Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

An na Maria van Schürman

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

An na Maria van Schürman

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

(geb. 5 november 1607)

Zij was bedreven'in veel vreemde talen, Vér in het buitenland was zij geëerd. Zij kon óók van de werken Gods verhalen In Kanaans taal, haar door God Zelf geleerd.

Zij dichtte, zong en tokkelde de snaren — Een sieraad voor de wetenschap en kunst — Maar één lied was geen werk van kunstenaren: Dat was de lofzang van Gods vrije gunst.

Zij bracht de dagen door met veel studeren En vurig biddend vond men haar bij nacht. Zij weende om de lauwe Kerk des Heeren En hunkerde naar Geesteslicht en kracht.

Zij dacht: „De Geest is uit de Kerk geweken." Zij hoorde in de Domkerk Lodenstein Van diep verval en naad'rend oordeel spreken En wist: Dat oordeel kan niet ver meer zijn.

Er kwam een man met zwierige gebaren, Welsprekend en voornaam en weids gekleed. En in de kerk verdrongen zich de scharen Om er te horen 't woord van Gods profeet.

„Vlied uit het Babyion van onze dagen, „Ga uit van haar, mijn volk, ga uit en zie, „Dat gij niet wordt gestraft met hare plagen." Zo klonk de roepstem van de Labadie.

Hij was de man, die God Zich had verkoren, Een tweede Noach op gevloekte aard. Als God de watervloeden van Zijn toorn Laat stromen, blijft alleen de ark gespaard ....

Zij volgde hem, tot smart van vele vromen, Hoofdschuddend door haar vrienden nagestaard. Die ivisten wel: Dat zijn maar schone dromen: Een kerk van heïl'gen op een zondig' aard!

En zo begon een leven van veel zwerven. Zij had gebroken met haar kunstgenot. Want heel dit leven is voortdurend sterven En wat men doet, doe men ter eer van God.

In Wiewerd heeft ze rust en vree gevonden. Maar alle rust is hier van korte duur. Want satans listen en een hart vol zonden Bedwingt men niet binnen een kloostermuur.

D' ontnuchtering is haar bespaard gebleven: Vóórdat God blies in al dat mensenwerk, Heeft Hij vervulling van haar wens gegeven: De dienst van God in Zijn volmaakte Kerk.

W. v. G. V. J

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 oktober 1957

Daniel | 8 Pagina's

An na Maria van Schürman

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 oktober 1957

Daniel | 8 Pagina's