Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wat is onze drijfveer in de huidige crisis?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wat is onze drijfveer in de huidige crisis?

ANTWOORD OP EEN REACTIE

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Uiteraard is over de thema's die in onze oproep tot gebed worden genoemd veel meer te zeggen dan in het korte bestek van de brief mogelijk was. Ook in dit antwoord kan het om niet zoveel meer gaan dan enkele hoofdlijnen. Ik verwijs hier echter graag naar de publicaties van Evangelie & Moslims, waarin zij al meer dan twintig jaar verantwoording aflegt van haar visie op de islam.

Midden-Oosten

Omdat de oproep tot gebed precies een week na de Israëlzondag verstuurd werd, leek het ons voor de hand liggen om daarnaar te verwijzen. Er is een aparte zondag in het kerkelijke jaar voor Israël. Zonder aan de betekenis daarvan iets af te doen, mogen wij elkaar vragen of er evenveel aandacht en gebed is voor de kerk in de moslimwereld. Een uitspraak zoals die van de koptische theoloog is ook een reactie op eenzijdige aandacht voor Israël vanuit de westerse kerken. Ik kom veel christenen tegen die het 'heilige land' bezoeken en de voetstappen van Paulus volgen, maar zich bij deze reizen nauwelijks bekommeren over de plaatselijke christelijke gemeenten. Overigens kan ik me de uitspraak niet goed voorstellen uit de mond van een koptisch theoloog; wel de uitspraak: 'mijn godsdienst is christelijk, mijn nationaliteit Arabisch'. Zeker mogen wij de kerken in de Arabische wereld vragen stellen m.b.t. hun Israëlvisie. De vraag is echter of wij als westerse christenen vrij zijn van wat wij hen verwijten. Laten wij ons bij ons spreken over Israël en de islam alleen leiden door de Schrift, of zijn wij soms ook dienstbaar geworden aan de westerse, wereldse denk- en handelwijze zoals zij aan de oosterse? Hier past ons een ootmoedige houding en voortdurend kritisch zelfonderzoek. Geen hard oordeel op veilige afstand, maar betrokkenheid en gebed.

Islam

We weten maar al te goed wat voor kwaad Luther heeft veroorzaakt met zijn ongenuanceerde en haatdragende uitspraken over de joden. We zullen dan ook zeer voorzichtig moeten zijn om zijn uitspraken over de islam over te nemen. Ephimenco stelde in zijn artikel het gebrek aan kritische introspectie (beschouwing van het eigen innerlijk) onder de huidige moslimleiders aan de orde en de neiging tot rechtvaardiging van vormen van geweld. Is daarmee de 'ware aard' van de islam blootgelegd? Inhoudelijk is hij in het geheel niet op de islam ingegaan. Mijns inziens is een oppervlakkig benadrukken van het gewelddadige karakter van de islam juist gevaarlijk voor de christelijke gemeente. Ik ken kerkelijke jongeren die zijn opgevoed met een beeld van de islam als een gewelddadige, antichristelijke macht. Ze werden moslim, omdat het makkelijk was voor moslims om te laten zien dat dat een karikatuur was en dat de christelijke geschiedenis ook veel geweld kende.

Zoals prof. Jongeneel benadrukt, zullen wij juist als christenen in ons oordeel van de islam dieper moeten afsteken dan een seculier analist zal en kan doen. Ons oordeel dient ook tegenover de meest mystieke, vredelievende, verwesterde moslim, nog helder te maken waar het verschil ligt tussen islam en christelijk geloof en wat dat betekent voor ons handelen in de wereldsamenleving. Het mensbeeld en godsbeeld in de islam zijn radicaal verschillend van het evangelie. Waar God is opgesloten in zijn verhevenheid (transcendentie), is er vanuit een optimistisch mensbeeld zonder erfzonde, de verwachting dat de mens zelf Gods gerechtigheid op aarde gestalte kan geven. Daarin is geen ruimte of noodzaak voor het kruis van Christus. Wanneer we daarover in een getuigend gesprek met moslims willen spreken, zullen moslims in onze houding en levenswandel moeten kunnen zien, dat dat kruis ook door ons eigen leven gaat. Tot dit gesprek met moslims roepen wij in onze gebedsbrief op.

Hanna Kohlbrugge gaat ons hierin helaas niet voor. Destijds heb ik in een doctoraalscriptie haar publicaties over de islam bestudeerd. Met name haar Nederlandse werk stelt teleur en zo ook het kort geleden gepubliceerde boek De Islam aan de deur. Niet alleen hanteert zij in navolging van Miskotte een aanvechtbare opvatting over het godsbeeld in de islam, ze stelt ook dat zending in de wereld van de islam geen zin heeft en roept op om het getuigende gesprek met moslims niet te zoeken. Wat tijdgenoten als prof. Bouman en prof. Verkuyl kenmerkt, een verlangen om het evangelie aan moslims door te geven en uit te leggen, is afwezig in het werk van Hanna Kohlbrugge. Wanneer dat verlangen niet meer de drijfveer is van de christelijke gemeente, hebben we ons in de huidige crisis laten misleiden.

C. W. RENTIER c.rentier(a)evangelie-moslims.nl

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 oktober 2001

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Wat is onze drijfveer in de huidige crisis?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 oktober 2001

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's