KORT KOMMENTAAR

Van 12 tot 23 augustus vergaderde in „De Blije Werelt", te Lunteren de Gereformeerde Oecumenische Synode. Deze synode bestaat vooral uit afgevaardigden van die Gereformeerde Kerken in de wereld, die uit de emigratie van gereformeerde Nederlanders of uit de zending van de Gereformeerde Kerken in Nederland zijn voortgekomen. Zo komt het dat de meeste afgevaardigden nog met elkaar in het nederlands kunnen spreken. Reeds voor de grote wereldoorlog zocht men het bestaande kontakt tussen de Gereformeerde Kerk in Amerika en de Nederduits Gereformeerde Kerk in Zuid-Afrika te behouden en te versterken. Men wilde komen tot een gemeenschappelijk vergadering met vertegenwoordigers van bovengenoemde kerken. Door het uitbreken van de oorlog kon daar echter niets van komen. Doch direkt na de oorlog werd er in Grand Rapids een samenkomst belegd, waar tot oprichting van . deze synode werd besloten. Enkele jaren later in 1949, kwam de eerste oecumenische synode bijeen te Amsterdam. Inmiddels zijn verschillende kerken uit allerlei delen van de wereld tot deze synode toegetreden, waaronder kerken uit Europa, Amerika, Afrika, Azië en Australië, in totaal 30. In Nederland hebben zich, na lange aarzeling, ook de Christelijke Gereformeerde Kerken aangesloten. Het eigenaardige van deze vergadering is, dat zij zich synode noemt, terwijl het in feite helemaal geen synode is. Een synode toch is een lichaam, dat grote bevoegdheid bezit en dat bindende besluiten kan nemen. Dat is met deze synode helemaal het geval niet. Deze synode kan beraadslagen en desnoods bepaalde oordelen uitspreken, maar meer dan adviezen en aanbevelingen voor de deelnemende kerken houden die niet in, aldus prof. Nauta. Volgens ds. Velema is de G. O. S. dan ook meer een internationaal kontakt orgaan van de gereformeerde gezindte in heel de wereld.

Draagt deze vergadering dus ten onrechte de naam synode, ik geloof, dat het met de naam Gereformeerd net zo staat. Gereformeerd toch zijn slechts zij, die volkomen achter de gereformeerde belijdenisgeschriften van onze vaderen ! staan en die ook in de praktijk willen handhaven. Ik meen dat dat van alle deelnemen de kerken niet gezegd kan worden. Zijn de Gereformeerde Kerken de naam Gereformeerd nog waardig? Glijdt deze kerk niet steeds verder af van het fundament, dat onze gereformeerde vaderen hebben gelegd en laat ze niet steeds meer los de vaste grondslagen van Gods getuigenis?

Op het agenda nu van deze synode stonden verschillende punten, waarover lang en breed en soms zeer heftig ge- { sproken is. Dat was o.a. het geval toen het rassenprobleem aan de orde kwam. Men verlangde van de synode , een duidelijke uitspraak en wel in deze zin, dat de principes van de Zuid-Afrikaanse apartheid in tegenspraak zijn met het christelijk geloof en dat de Zuid-Afrikaanse ; keren hiervan moeten getuigen t.o.v. de regering. Tot zulk een duidelijke uitspraak kwam het echter niet, aangezien de Zuid-Afrikanen geen kritiek op hun apartheidsbeleid konden accepteren. Er werd een meerderheidsnota aanvaard, waarin rassendiskriminatie en racisme werden | veroordeeld, doch niet de apartheidspolitiek van Zuid- / Afrika. Dr. Vorster en dr. Gericke konden met een gerust | hart naar huis gaan. '

Doch het rassen vraagstuk was niet het enige punt, waarover in de synode zeer verschillend werd gesproken. Dit was ook het geval toen het ging over de vraag of de vrouw toegelaten kon worden tot de kerkelijke ambten. } Voor de Gereformeerde Kerken in Nederland was dit eigenlijk geen vraag meer. Enkele maanden geleden toch : besloten deze kerken het voorbeeld van de Ned. Herv. Kerk te volgen en de ambten voor de vrouw open te stellen en haar daarin een volwaardige plaats te verlenen i met een voor haar geëigende taak. Met de uitvoering van ! dit besluit wilde men echter nog wachten tot de G.O.S. | gehouden was. Het kon immers zijn, dat deze synode nog " met enkele principiële tegenargumenten zou komen. j Met de „schriftuurlijke" tegenargumenten had men immers allang afgerekend, en dat terwijl de kerk de eeuwen^ door weigerde de ambten voor de vrouw open te stellen 3 op grond van de duidelijke uitspraken van de Schrift, v Tegenwoordig meent men echter meer licht te hebben dan 1 vroeger en onze vaderen, waaronder ook Calvijn, hebben, f naar men zegt, bepaalde teksten altijd verkeerd uitgelegd.

De uitspraak, die de G.O.S. inzake de vrouw in het ambt deed, is dan ook voor de Gereformeerden zeer teleurstel- ' lend geweest. De synode sprak uit: „Dat het de duidelijke leer van de . Schrift is, dat vrouwen zijn uitgesloten van de regerende ^ en lerende ambten". , Vooral ds. Clement Graham van de Schotse Free Presbyterian Church was een felle tegenstander van de vrouw ) ia het ambt. In zijn kerk wil men van vrouwelijke ambtsdragers niet weten. 

Het is echter een droevige zaak, dat het besluit, de vrouw \ niet toe te laten tot de ambten, maar net de meerderheid i haalde, namelijk 25 tegen 22. Daarbij komt nog, dat toen | dit besluit genomen werd, de 5 leden van de Indonesische \ delegatie niet aanwezig waren. Zij waren die dag, de 17e 1 augustus, op de ambassade in Den Haag om daar hun onafhankelijkheidsdag te vieren. Als zij bij de stemming f

tegenwoordig geweest zouden zijn, zou de uitslag er anders hebben uitgezien. De Indonesische Kerken zijn immers voor de vrouw in het ambt. Toen de Indonesische afgevaardigden later vroegen om een nieuwe bespreking en een herstemming was het weer ds. Clement Graham die zich daartegen fel verzette. De afwezigheid van de Indonesiërs had nu eenmaal in Gods voorzienigheid gelegen. Het genomen besluit bleef dus gehandhaafd. Toen werd echter de vraag gesteld of de vrouw het diakenambt niet zou mogen bekleden? Lezen wij in de Schrift niet van diakonessen? Op heel listige wijze zocht men toch nog de vrouw een kerkelijk ambt te geven. Doch ds. Graham zag heel goed in, dat het dan binnen korte tijd van kwaad tot erger gaat. Hij diende ook een motie in, waarin gezegd werd: „De grote verscheidenheid en bruikbaarheid van hulpdiensten door vrouwen in de kerk erkennende, verklaart dat er geen duidelijke Schriftuurlijke gronden zijn om tot bevestiging van vrouwelijke diakenen over te gaan".

Deze motie werd echter verworpen. Een voorstel van prof. Velema werd aanvaard met 22 tegen 20 stemmen, waarin gezegd werd, dat de leden-kerken voorzichtig moeten zijn bij het nemen van het besluit de vrouw in het diakenambt toe te laten. Onmiddellijk daarna legde prof. dr. L. Koole namens de Ned. Geref. delegatie een verklaring af, dat zij: „Overwegende dat de Generale Synode van de Gereformeerde Kerken in Nederland, na ampele overweging en studie door verschillende deputaatschappen en achtereenvolgende synoden, het principiële besluit nam de ambten open te stellen voor de vrouw, doch hieraan nog geen uitvoering gaf in afwachting van eventuele nieuwe principiële argumenten van de zijde van de Geref. Oecumenische Synode, het betreurt, dat de Geref. Oecumenische Synode, in afwijking van wat werd aanbevolen zowel door de studie- als de advieskommissie, namelijk om de kwestie open te laten voor verdere studie, thans meent op duidelijke en onbetwistbaar Schriftuurlijke gronden de vrouw niet toe te laten tot het ambt in de volle zin des woords". Dat de G.O.S. zich uit zou spreken tegen de vrouw in het ambt hadden de Gereformeerden waarschijnlijk niet verwacht en nu dit toch gebeurd is, zijn ze niet van plan zich bij deze uitspraak neer te leggen. Integendeel, sommige kerkeraden hebben zo'n haast met het toelaten van de vrouw in het   ambt, dat zij zonder formele toestemming van hun synode, al zijn overgegaan tot het bevestigen van vrouwelijke ouderlingen en diakenen. De Synode mocht eens op het genomen besluit terugkomen!!

Zo zijn in gereformeerd Rotterdam-Delf shaven zondag 1 september 12 vrouwelijke ouderlingen in hun ambt bevestigd en in Baarn 8 vrouwelijke ouderlingen  en 2 vrouwelijke diakenen. In Leiderdorp werden op dezelfde dag vader en dochter in het ambt van ouderling bevestigd. Zo holt men als een blind paard voort op de ingeslagen weg en wat zal het einde zijn? Neen, wij hebben geen reden om ons op de borst te slaan, doch dat het voor ons een waarschuwing zou zijn, de oude paden niet te verlaten!

Amersfoort

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen