Mevrouw Polinder en haar borduurkaarten

Ze worden verstuurd door het hele land, de kaartjes van mevrouw Polinden Een klein borduurwerkje in een passe-partout. Ze zijn te koop in Hoogeveen, Gouda en Nunspeet. Daar wil ik wel iets meer over weten. Op een morgen ga ik ernaartoe om een afspraak te maken. De Vicarieweg is te vinden aan de westkant van Nunspeet, daar waar weilanden zich uitstrekken tot aan het Veluwemeer De weg waar ik op rijd, eindigt op het erf van een boerderij. Ben ik hier op het juiste adres? Aan de linkerkant is een stacaravan tegen een grote veldschuur aangebouwd. Door een raampje zie ik een bekend gezicht Dus toch!

„Ben je hier verdwaald?", is de vraag waarmee ik verwelkomd word. Voor ik een antwoord op deze vraag heb verzonnen, zit ik al in een makkelijke stoel met een kop koffie en een dikke plak koek. Gastvrij zijn ze hier Meneer Polinder zit tegenover me. Het aardappelmandje op z'n knieën.

Polinder staat op. „Even kijken bij de keizersnede. Drieëndertig dagen over tijd, dat is veel te lang." Ik begrijp dat het om een koe gaat. Erg veel rust voelt de boer in ruste niet. Als hij wat later binnen komt, kijkt mevrouw Polinder hem vragend aan. „Een prachtkalf, bijna zeventig kilo", zegt hij op een manier alsof hij nog niet gelooft dat dit goed kon gaan.

Als het doel van m'n bezoek ter sprake komt, haalt mevrouw Polinder na wat aarzeling een aantal dozen te voorschijn. We verhuizen naar de grote tafel die tegen het raam staat. Het uitzicht is schitterend. Wat een rust gaat er uit van enkel weilanden, boomwallen, vogels en vee. Een schilderij dat elke minuut anders is en daardoor nooit verveelt. Als meneer Polinder vertelt wat er allemaal te leren is uit Gods Schepping door alleen maar uit dit raam te kijken, begrijp ik dat ze deze bewoning niet willen ruilen voor een huis in het dorp. De dozen gaan open. Patroontjes, kleine lapjes met kunstwerkjes in kruissteken en kant-en-klarekaartjes worden op het pluche tafelkleed uitgestald. Restjes borduurgaren uit de gemeente gaan hiernaartoe. Een werknemer van een drukkerij snijdt de kaartjes uit papierafval. Anderen schrijven met sierlijke letters: Hartelijk gefeliciteerd met uw verjaardag. Gefeliciteerd met de geboorte van zoon of dochter, Gefeliciteerd met uw huwelijk. En Van harte beterschap.
De patroontjes komen overal vandaan, het is wel moeilijk om steeds nieuwe te vinden. Bloemen, mandjes, beertjes en eendjes. „Iedereen vindt de eendjes mooi, die zijn altijd het eerst verkocht." Mevrouw Polinder borduurt. Niet alleen, een mevrouw uit de gemeente helpt. Meneer Polinder maakt met een snijpasser de raampjes in de kaartjes. Even een demonstratie. Met bewondering zie ik hoe de handen, die aan fijn werk niet gewoon zijn, dit precisiewerkje uitvoeren.
Hoeveel kaartjes zijn er al gemaakt? Als ik het aantal hoor, denk ik dat veel lezers al eens verrast zullen zijn met een kaartje dat hier gemaakt is. De onkosten zijn laag. Bijna de hele opbrengst is voor de zending. „Zolang ik het nog kan zien, hoop ik er mee door te gaan", zegt mevrouw Polinder We lopen nog even naar de schuur waar de boreling ligt. Nog vochtig, trillend, knipperend tegen het felle licht, na negen maanden en drieëndertig dagen in het donker Er is weer een wonder gebeurd.
Als ik nog even naar binnen ga om te bedanken, zijn de kaartjes opgeruimd. De tafel staat gedekt. Twee bordjes. Alles samen gedeeld, deze week vijftig jaar Straks delen ze weer Aardappels, worteltjes en havermoutpap. 'k Was onverwachts gekomen. Dat kan hier. Een afspraak maken hoeft niet meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen