Dag in, dag uit

Lang voordat Anne-Ruth (17) haar vwo-diploma behaalde, had ze al aangekondigd dat ze niet meteen verder wilde studeren maar er eerst een jaar tussenuit zou gaan. Geld verdienen, iets van de wereld zien èn nadenken over een eventuele vervolgstudie. Direct na de zomervakantie is Anne-Ruth dus naar het Arbeidsbureau gestapt ornzich te laten inschrijven. Tot haar verrassing kon ze een paar dagen later al aan de slag. Bij de Hema, afdeling mode. Haar werkzaamheden bestaan uit het ophangen en opvouwen van hemdjes, broekjes en kinderkleren, afgewisseld-—- met kassadienst. Voor beide taken heeft ze een mooie lichtgroene schortjas gekregen, plus een kortingspas, een personeelsnummer en een pasje om 's morgens het gebouw binnen te komen. Nog maar twee dagen had Anne-Ruth gewerkt of ze kwam al helemaal onthutst thuis met de mededeling dat ze op "kassales" moest. „Ik kan nog niet zo goed geld teruggeven ", vertelde ze verlegen. „ Weet u dat ze voor ieder rolletje " kleingeld twee kwartjes moeten betalen, mam, en dat we er dus heel zuinig op moeten zijn "Nee, dat wist ik niet, maar ik had al wel gemerkt dat caissières altijd heel blij zijn met stuivers en dubbeltjes.
„Ik moest aan de chef voordoen wat ik teruggeef als iemand voor f 10,60 koopt en met f 25,00 betaalt", vertelde Anne-Ruth verder, „maar ik deed het niet goed. Ik moest vragen of de klant er misschien ook zestig cent bij had.",, Of een gulden", viel ik haar in de rede, want ik weet soms ook wel eens iets. „Dat zei de chef ook al", zei Anne-Ruth en verontwaardigd stak ze haar handen in de lucht: „ Wat heeft die gulden nu met zestig cent te maken?" „Dat leer je nu juist op kassales", grinnikte ik, terwijl ik alle mogelij ke moeite deed om mijn gezicht in de plooi te houden. Het zinde Anne-Ruth, die op vijfjarige leeftijd al kon rekenen als de beste, beslist niet dat ze nu op bijles moet.
Inmiddels zijn we een paar maanden verder en kent Anne-Ruth alle kneepjes van het vak. Ook die van het geld teruggeven. Ze heeft nu met Esther een nieuw onderwerp van gesprek gevonden. „Heb jij ook wel eens lastige klanten bij de kassa, Esther?", vraagt Anne-Ruth tijdens het avondeten aan haar zusje. Esther (16), die al bijna een jaar een zaterdagbaantje heeft bij onze supermarkt, schiet meteen in de lach. ,Ja, vanmiddag nog", zegt ze, meteen knipoog naar mij „ en het was nog wel mijn eigen moeder! " Meteen schiet het schaamrood me weer naar de kaken. Vanmiddag had Esther me, dacht ik, te veel berekend. In mijn karretje lagen maar een paar artikelen en volgens de kassabon moest ik meer dan dertig gulden betalen. Met een lange rij mensen achter me ging ik dat tér plekke uitzoeken. Natuurlijk had Esther gelijk (ik had een fles aftershave voor Jelle even over het hoofd gezien) en ging ik af als een gieter. Misschien moet ik ook maar eens naar de kassales!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen