Hoe vervelend is verveling?

Verveling is voor veel ouders een bron van irritatie. Verveeld en passief op de bank hangen, welk kind doet dat nooit? Je hebt de neiging om direct invulling voor verveling te zoeken. Je begrijpt het niet. Bovendien is het verveelde kind vaak een sterk contrast met je eigen drukke dagschema. Hoe kan het dat je kind „niks te doen” heeft?
Ben je ergens mee bezig, dan voelt dat zinvol. Ook een kind wil graag bezig zijn.
Kinderen zijn erop gericht zich te ontwikkelen. Zonder deze drang zouden ze niet gaan lopen, praten, en lezen. Deze ontwikkeling is alleen maar goed.
Als jongeren willen werken, zijn daar weinig bezwaren tegen. Integendeel. De Bijbel spreekt positief over werk. Wie kent niet deze tekst uit Spreuken: „Ga tot de mier, gij luiaard! Zie haar wegen, en word wijs.”
We zijn misschien zelfs een beetje huiverig geworden voor niets doen. Bezig zijn, we voelen ons er prettig bij. Dat gunnen we onze kinderen ook. Een kind dat niks te doen heeft, maakt ons onrustig.
Als een jong kind jarig is geweest, staat de kast vaak vol nieuwe spullen. Een prachtige foto voor in het album, maar een oerwoud voor de jarige. Ouders kunnen dan wel eens uitroepen: „Nou, jij hoeft je voorlopig niet te vervelen!” Een flinke tegenvaller is het als je kind de volgende dag om je heen drentelt en geen fl auw idee heeft wat het met zichzelf aan moet.
Het kan helpen om dan wat nieuw speelgoed even weg te zetten. Maak het aanbod overzichtelijk. Voor heel kleine kinderen is het ook niet meteen duidelijk welke mogelijkheden het speelgoed biedt. Muziekinstrumentjes maken uit zichzelf geen geluid en klei in een potje heeft weinig vorm. Het kan helpen kinderen hiermee wegwijs te maken.

Wankele legocreatie
Naast een chaotisch aanbod aan mogelijkheden kunnen ook ouders zelf onbewust de oorzaak van verveling zijn. Als een kind graag tekent, kan het gezellig zijn om daarbij te zitten. Het wordt belemmerend voor een kind als de ouder steeds mooiere tekeningen maakt. Of, als een wankele legocreatie door een vader even snel omgebouwd wordt tot iets moois en stevigs. Dan wordt een kind geremd in zijn initiatieven, en kan het zich gaan vervelen. Laat het kasteel maar instorten, dan is bouwen weer leuk! Als je zoon in de garage zijn eerste kastje in elkaar zet, dan is dat iets om positief op te reageren! Al heb je twijfels over de kwaliteit ervan.
Spelen brengt ook ‘rommel’ met zich mee. Het kan wat van ouders vragen om inderdaad met wasmand en al over de duplo te stappen. Maar als het een poos mag blijven staan, is dat veel leuker. Als een kind direct alles moet opruimen, kan dat verveling in de hand werken. Ze hebben dan al geen zin meer om eraan te beginnen.
Kinderen zijn net volwassenen. Ze genieten van hun resultaten. Zo kan het gebeuren dat je tienerdochter een cake heeft gemaakt. Vergeet even de klodders deeg op het aanrecht. Direct of geïrriteerd aan de schoonmaak gaan, kan ervoor zorgen dat de culinaire ingeving wordt ingeruild voor verveeld achter de pc zitten. Poets haar ego op, poets het initiatief niet weg.

Pauze voor hersenen
Door toegenomen mobiliteit hebben we veel mogelijkheden om onze vrije tijd in te vullen. Dat doen we ook voor onze kinderen. Het gevaar van een overvolle agenda is dat kinderen gewend zijn aan een geprogrammeerde daginvulling. Ze kunnen dan van slag zijn als ze zelf iets moeten verzinnen om te doen.
Het is prima een kind te laten ervaren dat een gevoel van verveling iets is wat ook weer voorbij gaat. Kom niet te veel met ideeën. Laat ze merken dat ze invloed op verveling hebben, en er iets aan kunnen doen. Dat geeft zelfvertrouwen en maakt rijker aan initiatief.
Momenten van verveling kunnen ook nuttig zijn. Hersenen hebben pauze nodig. In deze tijd, waarin prikkels zich in alle hevigheid aandienen, is het niet verkeerd als kinderen even ademruimte krijgen. Leegte en verveling geven onbewust die pauze. Even niets doen betekent: kunnen dromen en fantaseren. Op gezette tijd je vervelen geeft ruimte aan creativiteit. Op een bijeenkomst van Nobelprijswinnaars werd eens gevraagd hoe de winnaars op hun ideeën waren gekomen. Het antwoord luidde: „Uit het niets doen.”
Zo bekeken, zou die lange slungel op de bank wel eens de toekomstige Einstein kunnen zijn.
Zolang verveling niet structureel is, en niet ontaardt in negatief gedrag.

---
Het ene kind kijkt al weken uit naar de vakantie, want dan kan hij eindelijk iedere dag doen waar hij zelf zin in heeft. Het andere kijkt er ook naar uit, maar zodra er twee vrije dagen voorbij zijn, slaat bij hem de verveling toe. Wat doe je dan? Laat je ze op de bank hangen, draag je allerlei mogelijkheden aan, zet je ze aa n het werk?
Maaike Korpershoek laat je in het volgende artikel nadenken over vervelen.
Heel nuttig, wa nt als verveling voor zowel kind als ouder vervelend wordt, is de situatie pas echt vervelend.

Margreet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen