Evangelisch (18)

In een aantal artikelen maken we kennis met de evangelische beweging. We hebben gezien hoe verschillende organisaties de kerk aantrekkelijk proberen te maken voor zowel eigen leden als buitenstaanders. Dit laatste brengt ons bij een nieuw punt dat onze aandacht vraagt. Evangelische gemeenten voelen een sterke drang om buitenkerkelijken in aanraking te brengen met het Evangelie. Die drang houdt ons een spiegel voor. We gaan ook na op welke wijze het evangelisatiewerk in evangelische kring gestalte krijgt. Kunnen wij daarvan leren?

In 1974, zo zagen we eerder, werd in het Zwitserse Lausanne een wereldwijd congres gehouden van evangelicale leiders. Tijdens dit congres werd de Verbintenis van Lausanne opgesteld, een gezamenlijke verklaring die nog altijd gezag heeft binnen de wereldwijde evangelicale beweging. De verklaring legt grote nadruk op de taak van de kerk om het Evangelie uit te dragen. In de inleiding lezen we al:

"Wij geloven dat het Evangelie het goede nieuws van God voor de gehele wereld is. Wij zijn vastbesloten, door Zijn genade, gehoorzaam te zijn aan de opdracht van Jezus Christus om Zijn heil aan alle mensen te verkondigen en alle volken tot Zijn discipelen te maken."

In de verklaring zelf wordt ook een schuldbelijdenis uitgesproken dat zoveel wereldburgers niet bereikt zijn met het Evangelie. "Dat zo velen verwaarloosd werden is een voortdurend verwijt aan ons en aan de gehele kerk." Op het congres van 1974 volgden nog diverse andere bijeenkomsten waarin telkens opnieuw de zendingsopdracht van Christus aan de kerk werd herhaald. De gezamenlijke documenten van al deze congressen werden gebundeld uitgegeven onder de veelzeggende naam: Christus bekend maken.

Spiegel

De sterke zendings- en evangelisatiedrang binnen de evangelicale bewe- ging houdt ons een indringende spiegel voor. Weegt de zielennood van zo vele miljoenen wereldburgers op ons hart? Zuchten we wel eens onder de wetenschap dat dagelijks vele, vele honderden mensen sterven die nooit het Evangelie van vrije genade hebben gehoord? Of moeten we onszelf herkennen in een Jona die onbewogen wachtte op de ondergang van de goddeloze stad Ninevé?

We mogen onszelf de vraag stellen waarom evangelische kerken over het algemeen veel meer aan zending en evangelisatie doen dan wij. Ooit vertrouwde een evangelische voorganger me toe dat een derde van het collectegeld in zijn gemeente aan zending en evangelisatie wordt besteed. "We streven er eigenlijk naar om dit aandeel te laten groeien", zei hij er haast verontschuldigend achteraan, alsof hij zich schaamde dat de gemeente veel minder deed dat ze kon.

Het is ook niet vruchtbaar om een al te gehaast oordeel uit te spreken over deze drang. We zijn wel eens geneigd om onmiddellijk het oordeel "menselijk activisme" uit te spreken. Doen we dan recht aan een beweging die Gods Woord overal ter wereld probeert te verspreiden? Lopen we dan niet te snel weg van de spiegel, waarin we ons gebrek aan bewogenheid met de medemens kunnen zien?

Schriftuurlijk

De drang om het Evangelie te verkondigen is schriftuurlijk. De opdracht van de Heere Jezus aan Zijn jongeren kan niet op twee manieren worden uitgelegd: "Gaat dan henen, onderwijst al de volken..." (Matth 28:19) en "Gaat heen in de gehele wereld, predikt het Evangelie alle creaturen" (Mark 16:15). In evangeUsche kring worden deze teksten wel de "Grote Opdracht" genoemd. Zo heeft het evangelisatie-instituut Agapè als motto: "Uitgedaagd door de Grote Opdracht". Joop Strietman van de beweging Operatie Mobilisatie schreef op zijn beurt het boekje Wat doe ik met de Grote Opdracht? .

Laten we eens wat nader kennis maken met de evangelische manier van evangeliseren. Het eerste wat opvalt, is een geweldige activiteit onder evangelische christenen. We zullen enkele organisaties noemen waarvan de lezer de namen misschien heeft gehoord. Mogelijk kreeg een van uw kinderen een uitnodiging om mee te werken met een activiteit van deze organisaties. Dan is het goed om te weten wat u er kunt verwachten. We willen nu vooral feitelijke informatie geven. Door middel van citaten krijgt u een eerste indruk welke visie evangelische organisaties voor hun zendings- en evangelisatiewerk hebben. In een volgend artikel willen we tot een beoordeling komen. Daarbij zal Gods Woord de maatstaf moeten zijn.

Navigators

Een tamelijk oude organisatie is Navigators, in 1933 opgericht door de Amerikaan Dason Troddman. Het doel van Navigators is mensen in aanraking te brengen met Gods Woord en hen te blijven helpen Gods Woord te onderzoeken. Sinds 1948 is Navigators in Nederland actief. Tijdens de evangelisatiecampagnes van Billy Graham verleende de organisatie nazorg. Sinds 1964 richt Navigators zich vooral op studenten en ook op jongeren in het algemeen. Door middel van studentenverenigingen, conferenties, sportkampen en stilteweekends probeert de organisatie jongeren te bereiken. Maar ook werd er eerder dit jaar een muziekfestival georganiseerd. Het werd, zo meldt Navigators met een zekere trots, "een prachtige avond waarin we werden vermaakt door een scala aan optredens van rock, Nederlandstalig tot eigen geschreven liedjes."

Navigators presenteert zichzelf als een "interkerkelijke beweging, die wil meehelpen om op een eigentijdse manier Christus zichtbaar te maken aan mensen binnen het eigene van hun leefwereld, zodat zij kunnen kiezen om met Hem te gaan leven." Het motto is "Christus kennen en bekendmaken". Want we geloven, zo luidt de uitleg, dat leven pas echt leven wordt, wanneer je God leert kennen. God leer je het beste kennen door met Jezus Christus te gaan leven. Dat het een ronduit evangelische beweging is, blijkt uit deze omschrijving duidelijk.

Youth for Christ

Ruim tien jaar na de oprichting van Navigators ontstond in 1944, eveneens in de Verenigde Staten, de orga­ nisatie Youth for Christ. Talloze Amerikanen waren uit hun gezinnen weggehaald door de Tweede Wereldoorlog; duizenden van hen keerden nooit terug. In deze 'vaderloze cultuur' wilden jongeren hun eigen leeftijdgenoten bereiken met het Evangelie. Dat verklaart de naam, die "Jeugd voor Christus" betekent. Grote campagnes werden opgezet waarin jongeren werden opgeroepen een "keuze voor Jezus" te maken. In 1946 bezocht een campagneteam de Rotterdamse Ahoy-hallen. Vele honderden jongeren luisterden daar naar "korte, uitdagende preken en zongen moderne liederen".

Youth for Christ stond ook aan de wieg van de zogeheten koffiebars, waar tienduizenden jongeren in een gezellige sfeer elkaar ontmoetten rond film en muziek. Vol trots wordt gemeld hoe PvdA-leider Wouter Bos over de organisatie zei: "Bij Youth for Christ" werd gelachen. Geloof als iets vrolijks, dat was een verademing." Naderhand ging de beweging zich, in samenwerking met plaatselijke gemeenten, ook op de kerkelijke jeugd richten. Inmiddels zijn er 800 clubs in het hele land met 16.000 deelnemers. In dertig plaatsen in ons land is Youth for Christ verder actief met diaconale projecten, buurtfeesten en evangelisatie-acitviteiten. De medewerkers van de organisatie willen "positieve rolmodellen zijn en Jezus' liefde voorleven aan de jongeren met wie we werken." Een activiteit die vanuit Youth for Christ tot stand kwam is het Flevo-festival. Duizenden jongeren hebben in de loop der jaren dit festival bezocht waar allerlei soorten van gospelmuziek ten gehore worden gebracht. De meeste muzieksoorten zijn niet van puur wereldse popmuziek te onderscheiden. Het festival is wel eens een popconcert met een christelijk sausje genoemd. Sinds enkele jaren wordt het festival in samenwerking met de EO gehouden.

Agapè

In 1951 ontstond in de Verenigde Staten de evangelisatiebeweging Campus Crusade for Christ. Aanvankelijk richtten de oprichters. Bill en Vonette Bright, zich met name op studenten aan universiteiten, maar al snel breidde het werk zich uit. Inmiddels telt de beweging zo'n 26.000 fulltime medewerkers in meer dan 190 landen. In Nederland ontstond in 1970 een tak van Campus Crusade for Christ onder de naam Instituut voor Evangelisatie. In 1990 werd de naam veranderd in Agapè, het Griekse woord voor liefde.

Een bekende actie van Agapè is de "Er is hoop-campagne" uit het jaar 1982, een campagne die vooral bekend werd door de stickers en de posters met een regenboog. Tegen de achtergrond van allerlei angstgevoelens in de samenleving wilde men een boodschap van hoop doorgeven. Een speciaal magazine werd door heel het land verspreid; tussen de 20 en 25.000 mensen reageerden door een gratis Er is hoop boekje aan te vragen. Overal in het land reden auto's rond met de regenboogsticker. Honderden nazorgbijbelgroepen gingen van start.

Doelstelling van Agapè is "mensen die Jezus niet kennen met Hem in contact te brengen; diegenen die Hem willen volgen opbouwen in alles wat erbij komt kijken om de relatie met God groeiend te houden; en tegelijkertijd iedereen uitdagen om een duidelijk getuige te zijn van wat God in en door hun aan het doen is." Opnieuw een voluit evangelische organisatie dus.

Agapè is voortdurend bezig om nieuwe materialen te ontwikkelen voor haar doelen. Veelgebruikte materialen zijn tegenwoordig stripboeken en films over de Heere Jezus. Er is zelfs een speciale sporttak opgericht onder de naam Athletes in Action. "We zijn ervan overtuigd dat sport de taal vormt en daarmee de brug is naar eerlijke en open relaties met jongeren", zo luidt de motivatie. Door middel van sport, dans, drama en muziek wil de organisatie op een "aantrekkelijke manier" mensen met het Evangelie bereiken. Ook Agapè ging in de loop van de jaren met de moderne tijdgeest mee.

Operatie Mobilisatie

In 1958 ontstond Operatie Mobilisatie. Deze organisatie beheert al meer dan dertig jaar schepen die van haven naar haven varen om te evangeliseren. Op dit moment bestaat de ‘zendingsvloot’ uit de schepen Doulos en Logos Hope. Meer dan 500 jongeren varen mee om te evangeliseren en om praktische hulp te bieden in arme landen. In totaal telt Operatie Mobilisatie wereldwijd zo’n 4000 fulltime medewerkers, waaronder ruim 100 Nederlanders. Van die Nederlanders komt een aanzienlijk deel uit de reformatorische kerken, die stage lopen of vrijwilligerswerk verrichten op een van de schepen. De organisatie is in totaal in 106 landen actief. Vele miljoenen mensen hebben de schepen bezocht, waar ze een bijbelgedeelte konden meenemen. Door middel van conferenties en seminars worden plaatselijke kerken bemoedigd en bijgestaan om het Evangelie te verbreiden.

Een andere, internationale zendingsbeweging is Jeugd met een Opdracht, ontstaan vanuit de grootste Pinksterkerk in Amerika. In meer dan 140 landen is de organisatie actief met hulp aan drugsverslaafden en prostituees.
Het werkterrein is in de loop van de jaren behoorlijk verbreed tot een alomvattend zendingswerk in met name grote steden. De organisatie ondersteunt wereldwijd honderden organisaties en duizenden personen in hun zendingsopdracht. Ook de Impact World Tour is een internationale beweging die richt op evangelisatie in grote steden. In ruim 3000 steden in meer dan 15 landen zijn campagnes gehouden om het Woord te verbreiden.

Radio en website

Naast deze grote organisaties, met in totaal tienduizenden medewerkers over de hele wereld, zijn er nog tal van stichtingen die zich speciaal toeleggen op het verspreiden van Gods Woord. Vele bijbelverenigingen, traktaatzendingen zijn hierin actief. Ook de moderne media worden ingezet. Sinds 1954 zendt de organisatie Trans World Radio (TWR) christelijke programma' s uit. Inmiddels wordt in meer dan 225 talen uitgezonden en luisteren miljoenen mensen naar de radioprogramma's.

Om de kerk naar buiten te presenteren wordt in onze tijd veel gebruik gemaakt van het internet. Allerlei evangelisatiecursussen zijn via internet te volgen. Vele evangelische kerken hebben inmiddels een site geopend. Inmiddels bestaat er een webdesignbureau om kerken hierbij te helpen. Er zijn zelfs wedstrijden gehouden welke plaatselijke gemeente de meest aansprekende website heeft. Samengevat komt de boodschap van het bureau hierop neer: Presenteer je kerk met tekst en foto's zo aantrekkelijk mogelijk op het internet en je hebt een doeltreffend evangelisatiemiddel in de hand.

Alpha-cursus

Een populair evangelisatiemiddel tenslotte is de Alpha-cursus. De cursus is uitgedacht in Engeland en in korte tijd bijzonder populair geworden in tal van landen. Meer dan tien miljoen mensen in 160 landen hebben de cursus gevolgd; in Nederland staat de teller op bijna 150.000 cursisten. Velen van hen zijn rand- of buitenkerkelijk. Door middel van vriendschaprelaties worden belangstellenden naar de cursus getrokken, waar ze op een laagdrempelige, ontspannen en informele manier in aanraking komen met het Evangelie.

Jan Bakker, Alpha-directeur in Nederland, vatte het doel van de cursus als volgt samen: "Mensen in Nederland vertellen dat Jezus in het leven van iedereen een rol kan en wil spelen. Het gaat niet over wetjes en regeltjes, maar het is persoonlijk. Het gaat over jouw zoektocht." Een belangrijk onderdeel van de cursus is het Alphaweekend, waarin de bijzondere gaven van de Heilige Geest een belangrijke plaats hebben. Wie de Alpha-cursus in huis haalt, krijgt er een hele scheut theologie vanuit de Pinksterkerken gratis bij. En toch zijn er heel wat reformatorische kerken die de Alphacursus gebruiken. De evangelische wijze van evangeliseren blijkt aantrekkelijk te zijn. Waarom, hopen we de volgende keer te zien.

(wordt vervolgd)

Middelburg, ds. J.M.D. de Heer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen