Zijner handen werk

(3.)

De morgen.

„Het aanbreken van de dag is bij heldere hemel overal een verheven natuurverschijnsel. In Palestina worden vooral in de zomer, die bijna geen nevels kent., de afzonderlijke phasen van de morgen nog dichter opeengedrongen. Men denkt soms, dat het toenemen van het prille licht schoksgewijze vordert, totdat met het plotselinge verschijnen van de zon het verblindende licht en de gloeiende dag ineens aanwezig is", aldus Dr G. Dalman in zijn boek „Arbeit und Sitte in Palastina".

Met deze aanhaling is het begin van de dag in het Oosten juist getekend. Bij ons gaat er nog een vrij langdurige schemering vooraf aan het ogenblik, dat de dagvorstin zich langzaam boven de Oosterkimme verheft. Die schemering is in 't Oosten veel korter. Mijn lezers, die in Indonesië geweest zijn, zullen dat beamen.

Wij zullen op dat verschijnsel niet verder ingaan.

Genoeg zij de vermelding, dat dat komt door de breedteverschillen tussen daar en hier. Hoe noordelijker men komt, hoe langer de schemering duurt. Ieder, die kaas gegeten heeft van de wiskundige Aardrijkskunde zal dat beamen.

Bij ons wordt het dus zo langzamerhand licht, in Kanaan gaat dat veel vlugger, omdat het Zuidelijker ligt.

Het eerste teken, dat „de verschrikking van de nacht en de pestilentie, die in de donkerheid wandelt" (Ps. 91 : 5 en 6) haar einde tegemoetgaan, is het verschijnen van de Morgenster in al haar Oostelijke luis*ter. Wanneer die boven de Oostelijke Palestijnse horizon komt, dan duurt het nog een kleine twee uur, voordat de zon opgaat. Dat die morgenster in het Oosten iets bijzonders is, bewijzen de vele bijbelplaatsen, die er over spreken. „En wij hebben het profetisch woord, dat zeer vast is; en gij doet wel, dat gij daarop acht hebt,

als op het licht, schijnende in een duistere plaats, totdat de dag aanlichte en de morgenster opga in uw harten", zegt Petrus (2 Petr. 1 : 19). , , Hoe zijt gij uit de hemel gevallen, o morgenster" enz. Zo wordt hier in Jes. 14 : 12 de gevallen koning van Babel genoemd. Christus belooft aan de getrouwen in Thyatire de morgenster als zijnde het einde van de donkerheid, en wie heeft nooit gehoord van de blinkende morgenster? Blinkend was zij zeker, want zij gaf en geeft zoveel licht, dat er van de voorwerpen een duidelijke schaduw ontstaat.

De tijd, dat de morgenster scheen, vonden de oude legeraanvoerders de beste om de vijand aan te vallen. Zo viel Saul de Ammonieten aan in de morgenwake (1 Sam. 11 : 11).

Ook ging men in deze tijd op reis. Men kon dan voldoende zien, terwijl men nog niet gekweld werd door de grote hitte. Abraham gaat zeer vroeg met Izak naar Moria.

Dan komt er zo langzamerhand in het Oosten een flauw lichtverschijnsel omhoog, dat steeds sterker wordt. De Arabieren noemen dit de morgenzuil. In Ps. 22 : 1 staat: op Aijeleth hasschachar". Dit wijst op die morgenzuil. Vertaald is het: p de wijze van: De hinde des dageraads".

Steeds lichter wordt het nu in het Oosten. Typisch is, dat het morgenrood veel minder opvallend is dan bij ons. Dikwijls is er zelf niets van te zien. Is het wel duidelijk te zien, dan is het een „droevig rood" en duidt het op regen. Eigenaardig is het, dat er kort voor het opgaan der zon wel een roodachtige streep verschijnt aan de Westelijke horizon (avondrood in de vroege morgen)

Dan gaan de schaduwen vlieden „en daar werd licht". Ineens. Dan komt de zonneschijf, hel glanzend, „vrolijk als een held om het pad te lopen." Zijner handen werk komt hier op een luisterijke wijze tot uiting. David heeft dat meermalen gezien en is er door getroffen. In 2 Sam. 23 : 3—4 gebruikt hij dit schouwspel om de Messias te tekenen: Er zal zijn een Heerser over de mensen en Hij zal zijn gel ijk het licht des morgens, wanneer de zon opgaat, des morgens zonder wolken..."

Nu begint de arbeidsdag. De herder gaat er op uit, want na enkele uren wordt de zon reeds heet en dan moeten de kudden reeds rusten en worden ze gedrenkt.

In deze tijd nl. na enkele uren verdw T een het manna en tot zo lang hield Nehemia de poorten gesloten van Jeruzalem. Dat het dan al zeer heet was, bleek uit de zonnesteek van het zoontje van de Sunamietische al lang vóór de middag, want hij stierf op de middag.

De middag.

Men heeft een eenvoudig middel om de middag te bepalen: de handpalm wordt horizontaal gehouden, één vinger wordt loodrecht naar beneden gestoken en wanneer deze dan geen schaduw meer geeft, is het middag (weer een bewijs, hoe dikwijls primitieve volkeren de schaduw gebruiken als tijdmeter. Zie ook 't vorige artikel).

Dan is de tijd aangebroken van de grote hitte, vooral in de zomer. De temperatuur kan dan zeer hoog oplopen. In 1916 steeg de maximumdagtemperatuur tot 43° C in Berseba en 's nachts was het nog 25° C heet. De relatieve vochtigheid, die in ons 1 and 70'7c bedraagt, daalde toen tot 2 f ; , waarbij het is' voorgekomen, dat de nagels barstten en de opperhuid afschilferde. Natuurlijk zijn dit uitzonderingen, maar temperaturen van 26°—30° C zijn toch zeker geen zeldzaamheden. De middaghoogte van de zon kan in Jeruzalem 81.5 graden bedragen, zodat de stralen dan bijna loodrecht neervallen. Doch hierover later D.V. meer.

Toch wordt op normale dagen de arbeid 's middags door de Palestijnse boer niet onderbroken. Wel wordt gerust tijdens het nuttigen van een koude maaltijd: et van het brood en doop uw bete in de azijn. Zo zat zij neder aan de zijde van de maaiers en hij langde haar geroost koren (Ruth 2 : 14.)

Wie in Nederland lang in de zon werkt, w T ordt bruin, in Kanaan donkerbruin, bij zwart af. De bruid uit Hooglied 1 heeft in de wijngaarden gewerkt en dan zegt ze in vers 6: Ziet mij aan, dat ik zwartachtig ben, omdat mij de zon heeft beschenen." Job was ook zwart, maar dat kwam niet door de zon, maar van ellende (Job 30 : 28.)

Zij, die niet aan het werk hoefden, rustten gedurende de warmste uren van de dag. Zo vinden we Abraham in de deur zijner tent. Isboseth en Eglon worden dan vermoord (slaapstede op den middag — verkoelkamer.)

Gevaarlijk wordt de grote zonnehitte, doordat het gras en andere planten verdrogen. Een enkele vonk is dan voldoende om de hevigste bos-en weidebranden te krijgen. Gelijk het vuur een woud verbrandt, en gelijk de vlam de bergen aansteekt (Ps. 83 : 15.) Dat is ook het verderf, dat op de middag verwoest (Ps 91 : 6.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen