Geestelijke groei (2)

GEESTELJK LEVEN

Verandering

In het vorige artikel hebben we vanuit de Schrift gezien dat er in het geloofsleven groei zit. Een bepaalde voortgang. Dat betekent niet dat een gelovige een beter mens wordt. Wie de Heere vreest zal de eerste zijn om dat te beamen. Het wordt er wat mij betreft niet beter op. Geestehjk groeien is ook groeien in zelfkennis en verootmoediging. Maar tegehjk kan alles niet bij het oude bUjven. Al word ik niet zozeer een beter mens, door de werking van de Geest word ik wel een ander mens. Soms mag je dat met dankbaarheid constateren. God weet mensen te veranderen. Hoe dan? Ik wil enkele dingen noemen. Dat een zonde wordt overwonnen. Een mens kan gebonden zijn door een bepaalde zwakte. Misschien herkent u het wel in uw eigen leven. Een verslaving bijvoorbeeld. Maar in de weg van het gebed komt er bevrijding. Een ander teken van geestehjke groei is het als we minder afhankelijk worden van de mensen. Het komt nogal eens voor dat het geloofsleven wordt neergedrukt door de mening en het oordeel van anderen. Eén opmerking kan ons volledig uit het lood slaan of de zegen wegnemen die we onder een preek ontvingen. Tot geestehjke groei behoort dat we hoe langer hoe meer kinderhjk afhankehjk van de Heere worden en koninkhjk onafhankehjk van de mensen. Zo wordt het ook geleerd om hoofden bijzaken te onderscheiden. We kunnen ons zo druk maken om allerlei bijkomstigheden die de zaak van het Koninkrijk van God meer kwaad dan goed doen. Het sticht niet. En ondertussen zien we niet waar het werkehjk op aan komt. Dat is een hst van de boze die ons in beslag wil nemen met tal van kleinigheden terwijl we aan het wezen, de levende dienst van God niet toekomen. Wie iets kent van de volwassenheid van het geloof krijgt een geestehjk onderscheidingsvermogen om hoofd- en bijzaken uit elkaar te houden. Om nog enkele dingen te noemen: meer vrijmoedig­ heid om voor de Naam van Christus uit te komen. In het verleden hield ik al gauw mijn mond maar nu word ik innerüjk gedreven door de Geest. Er komt beshstheid in je leven. Want geestehjke groei zorgt voor ruggegraat. Zouden we in dit verband ook de vergevingsgezindheid niet moeten noemen? Als je het mag opbrengen om een ander met hefde tegemoet te treden terwijl je dat voorheen niet kon. Dat is groei! En niet te vergeten een toenemend geloofsvertrouwen. Door de toevlucht te nemen tot Gods beloften die vast en zeker zijn.

Verankerd in het Woord

Hiermee komen we bij de kern van geestehjke groei. Het gaat om een Woordbetrokken leven, om de verankering in het spreken van God. Zodat er iets komen mag van een vaste gang. De dichter van ps. 119 heeft er om gebeden: Maak in Uw Woord mijn gang en treden vast. En Calvijn schrijft in zijn uiüeg van Efeze 4: „Kinderen zijn toch zij, die nog geen vaste gang hebben in de weg des Heeren, maar wankelen, (..) altijd twijfehnoedig, altijd ongestadig. Maar die waarhjk gefundeerd zijn in de leer van Christus, hoewel zij nog niet vohnaakt zijn, hebben nochtans zo'n grote voorzichtigheid en sterkte, dat zij (..) standvastig voortgaan in de rechte loop." Let er op dat Calvijn het woord „nochtans" gebruikt. We proeven in dit citaat de spanning die het levende geloof met zich meebrengt. De aanvechtingen kunnen hevig zijn. Als ik Gods genade en nabijheid niet beleef. Of als ik zelfs het tegendeel ervaar van wat de Heere belooft. Ik kan het zicht op God kwijt zijn. Maar God is het zicht op mij niet kwijt! En om dat nu te behjden tegen alles in! Nochtans ... - dat is een gerijpt geloof. Zou dit nochtans-geloof niet het diepste geloof zijn dat er is? Omdat het heeft leren steunen op het Woord alleen. Dan laten we ons niet leiden door onze stemmingen, maar door de stem des Heeren. Daar is geloofsoefening en ook geloofsgroei voor nodig. De kern van geestelijke groei is dat we steeds vaster leren belijden: „Al wat Gij ooit beloofd hebt, zal bestaan".

Belemmeringeiï

We stellen de vraag waardoor deze groei wordt belemmerd en waardoor bevorderd? Eerst enkele belemmeringen. Dat kunnen' onbeleden zonden zijn. Tegenover de Heere en tegenover de naaste. Zonden die worden weggestopt of verdrongen. Daardoor wordt de geloofsovergave geblokkeerd. We kunnen God niet recht in de ogen zien. Ook het bewust vasthouden aan zondige gewoonten is een sta-in-de-weg. Evenals nalatigheid en sleur in ons bidden. Het gebed is geen worsteling meer om genade. Wie kent dat bij tijden niet: dat matte bidden zonder verwachting? Maar dat zijn bepaald geen tijden van geesteUjke bloei en groei. Andere belemmeringen zijn: een egoïstische levensinstelhng, ongehoorzaamheid in het doen van Gods wil (denk aan Jona die bij de Heere vandaan vluchtte). En niet te vergeten slordigheid in de omgang met het Woord. Dat is zoiets als je eten laten staan. Of zeer onregehnatig eten. Voor een kind in de groei is gezond en regelmatig eten een eerste vereiste. Hiermee zijn we bij het volgende:

Hoe wordt groei bevorderd?

Gods kinderen zijn levenslang in de groei. Daarom is het Woord nodig als geestelijk voedsel. Lees en onderzoek het. Laat er ook tijd voor meditatie zijn. In onze gejaagde tijd dreigt de overdenking van het Woord er bij in te schieten terwijl het broodnodig is. In de Schrift vinden we melk als we nog aan het begin staan. De Heihge Geest zal er voor zorgen dat we de juiste maat ontvangen, de hoeveelheid die we verdragen kunnen. Maar er is ook vaste spijs als we worden ingewijd in de verborgenheden van Gods genade. Als we ontdekken hoe vast de zaUgheid verankerd ligt in Gods verkiezende üefde en in het werk van Christus. Ter bevordering van de geestelijke groei dienen verder: de volharding in het gebed en het meeleven binnen de gemeente waar als het goed is een gezond en groeizaam khmaat heerst. Het kan in een gemeente helaas te koud zijn. Vooral jongeren zijn daar gevoehg voor Ik noem in dit verband ook de sacramenten, middelen gegeven met het oog op groei. We bidden het na de viering van het Heihg Avondmaal: „... dat Gij door de werking van Uw Heiüge Geest, de gedachtenis van onze Heere Jezus Christus, en de verkondiging van Zijn dood, ons tot dageUjks toenemen(!) in het rechte geloof, en in de zalige gemeenschap van Christus wilt laten gedijen". Daar hebt u het: toenemen in het geloof als vrucht van de Avondmaalsviering.

Snoeien

Dat kan een hele weg zijn. Vooral omdat de Heere snoeit in het leven van de Zijnen. Daarbij gaat het om meer vrucht 0oh. 15). Het belangrijkste snoeimes dat de Heihge Geest hanteert is het Woord. Daarmee wordt eigengerechtigheid aangewezen en weggesneden. Dat doet pijn. Maar het is wel heilzaam. Ook moeiüjke perioden kunnen tot Gods snoeiwerk behoren. In deze weg komt het tot geestehjke verdieping. Volgens Paulus werkt juist verdrukking volharding (Rom. 5:3). Bovendien werken alle dingen mee ten goede voor degenen die God liefhebben (Rom. 8 : 28). En Paulus schreef uit eigen ervaring. De Heere heeft hem klein gehouden door middel van die scherpe doom in zijn vlees (2 Kor 12 : 7). Moeizame tijden kunnen tegelijk groeizame tijden zijn. Dat is het wonder van Gods genade. We moeten door veel verdrukkingen ingaan in het Koninkrijk van God (Hand. 14 : 22). Waarom? Omdat we in deze weg geoefend worden in het leven met Christus. Een leven van sterven aan onszelf.

Zelfonderzoek

Ik kom tot een afronding. De vraag komt naar ons toe hoe het met de geestehjke groei staat? In ons eigen leven en in de gemeente. Is er doorbrekend werk van de Geest? Komen er mensen tot ruimte? Wordt de vaste zekerheid van het geloof in het Woord gevonden? Dat konden wel eens ontdekkende en beschamende vragen zijn. Wat is het geloofsleven dikwijls beneden de maat. Aan de andere kant is het ook waar dat geesteUjke groei door onszelf moeilijk te registreren valt. Voor een ander is het soms eerder waarneembaar. Zoals bij een kind dat je een hele tijd niet hebt gezien, terwijl het ondertussen fors gegroeid bhjkt te zijn. Zo kan het ook gaan bij iemand die de Heere vreest. Je spreekt elkaar na lange tijd, en dan valt het op hoe die ander geestehjk is gegroeid. In het verleden kwam een gesprek over het geloofsleven maar moeihjk op gang, terwijl het nu vanzelf gaat. Zo kunnen we bij een predikant verdieping in zijn prediking bespeuren. En zo zouden er meer voorbeelden van geestehjke groei te geven zijn. Voor een ander beter waar­ neembaar dan voor jezelf. Want hoe hgt het voor eigen beleving? Hoe meer we mogen groeien hoe meer we ons tekort gaan zien. Dat is het paradoxale van geestehjke groei. Calvijn schrijft ergens: hoe meer iemand gevorderd is, hoe meer hij gaat zien hoe ver het doel nog verwijderd is. Bovendien is volgens de reformator die mens waarhjk wijs die weet hoeveel hem nog ontbreekt. Het gaat dus niet zozeer om groter groeien. Het is eerder een kleiner groeien. En tegeUjk is het een sterker worden in de Heere. We zouden deze beide artikelen kunnen samenvatten met het levensdevies van Johannes de Doper: „Hij moet wassen, maar ik minder worden" (Joh. 3 : 30). Laat er veel gebed zijn om dit opwassen in de genade en de kennis van Christus.

A. J.C.S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen