nders gezegd - hetzelfde bedoeld Hetzelfde gezegd - anders bedoeld

In het vorige nummer van Daniël stond een artikel over het geestelijk gesprek. Het ging vooral over achtergronden waarom zo'n gesprek soms niet gemakkelijk loopt. Deze keer wordt meer ingegaan op de inhoud van het geestelijke gesprek en het elkaar echt begrijpen.

Er zijn momenten waarop Gods kinderen het liefste maar de Psalmen naspreken: "Ik ben nooddruftig, arm en naakt, Uw komst is 't die mijn heil volmaakt." Ze weten niet met betere woorden de gevoelens van hun hart weer te geven. De Psalmen zijn ook rijk, helder en gevarieerd van inhoud. In de diepste nood; "Gena, o God, gena, hoor mijn gebed". In de grootste verwondering: "Wat zal ik met Gods gunsten overlaan, die trouwe Heer' voor Zijn gena vergelden? "

Weergave hoort de persoon bij

Mag je dan geen eigen woorden gebruiken? Worden traditionele uitdrukkingen niet gauw cliché's? Bekende woorden gebruiken kan heel oppervlakkig gebeuren, zonder dat ze doorleefd zijn. Daarom mogen zeker eigen woorden gebruikt worden. Trouwens ieder zal de diepste dingen op eigen wijze verwoorden. Dat heeft te maken met je karakter, met de omgeving waarin je opgegroeid bent en ook met je ontwikkeling.

Anders gezegd - hetzelfde bedoeld

Moet het altijd op dezelfde wijze gezegd worden? Bekend is wat gebeurde op het zendingsveld. Een inboorling zei: "Het lijkt wel dat ik twee harten heb." De goede verstaander herkent in deze uitspraak de taal van Paulus uit Romeinen 7; de oude en de nieuwe mens uit de Catechismus.

Hetzelfde gezegd - toch heel anders

Soms lijkt het dat twee mensen hetzelfde zeggen, terwijl er toch een levensgroot verschil is. Een voorbeeld. "De Heere moet het doen, want van ons uit kan het niet". één zegt dit zo dat hij eigenlijk De God de schuld geeft. Het komt niet uit doorleefde nood van schuldige onmacht voort. Een ander zegt dit vanuit de inleving van eigen doodstaat. Het is een uiting van iemand die zonder lijdelijk te durven zijn er achter komt dat hij niets goeds voortbrengt en dat zalig worden een éénzijdig werk van God is.

Of een ander voorbeeld. "De Heere heb ik lief en van jezus is al mijn verwachting." De één zegt dit uit een oppervlakkig geloof zonder de doorleving van eigen zondigheid. Hij heeft nooit met smart geleerd dat de mens van nature God niet liefheeft, maar juist een vijand van God is. Hij is er nooit achter gekomen dat mens geen ding kan aannemen "een zo het hem uit de hemel niet gegeven zij."

Een ander zegt dit vanuit de van eigen totale verlorenheid inleving en schaamte daarover. Daarin mocht hij het wonder ontvangen dat de op hem neerzag. Door Woord Heere en Geest heeft hij, toen alle eigen mogelijkheden ophielden, op de Heere Jezus mogen zien als Degene Die het verlorene zoekt. Nu leert Hij steeds meer dat hij op het wondere werk van de Heere aangewezen is. Goed luisteren, niet te snel oordelen en soms doorvragen is daarom altijd belangrijk.

Eenzijdigheid is levensgevaarlijk

In het denken en spreken over God en geestelijke dingen kan een lijdelijkheid voorkomen die beslist niet goed is. Dan wordt de verantwoordelijkheid van de mens niet serieus genomen, bepaalde schriftgedeelten worden veronachtzaamd en de klem van de prediking wordt miskend. Het kan ook zijn dat er in het en spreken over Jezus en het denken geloven een oppervlakkigheid voorkomt beslist niel goed is. Dan wordt die niet echt beseft dat zalig worden, ook in de toe-eigening van het heil, een éénzijdig werk van God is. Ook dan worden bepaalde schriftgedeelten veronachtzaamd en delen uit de prediking miskend.

Als een ander, een ambtsdrager bijvoorbeeld, onse op bepaalde eenzijdigheden wijst, laten we dat dan serieus nemen.

Verootmoediging en verwondering

Spreken over geestelijke dingen komt, als het goed is, op uit de diepte. Uit de diepte van het zondaar zijn

voor God. Want God is de Heilige en Rechtvaardige; hoe zal een zondig mens als ik ben voor Hem kunnen bestaan? Met Calvijn mogen we wel zeggen dat de blijvende verootmoediging de grondtoon vormt van het leven van de ware christen. En tegelijk is er de diepte van de verwondering dat de Heere nog met zo'n mens te doen wil hebben en tot ons komt met Zijn Woord.

We kunnen sterk benadrukken wat de mens moet doen: heilig leven, geloven, de Heere dienen. Het is ook onze opdracht. Maar in het zalig worden gaat het niet over wat wij doen, maar over wat de Heere doet. Als we dat leren, wordt een mens klein en wordt God groot. Want Heere is niets aan ons verplicht. de En Hij is zo heilig dat een zondig mens zomaar niet met Hem kan omgaan. Als we deze dingen leren, dan wordt Jezus zo dierbaar. Ook al moet je misschien zeggen maar weinig van Hem te kennen. De Heilige Geest werkt daar naartoe dat een mens van zijn zelfgerichtheid afraakt en op God gericht wordt.

Voor herkenning zijn maar weinig woorden nodig

Het is aan je spreken vast wel te merken wanneer woorden (zonde, genade; heiligheid, rechtvaardigheid; honger en dorst) zaken worden die voor je gaan leven. Dan ga je voorzichtig praten, maar wel vanuit doorleving. Als zulke mensen elkaar ontmoeten, verstaan ze elkaar wel. Ook al komen ze uit heel verschillende tradities. Want ze zijn allebei arme zondaren en moeten van genade leven. Deze herkenning is er door de generaties heen ook in 1999. Dat is het wondere werk van de Heilige Geest. Vaak merk je uit enkele aanduidingen al waar de wezenlijke belangstelling en de geestelijke behoeften naar uitgaan. Dan elkaar niet je hele persoonlijke hoefje geloof met alle hoogten in een keer te vertellen. Trouwens, wanneer we dat willen doen, vertillen we ons vaak.

Riik en arm horen niet bij elkaar

Geestelijk rijke mensen en geestelijk armen kunnen met elkaar meestal niet zo goed uit de voeten. Rijke mensen bezitten alles al of weten het zo goed. Men hanteert de wet. Of het kunnen mensen zijn die zelf koud en hard leven en intussen anderen de maat nemen en willen voorschrijven hoe je de dingen moet zeggen en beleven. Rijke mensen, dat kunnen ook mensen zijn die gemakkelijk over geloven en jezus praten, maar het nooit eens voor God hebben verloren. Die niet echt doorleefd weten als veroordeelde van genade te moeten en te mogen leven.

Het gesprek kan blokkeren

Het gesprek over geestelijke zaken kan blokkeren wanneer we op voorhand achterdochtig zijn. Bijvoorbeeld omdat we eigenlijk denken dat er bijna geen jonge mensen bekeerd worden. Of omdat meer we bepaalde termen persé willen horen. Ook is het verkeerd iemand op voorhand in een bepaald hokje te plaatsen. Laten we zoeken naar het werk van de Heere. En één van de duidelijkste kenmerken daarvan is ootmoed. Ook moeten we niet verwachten dat de ander in één keer heel zijn hart open legt. moeten vertrouwen en Meestal openheid groeien.

Evenzeer kan iemand in zijn schulp kruipen wanneer hij het gevoel heeft dat de ander zaken wil opdringen. In de sfeer van: "jij moet de beloften

toch ook aannemen." Of op de manier van: "Jij moet toch echt wel geloven dat het met mij goed zit." Ook is het geen best teken als we menen "afbekeerd" of "uitgeleerd" te zijn. Wat moet de Heere dan aan ons kwijt? De werking van nog de Heilige Geest blijft steeds nodig.

Verder luisteren en dieper peilen '

Er kunnen misverstanden ontstaan doordat de ander een woordkeus heeft die de onze niet is. Iemand spreekt soms in het begin van het geestelijk leven al over liefde tot de Heere Jezus en over Hem niet te kunnen missen. Een meer geoefende in de weg van het geloof zou zo iemand wellicht op eerlijke en voorzichtige manier kunnen onderwijzen. Mogelijk bedoelt de ander uiting te geven aan de droefheid naar terwijl de meer onderscheiden God, kennis van Jezus als Degene Die zalig maakt van de zonde nog ontbreekt. Zo iemand moet zich natuurlijk ook willen laten onderwijzen. Het is goed voorzichtig en eerlijk met elkaar te spreken over het begin van het geestelijke leven. En ook over hoe de Heilige Geest gewoonlijk tot Christuskennis leiden gaat. Denk daarbij aan de zondagen 2, 3, 4 van de Catechismus, Dan mag ook gewezen worden op wat er nog meer is en op wat nu nog gemist wordt.

Iemand die begint met te spreken over de rijkdom van het heil in Christus en de vastheid van zijn geloof in deze, wordt soms vragend benaderd. "Hoe ben je daar zo aan gekomen? " lijkt de ander te denken. Bij nadere kennismaking kan hij echter goed uitleggen uit welke grote nood en dood hij is verlost. In een weg van ontdekking is hij met al het zijne aan een eind gekomen en heeft als schuldenaar voor Gods recht leren buigen. Hij heeft de grote genade mogen ontvangen van het geloof in Christus. En nu mag hij wel eens roemen van die genade.

Als in die nadere kennismaking er echter niet meer blijkt te zijn een oppervlakkig geloof dat dingen naspreekt, dan wordt dan grote het gesprek moeilijk. Moet ik hem waarschuwen? En hoe doe ik dat?

Niet te snel oordelen

Een ander is heel schuchter en durft niets te eigenen. In een oppervlakkig gesprek zou je kunnen denken met een ongevoelig en volstrekt onbekeerlijk iemand te doen te hebben. Maar als je goed luistert, merk je misschien wel hoe teer over de Heere, Zijn dienst en Zijn Kerk gedacht wordt, juist die teerheid is één van de eerste vruchten van het nieuwe leven. Dan ben je bang voor de zonde en zou je de Heere niet graag verdriet doen. je let nauwkeurig op het Woord. In feite zegt zo'n leven vaak meer dan veel woorden. Het maakt een groot verschil of we vrij gemakkelijk dicht bij de wereld en de dingen van deze tijd leven. Misschien wel met de redenering dat we niet met wettische werken de toch hemel kunnen verdienen. Of we zoeken dicht bij de Heere te leven en graag onder de prediking. We luisteren met aandacht naar Gods komen kinderen en lezen graag hoe het gaat als de Heere een mens bekeert.

Schriften belijdenis nazeggen

Waar wordt het werk van de Heere in de ziel juister onder woorden gebracht dan in bijvoorbeeld Psalmen en de Catechismus? we maar vragen of de Heilige ons die taal wil doen beleven. de Laten Geest Dan mogen we nazeggen. Niet in een opsomming van cliché's, maar vanuit de innerlijke doorleving van de Geest vanuit het Woord ons wat leert. Dan is het goed na te zeggen wat de Heilige Geest door kinderen van God liet opschrijven. In de Bijbel en in de belijdenis van de kerk der eeuwen. Het is goed en hartverwarmend als ouderen en jongeren samen om over deze dingen te spreken. Graag luister je dan naar elkaar en vooral naar het Woord. In afhankelijkheid van de leiding en de werking van de Heilige Geest. Als mensen die van zichzelf niets hebben en niets verdiend hebben, maar die het van de Heere de trouwe God van het verbond verwachten mogen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen