstroom. Daaruit moest ik besluiten dat hij nog in leven was, want de Heere doet geen half werk. En zie, mijn hoop is ook deze keer niet beschaamd geworden!" zegt de predikant met bewogen stem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen