LUISTEREN EN LEREN

J. van Genderen en W. van 't Spijker (red.), LUISTEREN EN LEREN, Ju­ bileumboek van de Theologische Universiteit van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland 1894-1994, 278 blz., ƒ 37, 50; Buijten en Schipperheijn, Amsterdam 1994.

De titel van dit boek ziet op het verleden, maar is ook een program voor de toekomst. Eerbiedig en aandachtig luisteren naar het Woord van God is het eerste en leren het tweede. Zowel bij het geven als bij het ontvangen van theologisch onderwijs wordt door dit luisteren bepaald wat wij leren. In dit motto in een 'woord vooraf' wordt de kemgedachte van dit boek aangegeven. Het werk geeft een overzicht van een eeuw theologisch onderricht in Apeidoom.

Wij hebben bewondering voor de logische opzet van dit boek. Eerst is er een hoofdstuk waarin de historie beschreven wordt van Theologische School tot Theologische Universiteit. Daarna vinden wij directe voorvallen beschreven die te maken hebben met de Universiteit - examens, studenten, docenten. Het derde deel is het grootst. Daar hebben wij een dwarsdoorsnede van de vakken waarin het onderwijs wordt gegeven, de bijbelse vakken, de ecclesiologische vakken, de ambtelijke of diaconiologische vakken. Het vierde hoofdstuk vermeldt een en ander van school en studenten. Het vijfde hoofdstuk geeft een evaluatie van het eigen karakter van onze universiteit.

Wat is nu onze evaluatie? Respekt hebben wij voor de voorname uitvoering van dit werk. Het kan niet beter. Wie dit boek leest ziet een geschiedenis aan zich voorbijtrekken van een theologische school - betrekkelijk zichzelf gebleven temidden van een stormachtige wereld. Hier wordt het adagium gehuldigd van scientia en piëtas. Het zal goed zijn kennis te nemen van wat aan onderwijs geboden wordt. De kerk en de praktijk staan voorop.

Indrukwekkend vonden wij de opmerkingen op blz. 258, 259, dat theologisch onderwijs wel in de tijd moet staan, maar niet van de tijd kan zijn. Apeidoom wil actualiteit binnen het raam van de continuïteit. Derhalve nadmk op de bijbelse vakken; accent op de reformatorische theologie en aandacht voor de praktische theologie. Van Genderen schetst hier de lijnen klaar.

Na het lezen hebben wij een lange tijd

zitten nadenken. Apeldoorn komt per slot van rekening uit de Afscheiding tevoorschijn - dat wordt in dit boek ook gememoreerd. Is het nu niet merkwaardig dat de Afscheiding reeds in de vorige eeuw accenten legde? Bavinck was een zoon der Afscheiding en gaf ons een dogmatiek. Opnieuw komt uit deze kring een dogmatiek. Hoekstra gaf ons destijds een Gereformeerde Homiletiek - Apeldoorn benadrukt de praxis. Daar kunnen wij wat uit leren. De TTieologische Universiteit van Apeldoorn moge opnieuw vruchtbaar zijn in deze gebieden.

Ongetwijfeld zal waakzaamheid geboden zijn in een voortdurend veranderende wereld. Wie staat, zie toe dat hij niet valle. Wij bemerken in dit boek ook voortdurend, dat men voor de gevaren oog moet hebben. Maar dat neemt niet weg, dat dit boek een monument is - een hulde aan het verleden. En, aansporing om in de toekomst trouw te blijven.

H.

A.v.Br.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen