Kleien met Fimo, een van de hobby's van een Ridderkerkse huisvrouw

Op bezocht in april de aquarelcursus van Terdege en zo ontstond het contact. Ze maakte zulke leuke dingen van klei, vertelde haar ook aanwezige vader, en dat was de reden voor een bezoek aan mevrouw Elly Krijgsman-van Gent. In de romantisch-klassiek ingerichte woonkamer in Ridderkerk valt m'n oog direct op een fraaie aquarel: een paar houten bankjes en een tafel in een boomgaard. Pot thee, goed boek, fluitende vogels, rust, denk je er meteen bij. Is dit na twee aprildagen cursus al geschilderd? „Nee", legt mevrouw Krijgsman uit, „na die cursussen ben ik les gaan nemen in Rotterdam. Ik vond deze zo mooi geworden, 'k heb 'm meteen opgehangen." Maar dan nog: na enkele maanden al dit resultaat. „Nu ja", voegt ze er bescheiden aan toe, „ik denk dat ik het een beetje in m'n vingers heb." Met het kleien is dat net zo. Al vindt Elly Krijgsman (34, moeder van drie zoons) dat een ander niet meteen moet zeggen: Dat kan ik nietje kunt het op z'n minst proberen. Zelf begon ze ermee toen ze voor de meisjesclub eens wat anders wilde. „Ik zocht iets origineels. Een keer per jaar is er voor Woord & Daad een verkoping, waar onze club ook wat voor maakt. In een winkel zag ik Fimo-klei en ik dacht: hé, dat is leuk. 'k Heb een poosje zelf wat geoefend en het toen ook de meisjes geleerd. Eerst zeiden ze: Dat kan ik niet, maar nu staan ze versteld van zichzelf Afgelopen maart was die verkoping. We hadden spelden en broches en zo, het sloeg heel erg aan. Ik ben toen zelfverder gegaan."

Muziekdoosjes
Als je de haarspelden en broches bekijkt, is het niet moeilijk te begrijpen dat de verkoop hep als een trein. Beertjes en andere kleine dieren met kleertjes aan sieren de metalen haarklemmen en broches. Mini-kunstwerkjes. Wat mevrouw Krijgsman verder allemaal heeft gemaakt, is bijna te veel om op te noemen. Veel figuurtjes doen denken aan de prenten van Beatrix Potter, al doet Elly alles uit haar hoofd. Schattig om te zien zijn de muziekdoosjes. Een houten kistje (zelfgemaakt) op z'n kant met twee verdiepingen. Op de begane grond leest pa muis in z'n leunstoel zijn krantje. Achter een naar voren geplaatst muurtje is het muziekdoosje, zo'n baby-dingetje, verborgen. De bovenverdieping is ingericht als kinderkamer. Daar zit ma muis met een kleintje op schoot. Trek je aan het touwtje van het muziekdoosje, dan klinkt niet alleen het muziekje, maar draait ook de stoel met ma heen en weer, alsof ze haar muisje wiegt. Een muziekdoosje met opdraaimechanisme brengt een wip met twee klei-diertjes in beweging. Op een deksel van een leuk glazen potje is een klei-konijntje geplaatst. De potloden met een kleifiguurtje erop lijken zo uit de winkel te komen. „Kijk, dit lijkt heel moeilijk, maar het is echt eenvoudig hoor." Ze laat een doosje zien waarvan het deksel versierd is met een aardbeienrankje met bloesem en vruchtjes.

Kleuren mengen
Mevrouw Krijgsman kleit op een glazen plaatje. Als de voorwerpjes klaar zijn, legt ze ze met behulp van een aardappelmesje op een badkamertegel; op die tegel gaat het spul de oven in. Fimo-klei is in verschillende kleuren te koop; de werkstukjes hoeven niet geverfd te worden. „Je moet het op handtemperatuur verwerken, dus even goed kneden. Het gaat 20 minuten in de oven op ongeveer 120 graden en dan vernis ik het met Fimo-vernis. De klei is heel sterk, het breekt niet. Als het gebakken is, lijm ik het vast met één-secondelijm." Momenteel is ze een spaarpot aan het maken. Een (alweer zelfgemaakt) houten huisje met een gleuf in het dak en een slotje op de deur. Buiten staan een kleipoppetje, een mandje met bloemen en dergelijke. De houten deur is zalmroze geverfd en die kleur moesten de klei-kozijnen ook krijgen. Fimo-roze is echter hardroze Dus heeft Elly net zo lang gemengd met andere kleuren tot ze de juiste kleur te pakken had. „Mengen gaat echt heel goed", is haar ervaring. „Soms heb ik wel wat kleine restjes klei over die ik niet meer kan verwerken. Daarmee vul ik bij voorbeeld een stoel op, kijk." De berefauteuil is van buiten keurig bekleed met plakjes groene klei; als je 'm ondersteboven houdt zie je pas dat de zitting uit resten bestaat.

Voordoen
Duur vindt de Ridderkerkse haar hobby niet. „Een pakje klei kost 3 gulden 75, maar daar doe je best lang mee. Je hebt per poppetje bij voorbeeld maar heel weinig van één kleur nodig. Als basispakket raad ik bruin, rood, wit, blauw en groen aan. Je kunt het goed mengen, dus je hebt eigenlijk meer kleuren. Om de paar weken koop je er eens een kleurtje bij. De eerste aanschaf is zo'n dertig gulden, denk ik. Ik word geregeld gevraagd om het mensen voor te doen. Dat doe ik graag. De mensen denken dat ze het niet kunnen en daarom doen ze het niet. Of ze zeggen tegen me: De klei korrelt zo, het wordt niks. Maar dan moet je het eerst even warmen in je handen, soepel maken." Deze zomer heeft mevrouw Krijgsman een "cursus" van een dagje gegeven op camping Bergzicht bij Ommen. „Ik neem dan wat potten mee, wat spelden, wat broches, dan kan men aan de gang."

Gaven
Omdat ze vond dat dat zo hoorde als je met een nieuwe hobby startte, kocht de veelzijdige huisvrouw boekjes over het werken met Fimo-klei. „Ik gebruik ze nauwelijks. Als je eenmaal weet hoe lang het moet bakken, en dat je na het gebruik van donkerblauwe klei je handen goed moet wassen voor je met wit begint, dan heb je geen boekje meer nodig. Behalve dan als je voorbeelden eruit wilt namaken. Ik doe dat zelf niet, maar wat geeft het nou of mensen iets namaken? Later komen ze wel verder. En al zou je uit een boekje werken - het geeft bevrediging. Het zijn wel gaven die je krijgt. Soms denk ik ook wel: Ik heb te veel... We hebben allemaal een gave. Mijn oudste is absoluut niet creatief, maar hij speelt wel heel mooi orgel en fluit. De tweede kan dat niet, maar die is weer creatief." Met moederlijke trots toont ze een doosje waarvan haar zoon het deksel versierde met een kleifiguurtje. Haast niet te onderscheiden van het exemplaar dat ze zelf maakte.

Niet overspannen
„Mijn vader is ook heel creatief, die ziet in elk stuk hout een kastje. Ik was thuis ook altijd aan het timmeren. En nu ik getrouwd ben nog. Kijk, die eettafel heb ik gemaakt, en dat kleine tafeltje, en de schoorsteenmantel. Die rand is van in mallen gegoten gips en de rest is gefreesd hout. Die tuinbank daar, die stond bij m'n vader in de tuin. Hij zakte van ellende en ouderdom in elkaar, maar ik vroeg: Mag ik 'm, pa? Nou ja, vooruit. Ik heb 'm opgeknapt en nu staat-ie daar achter de eettafel. En iedereen zegt: wat een leuke bank! Boven wil ik nog een groot bureau in een L-vorm maken. Er staan nu nog twee bureaus. En als er wat afgetimmerd moet worden doe ik het ook zelf. En naaien - ik naai al m'n kleren zelf, en voor de kinderen. En ook wel voor anderen. Ik ben niet elke dag aan het kleien, maar ik ben wel elke dag een uurtje met iets creatiefs bezig: schilderen, kleien, naaien, timmeren, een paar bladen doornemen om ideeën op te doen... Dat geeft ook een stimulans om wat harder te werken in huis." Niet dat mevrouw Krijgsman overspannen door het huis loopt te hollen met een stofdoek of zeem om maar een uurtje over te hebben om te schilderen. „Met een hobby heb je volgens mij minder kans om gestresst te worden. Ik weet wel, het is voorbijgaand, maar het is toch belangrijk."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen